Lady Geek kijkt: Awkward

Jenna heeft een hoop in het leven. Twee beste vriendinnen: ditzy Tamara en hippe indie chick Ming. Een plastic fantastic moeder die haar studiegeld liever besteedde aan een borstvergroting. Een knappe vader (*rawr*). Een crush op de populairste jongen van de school. En een cheerleader als aartsvijand.

Klinkt als een standaard tienerserie, amiright? Klopt! Maar Awkward is wel een verdraaid charmant exemplaar van zo’n serie. En dat heeft alles te maken met hoofdpersoon Jenna. Jenna is namelijk een samentrekking van al mijn favoriete fictieve tieners: Juno, Rory Gilmore, Angela Chase en Cher uit Clueless. Ze is bijdehand, eerlijk, grappig en heeft precies genoeg zelfspot om leuk te zijn, maar niet hopeloos.

Op de tweede plaats van Goede Eigenschappen Van Deze Serie staat het taalgebruik. Na twee seizoenen Awkward ben ik tot in de puntjes op de hoogte van afkortingen als DTR (“define the relationship”) en ILY (“I love you”, uitgesproken als “illy”). “Red cup photos” zijn het summum van sociale coolheid: publieke Facebook-foto’s waar je met een rode plastic beker op staat (je kent ze wel van alle Amerikaanse tienerfilms en series). Jenna’s vijand Sadie is een “primo bitcherina”. Vriendin Tamara is de koningin van de nieuwe taaluitvindingen, met als hoogtepunt: “Nice whoredrobe, skanksquatch.”

En daar heb je ook meteen nummer drie van de Goede Eigenschappen Van Deze Serie: de schrijvers durven onorthodoxe dingen te doen. Scheldwoorden (“Fuck that, I had to take the bitch down”). Een cheerleader met overgewicht. Een streng christelijke cheerleader. Een fantasiescenario waarin Twilight compleet voor lul gezet wordt. De Chinese maffia. Een homoseksuele jongen die tot homecoming queen wordt verkozen. Seriously guys, deze serie is PFM: Pure Freaking Magic.

Eén gedachte over “Lady Geek kijkt: Awkward

  1. Pingback: De leukste iPhone-games voor de herfst | Lady Geek

Geef een reactie