Ik ben een nerd. Zo een die uren, zo niet dagen, bezig is met uitzoeken welke superfancy nieuwe harde schijf ze zal kopen om in haar laptop te zetten. (Het is deze très awesome hybride HDD/SSD geworden.) (Sorry, ik zocht nog een gelegenheid om daarover op te kunnen scheppen.)
Maar ik ben ook een vrouw. Zo een die uren, zo niet dagen, bezig is met uitzoeken van nieuwe schoenen. (En die als een blok valt voor zo’n $#^&@* sale die me zeker twee uur van mijn leven en enkele honderden euro’s heeft gekost.)
Toch denken veel mensen, vrouwen met name, dat die combinatie niet mogelijk is. De vrouw die van nerddingen én van vrouwendingen houdt. En dat komt van beide kanten.
Veel vrouwen die zichzelf nerd noemen hebben om de een of andere reden een probleem met rokjes, hakken en lingerie. Voor feministen geldt hetzelfde. Ik vind dat gek. Ik hou juist heel erg van het feit dat ik vrouw ben! En dat wil ik dus ook laten zien. Dus ja: benen, decolletés, oorbellen. Dat is niet om mannen te pleasen – als dat het doel was kon ik die kleren beter helemaal laten zitten – dat is om mij te pleasen. En waarom niet? Ben ik minder slim als ik op naaldhakken loop? Kan ik mijn nieuwe harde schijf niet in mijn laptop inbouwen als ik een jurkje aan heb?
Daarmee verraadt de feminist juist zichzelf: als ik in de ogen van een feminist alleen succesvol kan zijn met een broekpak, platte schoenen en een opgeschoren kapsel, wat zegt dat dan over haar beeld van de vrouw? HA!
Andersom bestaat er in de ogen van de vrouwelijke vrouw ook een gek vooroordeel: de echte dame stelt zich hulpeloos op. De damsel in distress. Mag geen zware dingen tillen. Mag geen verstand hebben van techniek. Mag niet van auto’s en voetbal houden. Mag vooral niet slimmer zijn dan mannen. Wat is dat nu weer voor raar ideaalbeeld? Waarom geef je je eigen vrijheid op? Als ik zin heb om computergames te spelen en voetbal te kijken en zelf mijn koffer te dragen, wie heeft dan het recht om mij daarvan te weerhouden?
“[A]ls ik in de ogen van een feminist alleen succesvol kan zijn met een broekpak, platte schoenen en een opgeschoren kapsel, wat zegt dat dan over haar beeld van de vrouw?”
Fout. De mening van de feministe in kwestie is namelijk, dat al deze dingen die jij typisch vrouwelijk vindt, jullie in de door mannen gedomineerde maatschappij worden opgedrongen. Vrouwen moeten zich bezighouden met hun uiterlijk, a) om mannen te behagen en b) omdat hen dat weghoudt van de machtige mannendingen (concreet: alle uren en euro’s die jij in de uitverkoop stopt, kunnen niet meer aan de techniek worden besteed). Daarmee staat het tutten voor de spiegel op één lijn met het niet-participeren in de technische wereld en het laten tillen van zware dingen. Zo’n feministische opinie zegt dus niets over hun beeld van ‘de vrouw’, maar alles over hun ideaal van de vrouw.
De gewoonte voor de spiegel te tutten, de participatie in de bètawetenschappen, de stormloop op de koopjes en de mos dat mannen je koffer moeten dragen – het zijn allemaal tertiaire geslachtskenmerken. Er is een eigenlijk al oeroude, maar sinds een eeuw continu actuele discussie gaande over of dit soort kenmerken natuurlijk of aangeleerd zijn. Tegenwoordig slaat de balans allerwegen naar “nature” uit; het feminisme zoals we het hier bespreken ontstond in een tijd dat alleen “nurture” acceptabel was.
