Hoe vind je als nerd de liefde? Toevallig heb ik mijn eigen music & tech geek deluxe al jaren geleden weten te strikken, voordat nerds daten mainstream en hip werd. Maar de nerdy benadering van de liefde laat mij niet los. Trouwe Ladygeek-lezers weten dat een nerd de zaken graag systematisch en algoritmisch aanpakt. Ik optimaliseer nog steeds graag mijn relatie (maar daarover later wellicht meer), en ik schroom niet om mijn mede-nerds eens een handje te helpen.
Zo las ik ooit The Game, een wonderbaarlijk waargebeurd boek waarin een kleine, kale, verlegen man beschrijft hoe hij opeens een casanova wordt door allerlei trucjes te gebruiken. Naar aanleiding van het boek coachte ik samen met een vriendin een groepje vrienden in de methodes uit het boek, die eigenlijk allemaal samen te vatten zijn als ‘doe alsof je bovenmatig zelfverzekerd bent’. De pick-up artist community wordt in feministische kringen vaak beschreven als denigrerend voor vrouwen. Daar ben ik het niet helemaal mee eens; ja de methode is succesvol genoeg om potentieel gevaarlijk te zijn in de handen van sommige (verkeerde) mannen, maar met de methode zelf is niets mis.
Als flirten voor de nerd niet natuurlijk komt, speelt hij graag op zijn sterktes: een wetenschappelijke benadering, een testcyclus, algoritmes. Ook de documentaire ‘Love & Engineering‘ draait om datzelfde principe: een soort versiercursus voor nerds die onsuccesvol zijn in de liefde, gegeven door een wiskundige die er wel in is geslaagd om een vrouw aan de haak te slaan. Onderdelen van de cursus: een test-date met coaching via een oortje, gesprekstechnieken, datingtherapie, met inzichten vanuit de wiskunde, chemie, evolutiebiologie en andere potentieel nuttige vakgebieden.
Wat de documentaire ook laat zien, is hoeveel verschillende soorten nerds er zijn: de gevoelige jongen met een te laag zelfvertrouwen (die leuke met dat baardje), de jongen die zich direct vastbijt als iets lijkt te werken (en zijn kapiteinspak niet meer uittrekt na één succesvolle speeddate), de negatieve jongen die zich voelt alsof de wereld tegen hem is (en agressief wordt als er iets tegenzit) en de jongen die zich niet kan losmaken van zijn eigen belevingswereld en vergeet te vragen naar de hobby’s van zijn date (en tegen beter weten in door blijft praten over Mass Effect 3).
Wat vooral blijft hangen na het zien van de documentaire: al die jongens hebben hun eigen hordes die ze moeten overwinnen voor het vinden van de liefde. Er is geen one size fits all-benadering van het daten, er bestaat geen grote if-then-else-regel die iedereen rücksichtlos kan toepassen om iemand aan de haak te slaan. Maar dat betekent niet dat de nerd niet zijn eigen algoritme kan ontdekken. Want dat doet de nerd goed: eigenwijs zijn en de dingen op zijn eigen manier oplossen. Of niet soms, mede-nerds?
Vervolg: In ‘Hack de Liefde, deel 2’ onthult Lady Geek hoe de nerd optimaal gebruik maakt van een datingsite.
Pingback: Hack de liefde (deel 2) | Lady Geek
Nee, nee, nee!
Ik ben al een eeuwigheid gestopt met daten, omdat ik na een keer of 180 wel snap dat vrouwen me niet willen. Maar van trucjes om vrouwen aan de haak te slaan ga ik finaal driedubbel acrobatisch over mijn nek. Liefde en ratio sluiten elkaar uit. Liever alleen dan een vrouw met een vooropgezet plan (proberen te) strikken!