30 seconds on Mars

Voor wie dacht dat dit zomaar een doorsnee maandagochtend was, guess again! Je hebt wat gemist: mobiel ruimtelaboratorium Curiosity is vanochtend vroeg geland op Mars. Dat ziet er zo uit, tien minuten pure extase in het controlecentrum in Pasadena:

Mooier dan in de film. Bij echte helden met oprechte vreugdetranen heb je geen soundtrack met kwelende violen nodig. Wie dacht nog dat bètawetenschap niet leuk of spannend was?

En voor wie zich nog niet realiseerde dat we echt in de toekomst leven: @MarsCuriosity twittert ook. Op hilarische wijze.

EDIT: onderstaand filmpje heeft weliswaar wél James Bond-muziek, maar legt wel heel goed uit waarom deze landing zo spannend en moeilijk is. Bijvoorbeeld: de landing duurt in totaal 7 minuten, maar het signaal heeft 14 minuten nodig om van Mars naar de aarde te komen. Curiosity doet dus alles zelfstandig (!), en op het punt dat wij op aarde het begin van de landing zien, rijdt het apparaat eigenlijk al lang vrolijk rond op Mars, óf ligt het al minutenlang als rokend hoopje ruimtepuin in een krater. Spannend!


5 gedachten over “30 seconds on Mars

  1. [De orderstaande reactie is zonder Wikipedia tot stand gekomen – de encyclopedie was op het moment van opstellen down. Eventuele foutjes en mogelijk giswerk zijn hieruit te verklaren.]

    14 minuten? Wacht even. Mars is een kilometer of 100 miljoen weg. Het signaal reist met de lichtsnelheid, en zou over deze afstand zo’n 330 seconden moeten doen, ofwel vijfenhalve minuut. Wat dat signaal de overige zesenhalve minuut uitvreet, is mij een raadsel.

    Verder: het toestel ligt in geen geval als een hoopje rokend ruimtepuin in de krater. Waar rook is, is vuur, en daarvoor bevat de Martiaanse atmosfeer veel te weinig vrije zuurstof.

    Maar ook ik vind de Marsmissies erg de moeite waard, zeker! Erg blij ook dat deze missie geslaagd is, want Mars heeft het universeel record aan weggegooid geld met talloze mislukte missies. Zo is exacte wetenschap zeker een keer leuk. Maar het paradoxale is wel: fundamenteel onderzoek, zoals naar gammaflitsen of elementaire deeltjes, is voor de wetenschap van groter belang, maar een stuk minder sexy. Is een vlucht naar Mars, vanuit wetenschappelijk perspectief, eigenlijk veel meer dan een pr-stunt? Maar goed, geen gezeik zolang het tuig goed werkt!

    Je hebt vanmorgen een paar berichten geretweet met als teneur dat deze missie veel beter is dan Spelen. Vind ik een beetje kinderachtig. Sport en Marsmissies zijn allebei grote ondernemingen zonder direct maatschappelijk nut, maar met een nauwelijks te overschatten aantrekkingskracht – allebei dingen die we vooral doen omdat het kan. Zulke ondernemingen definiëren een beschaving.

  2. Haha, dank voor de fact check, Wouter! Ik citeer ook alleen maar de mensen in de filmpjes, heb verder zelf te weinig verstand van zaken om uitspraken van deze toch zeer betrouwbaar klinkende mensen in twijfel te trekken. Tien uur geleden twitterde Curiosity dat hij 250 miljoen km van de aarde verwijderd was. Dat klopt dus wel ongeveer met die 14 minuten als ik dat zo gauw even bekijk.

    Het nut van ruimtevaartmissies vind ik toch niet te onderschatten. Er zal bij NASA geen universeel kankermedicijn worden ontwikkeld, maar veel technologieën die direct nut hebben voor jou en mij zijn ontwikkeld met het oog op dit soort missies. Daarnaast heeft ruimtevaart een onmiskenbare magie en aantrekkingskracht die bètawetenschappen en -studies een zeer welkome populariteitsboost kunnen bezorgen. En een deel van de jongetjes en meisjes die later natuur- en sterrenkunde gaan studeren omdat ze fan zijn geworden van Curiosity, zullen uiteindelijk met elementaire deeltjes bezig gaan.

    Wat mijn retweets over de Spelen vs. Curiosity betreft, die zijn natuurlijk vooral grappig bedoeld. Maar als we het hebben over het nut van dit soort dingen, zou ik wetenschap toch altijd boven sport zetten. (Maar ja, ik heb makkelijk praten, als typische nerd-die-niet-van-sport-houdt.) Aan de andere kant kunnen de Spelen ook een vergelijkbare inspiratierol vervullen, die in deze steeds dikker wordende wereld geen overbodige luxe is. Hoe dan ook, een mooi discussiepunt waar veel mensen over van mening zullen verschillen.

  3. Hm, daar had ik Wikipedia nou voor moeten hebben… Zoiets had ik eigenlijk ook niet kunnen weten. Negen jaar geleden stonden ze eventjes maar 55 miljoen kilometer uit elkaar (conjunctie), op ongunstige momenten (met de zon er recht tussen) kan dat wel 400 miljoen kilometer zijn. Dat apparaat zal wel gelijk hebben. Gaat dat twitteren trouwens echt automatisch vanaf de boordcomputer, of doet iemand van de NASA dat?

    Voor de rest: ik zeg niet dat ruimtevaart geen indirect maatschappelijk nut dient. Ik bedoel wel: het hoofddoel van beide ondernemingen is gewoon de Marskorst onderzoeken en medailles halen, en dat is reden genoeg. Je hoort geen “hogere” langetermijndoelen nodig te hebben om zoiets moois te rechtvaardigen. (Hier spreekt de kunstenaar)

    Trouwens: weet je hoe cool sport kan zijn? Nú op tv: de finale van het paardspringen!

  4. Pingback: ‘Hey, Earth! It’s Philae. I got you a comet.’ | Lady Geek

Laat een reactie achter bij Nieske VergunstReactie annuleren