Al die handige gratis diensten die je elke dag gebruikt, zoals Twitter, YouTube, Facebook, Google? Eigenlijk bestaat dat natuurlijk helemaal niet. Voor niets gaat de zon op, en money makes the world go round. Hier is een eye-opener:
Als iets voor jou gratis is, ben jij niet de klant, dan ben je het product.
Bedrijven betalen voor de aandacht die jij besteedt aan het bekijken van hun reclames en advertenties terwijl je gebruik maakt van al die handige gratis diensten. En al die leuke gratis persoonlijkheidstestjes? Eigenlijk marktonderzoeken waar jij gratis aan meedoet, zodat bedrijven op hun beurt weer passende advertenties aan bezoekers kunnen voorschotelen.
Als je maar niet denkt dat je veel waard bent: die data wordt verkocht voor 8 cent per persoon. 617 veldjes data, variërend van persoonlijke informatie (geslacht, verjaardag, adres) tot hobby’s (gamen, vissen, dingen verzamelen) en lifestyle (oppervlakte van je huis, gezinssamenstelling, type auto, religie). En ook minder voor de hand liggende dingen: of je of je op dieet bent, of je bestsellers leest, of je recent een ring hebt gekocht (en zo ja, wanneer) en of je in verwachting bent.
Die data komt niet altijd letterlijk van vragen die je invult, maar wordt ook op mysterieuze wijze afgeleid uit je surfgedrag. Als je ingelogd bent op het moment dat je Google gebruikt voor zoekopdrachten, houdt het bedrijf bij waar je naar zoekt en waar je op doorklikt. Volgens de Electronic Frontier Foundation weet Google daardoor je “location, interests, age, sexual orientation, religion, health concerns, and more“. Als je niet wil dat YouTube, Google Plus en alle andere Google-diensten die informatie krijgen, heb je nog tot 1 maart de tijd om je Web History te wissen voordat Google alle data van zijn verschillende diensten bij elkaar gooit.
Volgens Google houd ik van Online Video, Games, Photo & Image Sharing en Dictionaries & Encyclopedias. Wat denkt Google van jou te weten?
EDIT: Toevallig had Stephen Colbert het hier gisteren over in The Colbert Report. Winkelketen Target weet ook meer over je dan je denkt!
| The Colbert Report | Mon – Thurs 11:30pm / 10:30c | |||
| The Word – Surrender to a Buyer Power | ||||
|
||||
Dit is deel 1 van een tweedelige serie over persoonlijke data op internet. Morgen meer!
“Als iets voor jou gratis is, ben jij niet de klant, dan ben je het product.”
Bij kranten en de TV is dat niet anders. Daar betaal je voor, maar een aanzienlijk deel van de inkomsten van deze media komen van advertenties, niet van gebruikers.
“Volgens Google houd ik van Online Video, Games, Photo & Image Sharing en Dictionaries & Encyclopedias.”
Bij mij heeft Google aardig in de smiezen waar ik interesse voor heb. Die informatie gebruiken ze vervolgens om advertenties serveren waar ik waarschijnlijk meer affiniteit mee heb.
Dat klinkt misschien eng, maar bekijk het van de positive kant: nooit meer reclames voor schoonmaakmiddelen (Cillit Bang!) of vieze luchtjes; tenzij dat natuurlijk helemaal je ding is.
Lukas, je neemt me de woorden uit de mond. Die personalisatie van het internet is precies waar deel 2 morgen over gaat :)
8 cent per persoon lijkt me wat weinig. Google is bijvoorbeeld $200 miljard waard. Als je aanneemt dat ze pakweg een miljard gebruikers hebben, dan is dat dus $200 per persoon. En daar krijg je dan niet eens de persoonsgegevens van iemand voor in handen.
Facebook mikt op ongeveer hetzelfde bedrag per gebruiker.
Waar ik me eigenlijk het meeste aan erger, is dat ik bij geen van die diensten de keus krijg om m’n privacy af te kopen. Als je ervan uit gaat dat een aandeel ongeveer 10x de jaaromzet waard is, dan zou dat bij Google dus voor ruim €10 per jaar moeten kunnen.
Ik vermoed dat ze dat niet doen omdat (ze denken dat) de waarde van hun advertentieruimte niet lineair schaalt met het aantal gebruikers. Of dat het aanbieden van die optie gebruikers afschrikt.
Goed punt, Sjors. Ik ben ook erg fan van dat model. Ik zou graag willen kiezen tussen advertenties of betalen, ook bijvoorbeeld voor het (online) kijken van tv-series en films.
