Ik wilde vroeger schrijver worden. En ik was een ontzettende nerd. Ik identificeerde me nog het meest met Matilda, de onbegrepen boekenwurm die ver voor haar tijd de bieb al uit had. Voor de lol knutselde ik websites en daar schreef ik dan dingen op. Ik kan er niks aan doen: ik denk ergens aan en er tuimelt een zin uit. Of een paar. 

Ik wilde vroeger schrijver worden. Maar als schrijver je brood verdienen, echt als boekenschrijver, is net zo lastig als professioneel rockster worden. Dus ik ging verder op mijn ontzettende nerdheid bij de keuzes die ik maakte voor mijn vakkenpakket, mijn studie en mijn sollicitaties daarna. Het schrijven werd een hobby en daar was ik best tevreden mee.

Een vrij serieuze hobby wel, getuige mijn blog en (vooral) het boek dat Lisanne en ik per ongeluk schreven. (Dat is dus wat er gebeurt als je twee boekenfanaten zonder surveillance bij elkaar zet. Oeps! Tuimelt er opeens een boek uit.) En uiteindelijk waren het precies al die gekke hobby’s waardoor ik me afgelopen jaar realiseerde wat ik altijd al had willen doen. 

Ik wilde vroeger schrijver worden. En ik was een ontzettende nerd. En nu zit ik in de wetenschapscommunicatie en dat blijkt precies te zijn waar alles altijd al naartoe wees. Niet dat ik altijd al op zoek was naar mijn passie (huu, vies woord). Maar door te doen wat ik wilde, kwam ik precies terecht waar ik wilde zijn.