Sinds er een nieuwe My Little Pony-serie wordt uitgezonden in de VS, zijn steeds meer volwassen mannen fan van de serie. Huh? Is dat niet gek? Zijn het allemaal weird-ass pedo’s ofzo? Nee! Het zijn normale mannen die de boodschap van de serie (vriendschap voor alles!) oprecht kunnen waarderen.
Mensen reageren raar op bronies omdat ze niet passen binnen de stereotype gender-rollen van deze tijd (mannen houden van auto’s en voetbal). En zo lijken bronies opeens meer op vrouwelijke nerds dan je op het eerste gezicht zou denken.
Als bewijs dat bronies echt bestaan, en in groten getale ook nog: er is via Kickstarter bijna $350.000 verzameld voor een documentaire over BronyCon, een grote brony-bijeenkomst.
Sorry, ik ben weer de eerste die hier met zijn mening overheen komt marcheren. :)
Die bronies, die bestaan inderdaad, maar het is toch in hoge mate camp. Dat wordt al duidelijk door het feit dat ze op 4chan zijn ontstaan, de kraamkamer van zowat alle loze internethypes. De rickroll is ook niet ontstaan doordat de bedenkers “Never gonna give you up” zo’n briljante, doorwrochte compositie vonden. Ik heb diep in de kast ook ergens een cd van K3, maar die heb ik wel met een ander idee aangeschaft dan een meisje van zes. Ik kon (en kan) de inherente vrolijkheid zeker waarderen (lees: ik werd er oprecht blij van), maar ik ben natuurlijk niet ongevoelig voor de feilen: al te grote eenvoud, kitsch, sentiment, cliché. Zo moet je de Bronies ook bekijken.
Nogal wiedes, denk je nu misschien, maar het heeft wel consequenties. Mannen die zich Brony verklaren, doorbreken niet zonder meer de geslachtsrollen. Hoogstens zijn ze niet bang om uitgelachen te worden. Het zijn dan ook intellectuelen, en in intellectuele kringen gelden al te stereotiepe mannendingen ook als ‘verpönt’: een academicus gaat niet bij de Hells Angels, en op Biton was zelfs voetbal kijken soms een probleem. Eigenlijk lijken de Bronies dus weinig op ladygeeks, maar meer op luid boerende dronken studentes.
Overigens hoop ik binnenkort te beginnen met paardrijden. Nu pas, want dat meisjesroze ponygedoe rond deze sport heeft me er twintig jaar bij weggehouden. :-)