Toen ik klein was, componeerde ik voor mijn pianoles wel eens liedjes. Helaas was dat niet van lange duur: ik realiseerde me al snel dat er een eindige hoeveelheid mogelijke melodieën is en dat er al eeuwenlang muziek gecomponeerd is. Het leek me daarom vrij onwaarschijnlijk dat ik ooit een écht nieuwe, originele melodie zou componeren die nog nooit eerder was geschreven. Dus wat heeft het dan voor zin?
Jammer, want eigenlijk heb ik de hoeveelheid mogelijke muziek schromelijk onderschat. In dit filmpje onderzoekt Michael van Vsauce of de muziek ooit op zal zijn (spoiler: niet echt), en duikt vervolgens nog even wat dieper in de kwestie: waarom lijkt zoveel muziek zo op elkaar? Er is belachelijk veel gekopieerd, zowel in tekst en ritme als in melodie en akkoorden.
Eigenlijk is het dus zonde dat ik het componeren al vroeg heb opgegeven. Die angst voor onoriginaliteit heeft zelfs de groten als Elvis en Simon & Garfunkel niet tegengehouden.
Niets dat ik nog niet wist.
Een ander vraagje: waarom begin je niet alsnog? Ik heb op dit moment schetsen voor een opera en een aantal klavierstukken liggen. JIj bent per definitie slimmer dan ik, dus als ik het kan, kun jij het ook.
Je vleit me, Wouter :) Wellicht doe ik binnenkort weer eens een poging! Tof dat je aan een opera bezig bent. Als hij af is horen we het wel, toch?