Hee, even een dingetje: je wist dit misschien niet, maar we leven in een mislukte wereld. Goed, gezien de wereldpolitiek is dat misschien niet heel verrassend nieuws, maar zelfs alle basisdingen in het leven – hoe je slaapt, hoe je wakker wordt, hoe je kleren eruit zien – zijn niet zo goed als in de echte echte wereld.

Dat is in ieder geval de pijnlijke boodschap van Tom Barren, hoofdpersoon uit De Man die de Tijd Meenam. Hij begon zijn leven in een superieure versie van het universum, maar door een procedurefoutje bij het gebruiken van de tijdmachine van zijn vader komt hij per ongeluk in onze realiteit terecht. Best een probleem, want onze realiteit suckt, dus hij wil terug, maar hoe doe je dat vanuit een wereld waar tijdmachines niet bestaan?

Achtbaan van een roman

De Man die de Tijd Meenam is werkelijk een achtbaan van een roman. Net als je denkt dat je ‘m door hebt, zwenkt hij weer een heel andere richting in. Omdat het boek begint met een tijdmachine zit je al snel in science fiction-modus, maar dat is eigenlijk maar een deel van het verhaal. Schrijver Elan Mastai weet het allemaal zo vanzelfsprekend te brengen dat het bestaan van die tijdmachine eigenlijk heel normaal wordt, en voordat je het door hebt zit je middenin in een magisch-realistische roman over een wereld waar je voor je gevoel zo in kan stappen.

En net als je daaraan gewend bent, slaat het magisch-realisme om in een huiveringwekkend realisme: dat hele verhaal van Tom Barren, die in onze werkelijkheid vertelt over zijn superieure alternatieve universum, is dat niet een beetje verdacht? Is Tom niet gewoon een schizofrene weirdo die het zich allemaal verbeeld heeft? Op het moment dat een boek je serieus laat twijfelen over de geloofwaardigheid van het ik-personage, yup, I’m impressed.

Kippenvel & jaw drop

Het houdt daar niet eens op, de achtbaan duurt voort, maar daar wil ik niet al te veel over verklappen. (Kippenvel bij hoofdstuk 94. Jaw drop bij hoofdstuk 124. De terugverwijzingen naar eerdere stukken die je in eerste instantie nietsvermoedend las.)

Is er dan echt niets aan te merken op dit boek? Nou ja, als ik dan echt iets moet zeggen: de laatste paar hoofdstukken hadden van mij achterwege mogen blijven – om spoilers te vermijden laat ik het daar even bij – maar I ain’t even mad. Verder geldt hier dus een absoluut en onverdeeld positief leesadvies.

De Man die de Tijd Meenam van Elan Mastai ligt vanaf vandaag in de winkel. Om te bewijzen dat dit inferieure universum niet helemáál hopeloos is, heb ik supergoed nieuws: ik mag van HarperCollins Holland een exemplaar van het boek weggeven! Je doet mee door op Facebook een reactie te plaatsen op deze post en daarbij iemand te taggen die jij graag zou willen meenemen op een tijdreis naar een parallel universum.
EDIT: de actie is gesloten en er is een gelukkige winnaar. Blijf Lady Geek vooral volgen (kan ook op Facebook) voor toekomstige winacties!

Ik kreeg mijn exemplaar van HarperCollins Holland, in ruil voor een eerlijke recensie.