Ik wil Internationale Vrouwendag graag met jullie vieren. Ik wil vieren dat vrouwen in Nederland al 98 jaar mogen stemmen. Dat de eerste vrouwelijke hoogleraar in Nederland 100 jaar geleden werd benoemd en dat het alweer bijna 150 jaar geleden is dat er in Nederland voor het eerst een vrouw mocht studeren. Dat we vorig jaar voor het eerst een vrouwelijke kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap hadden. Dat vrouwen in westerse landen toch al sinds een jaar of 40 mogen blijven werken als ze trouwen.
We zijn ver gekomen. Maar ondertussen hebben vrouwen in de grootste films van 2016 maar 27% van de tekst mogen spreken. Is 18% van de Nederlandse hoogleraren vrouw, en 11% van de astronauten, en nog geen 6% van Nobelprijswinnaars. Worden vrouwen ontslagen of afgewezen voor nieuwe functies als ze zwanger worden. Denken zesjarige meisjes dat ze minder slim zijn dan jongens. Zijn er nog steeds talloze conferenties met alleen mannelijke sprekers en is het overgrote deel van tv-gasten man. Verdienen vrouwen – met alle correcties meegerekend – nog steeds minder dan mannen. Gelooft tweederde van Europeanen dat vrouwen niet geschikt zijn als wetenschapper. En staan er maar 35% vrouwen op de kandidatenlijsten voor de Tweede Kamerverkiezingen van volgende week.
En dat is nog in westerse landen. Er zijn ook nog steeds landen en gebieden waar vrouwen worden gearresteerd als ze een auto besturen. Waar vrouwen zonder toestemming van hun vader, broer of man geen bankrekening mogen openen. Waar vrouwen niet mogen stemmen of zich verkiesbaar stellen. Waar huiselijk geweld niet strafbaar is. Waar jonge meisjes uitgehuwelijkt worden als straf voor misdrijven van hun vader of broer of om een ruzie te beslechten. Zijn er wereldwijd zo’n 200 miljoen vrouwen met genitale verminkingen – ook in landen waar we vrolijk naartoe gaan op vakantie. Dat alles vaak onder de noemer van traditie of religie.
We streven naar beter, dat zeker. Niet alleen wereldwijd, maar ook dichterbij. We stellen vrouwenquota op: als het gaat om vrouwelijke bestuurders, of hoogleraren, of directeuren, of commissieleden, willen we heel graag naar 20%, of 25%, of als je mazzel hebt zelfs 40%, en dat moeten we toch zeker wel kunnen bereiken in 2020, of 2025, of 2030. Daar mogen we dan trots op zijn. Naar 50% streven binnen afzienbare tijd, nee, dat durven we niet aan.
Ik wil vieren, vandaag, echt. Maar we hebben nog steeds veel in te halen. We zijn al ver gekomen, maar de échte gelijkheid, die is nog steeds ver weg. Ondertussen zijn er onbegrijpelijk genoeg mensen die zeggen dat feminisme ‘af’ is. Dat we klaar zijn, dat we gelijk zijn, “maar vrouwen zijn toch even goed als mannen, en ook nog leuker om naar te kijken, haha!” (insert VVD-lach), feminisme is een mission accomplished, je hebt toch een goed leven en niks meer over te zeuren.
Als ik je één ding mee mag geven op deze Internationale Vrouwendag: lees de eerste drie alinea’s van dit stuk nog eens door, en de volgende keer dat iemand je probeert wijs te maken dat feminisme niet meer nodig is, sla ze dan om de oren met je favoriete weetje uit deze collectie. En vecht vanuit daar samen verder. We can do it! 💪