Trouwens, Sjors, ken je Hunch? Ik heb een account aangemaakt, maar moet nog even uitvinden of ik het wat vind. Het concept is in ieder geval erg gaaf, beetje Zappos-achtig maar dan voor alles (kleren, films, restaurants, etc).
Bij Zappos kan je schoenen bestellen en zo vaak als je wil gratis terugsturen; volgens mij iets heel anders dan Hunch.
Ziet er wel nuttig uit; in plaats van dat iedereen z’n eigen smaak/voorkeur engine maakt, doen zij het voor je. Wel ben ik tot nog toe niet vreselijk onder de indruk van dat soort tools. Last.fm ging na een paar liedjes altijd death metal spelen, waarschijnlijk omdat ik ook Nightwish luister en een paar te laat heb ingegrepen toen ie oversprong naar rommel.
De juiste suggesties aan mensen geven op basis van hun eerdere gedrag en sociale netwerk is zo’n beetje de heilige graal in web 2.0 land, maar ik ben skeptisch, zowel over hoe goed het werkt als hoe nuttig het is. Maar we zullen zien.
Google wist van mij alleen dat ik van Jazz & Blues houd. Best handig, om Google Web History nooit aangezet te hebben.
Natuurlijk vind ik passende advertenties leuker dan irrelevante rotcommercials, maar er schuilt wel een addertje onder het gras, namelijk de gefilterde informatieverwerving. Op internet passende advertenties zien mag dan wel leuk zijn, maar het wordt wat enger als straks de (interactieve) televisie ook alleen maar ‘passende’ advertenties en programma’s toont, en als je alleen maar passende reclame in je brievenbus krijgt. De volgende stap is passend nieuws.
Je weet op den duur nauwelijks meer wat er in de wereld gebeurt en verkrijgbaar is, als de grote bedrijven denken dat het toch wel niks voor je zal zijn. Wie bepaalt dan eigenlijk wie je bent en hoe je leeft? Jij? Of toch een of andere computer?
Je begrijpt: ik ben hoogst benieuwd wat je morgen te melden hebt over het gepersonaliseerde web.
Sjors: ja, de gelijkenis met Zappos ligt ook meer in het aanraden van producten op basis van allerlei statistische informatie. Maar als je meer over recommendation systems wil weten zou je Nils eens moeten vragen, die heeft daar zijn masterscriptie over geschreven. Overigens een ontwikkeling die steeds relevanter wordt naarmate er meer beschikbare data en producten zijn.
Fred: ik ben op mijn beurt weer erg benieuwd wat jij van deel 2 vindt :)
Leuk blog Nieske!
Een aardige documentaire over Facebook (100 miljard waard nu?) en hun advertentiesysteem: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1241682/
Dank voor de tip, Matthijs, ziet er interessant uit!
Pingback: Persoonlijke data op internet, deel 2: het gepersonaliseerde internet | Lady Geek
“De volgende stap is passend nieuws.”
Fred, de zogenaamde “Filter Bubble” is niets nieuws (pun intended). Sla de Telegraaf en de Volkskrant eens naast elkaar open, of zet Fox en CCN tegelijk aan.
Uiteindelijk kiest de lezer zelf of hij of zij verder kijkt dan wat in eerste instantie aangeboden wordt. In mijn ogen maken het internet en personalisatie technieken dat process juist makkelijker en laagdrempeliger dan ooit tevoren.
Liever een objectieve computer die mij helpt interesante artikelen te vinden op basis van wat andere mensen doen en lezen dan een subjectieve eindredacteur die kiest op basis van een onduidelijke agenda.
Lucas, natuurlijk weet ik dat nieuwsmedia gekleurd en verzuild zijn. Maar juist doordat ik er meerdere naast elkaar kan leggen, kan ik zelf met behulp van de krantenkoppen kiezen welke artikelen ik ga lezen en van welke ik alleen de kop gezien wil hebben. Zolang een (of, voor maximaal dramatisch effect: “HET”) systeem me op weg helpt door passend nieuws prominenter te presenteren dan overig nieuws, is er niet zoveel op tegen, maar zodra het overige nieuws volledig onzichtbaar wordt, is er een probleem. Zie daarvoor mijn kanttekeningen bij het vervolgartikel.
In vergelijking met wat ik hierboven voorrekende voor Facebook en Google is Instagram ($30 per gebruiker) nog best bescheiden…