Gamer en gamejournalist Katie WIlliams vertelt over haar belevenissen op gamebeurs E3.
I wanted to accurately write about the games that I saw; instead, it was too often assumed from the outset that I would not be able to do this as a woman, and PR representatives took it to task to feed me condescension-laced spoonfuls of their games, lest my apparent black hole of knowledge sucked their product into the empty deadness of inaccurate, female-penned games journalism.
Lees het hele artikel op Kotaku.
Het trieste is, ik zou een hele blog kunnen vullen met dit soort artikelen. Dit soort gebeurtenissen zijn aan de orde van de dag. Waarom nou toch?
Toch? Ik las dat en dacht: WTF, mannen, tieft op. Op notalwaysright dot com en notalwaysworking dot com vind je ook meerdere anekdotes van ladygamers die met óf hoongelach óf totale verbijstering worden bejegend door mannelijke klanten en verkopers. We moeten er doorheen, denk ik. Gewoon volhouden en over een paar jaar zijn ze er misschien aan gewend. (En ja, ik kom niet verder dan Plants vs. Zombies en Super Mario dus ik mag mezelf eigenlijk helemaal geen gamer noemen, maar ik heb wel sterke ladygamer-sympathieën.)
Inderdaad, volhouden. En niet vergeten: bewijzen dat je het echt kunt. Dat vinden mannelijke nerds geweldig: http://megarelease.net/2012/06/when-a-boy-and-girl-likes-video-games/