Toevallig keek ik afgelopen weekend twee films waarin mannen de hoofdrol spelen: Drive en Le Havre. Dat is dan ook meteen de enige overeenkomst tussen de films: Drive gaat over snelle auto’s, geld en geweld, terwijl Le Havre op een sympathieke, wat houterige manier vertelt over een lieve oude man en een jonge vluchteling uit Afrika.

Is het dan toeval dat mannen de hoofdrol spelen in beide films? Niet volgens Anita Sarkeesian van Feminist Frequency. Ze haalt hierbij de Bechdel Test aan, waar een film voor slaagt als:

1. er twee vrouwen in spelen;
2. die met elkaar praten;
3. over iets anders dan een man.

Valt alleszins mee, zou je denken. In onderstaand filmpje onderwerpt Sarkeesian de Oscarnominaties van dit jaar aan de Bechdel test. Waarschuwing: kijk vooral het hele filmpje uit voor een aantal noodzakelijke nuanceringen aan het einde.

Niet onlogisch, aangezien de Oscar-commissie grotendeels uit blanke, oudere mannen blijkt te bestaan: 77% is blank, 94% is man en 98% is boven de 40. Nogal wiedes dat die vaker stemmen voor verhalen met karakters waar ze veel mee gemeen hebben. Maar maakt dat die scheve verhoudingen acceptabel?

Nog één opmerking om af te sluiten: ik ben het er niet mee eens dat Bridesmaids een stoere vrouwenfilm is. De hoofdpersoon van de film is (net als alle vrouwelijke hoofdpersonen uit rom-coms) erg ongelukkig dat ze nog niet getrouwd is. De film draait nota bene om een bruiloft (wat tenslotte de belangrijkste dag in het leven van de vrouw is). Het enige “stoer-vrouwelijke” aan de film is dat de dames deze keer actief meedoen aan de poep-en-kots-humor. Lovely.