Santa Baby, het eerste officiële nummer van Robots & Lipstick

Lana en ik hebben eindelijk een naam voor ons ukelele-duo: Robots & Lipstick. Voor de gelegenheid hebben we – in één take! – een ietwat aangepaste versie van Santa Baby opgenomen, waar we duidelijk vertellen wat wij het liefst voor kerst zouden willen…

Volledige tekst onder de doorklik:

Lees verder

Nerdmuziekhumor is de beste muziekhumor

Mijn hemel. Dit… Is briljant. Muziekhumor voor filosofienerds. ‘Hegel, I Goethe, Goethe have ya, ‘cause I Nietzsche, Nietzsche, Nietzsche so bad.’

Van Jeremy Boor, die ook nog eens zo vriendelijk is om de akkoorden, tekst en mp3 zomaar openlijk beschikbaar te stellen via zijn website.

Doet me in zekere zin denken aan The Elements van Tom Lehrer, hoewel die de woordgrappen inruilt voor een CRAZY snelle tong.

Lees verder

Seks, drugs en rock ’n roll

Sinds deze maand ben ik radiocolumnist op 3voor12/Utrecht Radio. Elke eerste dinsdag van de maand kun je luisteren naar mijn overdenkingen op het gebied van muziek, techniek en wetenschap. Deze maand: seks, drugs en rock ’n roll, en waarom die drie dingen meer op elkaar lijken dan je op het eerste gezicht zou denken.

Deze aflevering van 3voor12/Utrecht Radio is via onderstaande radiospeler te luisteren. Het hele programma is interessant, maar als je direct naar mijn column wilt, spoel dan met gezwinde spoed naar 46:55.

Alle ruimtegekheid op een stokje

Je had ‘m misschien al gezien: de cover van David Bowie’s Space Oddity door ruimtevaarder Chris Hadfield. (Die snor, mensen, die snor!)

Zo’n ruimte-cover is niet bepaald triviaal. Hoe duur is zo’n videoclip eigenlijk om te maken? Dat zocht XKCD uit:

At a total lifetime cost in the neighborhood of $150 billion, the International Space Station is one of the world’s most expensive megaprojects. (The exact cost is hard to pin down, since the countries contributing don’t all handle their finances the same way.)

By comparison, the most expensive music videos have production budgets in the range of a few million dollars. If Commander Hadfield’s video gets the ISS’s entire $150 billion price tag, then it must be tens of thousands of times more expensive than the runner-up, right?

Not so fast.

The Economist zocht op zijn beurt uit hoe je in zo’n geval eigenlijk de rechtenkwestie regelt. Als je je niet in een land op aarde bevindt, welke copyright-regels moet je dan aanhouden? Dat is op zich nog wel te overzien, maar het was een stuk ingewikkelder geworden als Hadfield het nummer live had uitgevoerd en uitgezonden:

the space station consists of multiple modules and other pieces (called “elements”) under the registration of the United States, the European Space Agency (ESA) consortium, Russia and Japan. The agreement governing the ISS makes it clear (in Article 5) that the applicable laws, including those governing IP rights, depend on which part of it an astronaut is in.

En stel je voor dat astronauten op de maan Happy Birthday To You zingen? Probleem!

If an astronaut were to travel to the Moon, an asteroid or Mars on a privately funded spacecraft, the situation would become knottier still, because the United Nations Outer Space Treaty of 1967 applies to countries, not companies or private individuals. Lees verder

Muziek is nooit op

Toen ik klein was, componeerde ik voor mijn pianoles wel eens liedjes. Helaas was dat niet van lange duur: ik realiseerde me al snel dat er een eindige hoeveelheid mogelijke melodieën is en dat er al eeuwenlang muziek gecomponeerd is. Het leek me daarom vrij onwaarschijnlijk dat ik ooit een écht nieuwe, originele melodie zou componeren die nog nooit eerder was geschreven. Dus wat heeft het dan voor zin?

Jammer, want eigenlijk heb ik de hoeveelheid mogelijke muziek schromelijk onderschat. In dit filmpje onderzoekt Michael van Vsauce of de muziek ooit op zal zijn (spoiler: niet echt), en duikt vervolgens nog even wat dieper in de kwestie: waarom lijkt zoveel muziek zo op elkaar? Er is belachelijk veel gekopieerd, zowel in tekst en ritme als in melodie en akkoorden.

Eigenlijk is het dus zonde dat ik het componeren al vroeg heb opgegeven. Die angst voor onoriginaliteit heeft zelfs de groten als Elvis en Simon & Garfunkel niet tegengehouden.

Compressorhead: ‘The world’s heaviest metal band’

Hoe gaaf is dit? Compressorhead, ‘The world’s heaviest metal band’, bestaat compleet uit robots: de stoïcijnse bassist Bones, een robot genaamd Fingers op gitaar en Stickboy als vier-armige, headbangende drummer met hanenkam. In dit filmpje coveren ze een nummer van Motörhead. Spectaculair!

De maker van deze robo-band, Robocross, heeft trouwens nog veel meer toffe robots: o.a. een lopende tent (!), een “topless dancer” (een robot die voornamelijk bestaat uit twee benen) en een “headless batsman” (twee armen en een honkbalknuppel).