Zzzzzz

Misschien ken je Cookie Clicker nog wel? Het oersaaie, zinloze, maar desondanks gênant verslavende muisklikspel dat het concept van een computerspel uitkleedt tot de naakte essentie: je krijgt een virtueel koekje met elke muisklik, en die koekjes kun je investeren in dingen waardoor je meer koekjes krijgt. Het doel: zoveel mogelijk koekjes.

Leuk, en ik hou van koekjes, maar ik hou ook van wetenschap. En aan virtuele koekjes heb je niks, maar aan virtuele kennis wel! Dus als je altijd al eens een dommig muisklikspelletje had willen spelen dat ook nog eens een intellectuele component heeft, grijp dan nu je kans. Tijdens een van de zomer-hackathons bij CERN – je weet wel, die mensen van de Large Hadron Collider en het Higgsdeeltje – heeft een van de studententeams het geniale Particle Clicker ontwikkeld. 

Mijn eigen Lady Geek Particle Research Lab! Met een aardig legertje promovendi, een paar postdocs en een paar onderzoekers. Nu nog even sparen voor een paar hoogleraren…

Waar het spel simpel begint – een muisklik staat gelijk aan een afgeschoten deeltje – kun je op een gegeven moment personeel inhuren dat je onderzoek voor je doet, maar ook nieuwe deeltjes ontdekken en onderzoeken, je detector upgraden en PR-beleid ontwikkelen. Want met je detector verkrijg je weliswaar data, maar met data kun je geen personeel inhuren. Met meer data groeit alleen je reputatie, en met je reputatie kun je dan weer onderzoekssubsidie binnenhalen (in het echte leven is dat trouwens mijn werk, min of meer).

En wat het spel definitief veel toffer maakt dan Cookie Clicker, is dat je er daadwerkelijk iets van leert: je kunt doorklikken naar de definities van je nieuw ontdekte deeltjes, zoals τ leptons, J/ψ mesons en de verschillende soorten quarks. Als je lang genoeg je best doet, zou je nog wel eens het Higgsdeeltje kunnen ontdekken. Maar daar heb je wel een paar Nobelprijswinnaars voor nodig.

Hoera! Een J/ψ-meson! Spaar ze allemaal!