Mijns inziens is dat niet helemaal de juiste discussie. Het is wel waar dat sommige typische vrouwendingen voortvloeien uit secundaire geslachtkenmerken (verschillen tussen mannen en vrouwen die nog wel fysiek zijn). Over het algemeen hebben mannen meer ruimtelijk inzicht, wat bij veel nerddingen wel helpt. Over het algemeen zijn mannen fysiek sterker, wat op zijn minst een aanbod tot kofferdragen rechtvaardigt. Maar ik leg het qua kracht heus af tegen een vrouwelijke judoka, net zoals ik een wedstrijdje programmeren in Python hoogstwaarschijnlijk van jou zou verliezen.
Het geheim is doodsimpel: niet iedereen is hetzelfde. De een heeft bruine ogen, de ander blauwe; de één is lang de ander kort. Alleen: wanneer wij gewend zijn een bepaalde eigenschap aan een groep toe te kennen, kijken we op als iemand er eens van afwijkt. Dat zouden we wat minder mogen doen. Als er tussen de overwegend niet-nerdy bevolkingsgroep van meisjes een paar nerds lopen, hoort niemand dat gek te vinden.
Overigens frons ik wel de wenkbrauwen bij de zinsnede “Mag vooral niet slimmer zijn dan mannen.” Intelligentie beperkt zich toch zeker niet tot bètavakken? Dan zou ik even goed de lul zijn… Trouwens: vrouwen dom houden is sinds kort helaas definitief een verloren strijd…
Ten slotte: ik vind het prima als jij je eigen koffer kunt tillen, maar ik ben opgevoed als heer. Mag ik asjeblieft deuren voor jullie blijven openhouden en jullie blijven aanbieden om zware dingen te tillen? Ik bedoel er heus niets mee. Sommige van mijn beste vrienden zijn vrouwen… :)
Aanbieden mag zeker, Wouter, maar dan behoud ik mij het recht voor om in de meeste gevallen tóch mijn eigen koffer te willen dragen :) Dank voor je inzichten!
Je bent een vrouwelijke nerd naar mijn hart. :) Ik ben het vooral heel erg eens met die laatste alinea, maar als je zoiets hardop zegt, dan kijken mensen je raar aan. Feminisme moet twee kanten op werken.
Waarmee ik niet wil impliceren dat iedere vrouw maar gewoon haar eigen koffer moet dragen. Het verschilt inderdaad per persoon en als ik zie dat een vrouw zich lastig voortbeweegt met een koffer, dan bied ik natuurlijk aan om te helpen. Maar ik vind het achterhaald om vandaag de dag nog steeds standaard dat onderscheid te maken.
Mee eens, Mike! Maar dat is volgens mij dan ook meer een kwestie van algemene beleefdheid dan dat je elke vrouw a priori behandelt alsof ze een breekbaar bloempje is :)
Jaaaa, jij bent echt mijn heldin :) Nou denk ik trouwens dat mannen met hetzelfde probleem zitten hoor, het beeld van de stoere macho (aka houthakker, cowboy of automonteur) strookt ook niet met het stereotype beeld van de gladde zakenman in italiaans pak of de tengere nerd met bril. Dus wat willen we? Eigenlijk vooral niks opleggen. Als vrouwelijke nerds blij zijn om in een omgeving te leven waar niet van ze verwacht wordt om hun best te doen er mooi uit te zien (doen de meeste nerd mannen ook niet, behalve de hipsters M/V) moeten ze dat vooral doen, maar laten we vooral onze vooroordelen weglaten mbt vrouwelijke nerds die wel graag in rokjes lopen. Ik herken de ogenschijnlijke schizofrenie wel. De ene dag ruig in de modder wroeten op een mountainbike, andere dag op hakjes op een terrasje. Ode aan de diversiteit!
“Ode aan de diversiteit” vind ik de mooiste samenvatting tot nu toe!
Pingback: Leve nerderige meisjes en vrouwen | De Zesde Clan