Jongens. Ik moet jullie wat vertellen.
Ik sta morgen op een boot met 70 andere hoogbegaafde homo’s. En dat voelt nogal als uit de kast komen.
Niet vanwege de homo’s. Hoewel het voor sommige lezers misschien nieuws is dat ik niet alleen op mannen val, is dat een kast waar ik toch zeker een jaar of tien geleden al korte metten mee maakte. Nee, deze kast is een andere. Ik ben hoogbegaafd. There, I said it.
De Gay Pride is wel een perfecte gelegenheid om uit de hoogbegaafdheidskast te komen, want er zijn best veel overeenkomsten tussen die twee labels, ‘homo’ en ‘hoogbegaafd’. Het zijn allebei termen waar mensen een bepaald beeld bij hebben, niet altijd positief, en niet altijd kloppend met de werkelijkheid. Ik val op vrouwen, maar ik draag geen tuinbroeken en ik speel geen rugby. Ik ben hoogbegaafd, maar ik ben niet arrogant over mijn intelligentie en ik heb geen perfect geheugen (verre van, zelfs). Maar ik ben soms wél een irritante betweter en ik heb wél gejuicht toen Ellen Page uit de kast kwam.
Ja, ik denk snel na en ik vind alles interessant en ik ben goed in leren. Maar nee, ik snap niet meteen alles, ik haalde niet alleen maar negens en tienen op school en ik voel me niet beter dan andere mensen. Maar die vooroordelen bestaan wel, en mensen zullen toch vaak op basis van één zo’n woord een beeld vormen, en daarom heb ik het lang niet durven zeggen. Hoewel, dat is ook niet helemaal waar, want vroeger was ik hoogbegaafd. Op de basisschool heb ik twee klassen overgeslagen. Vroeger, toen ik nog slim was. Zeg ik dan altijd laconiek. Maar daar ben ik inmiddels wel overheen gegroeid hoor. Ha ha. Ja, nee, mooi was die tijd. Maar nu ben ik normaal hoor.
Maar nee. Hoogbegaafdheid is niet iets waar je overheen groeit, zoals een allergie of een kinderziekte. Ik ben helemaal niet normaal. Maar wie is dat wel? Wat is eigenlijk normaal? Iedereen wordt gedefinieerd door een flink een pakket aan eigenschappen, en dat je een deel van de mijne aan de hoogbegaafdheidskapstok kan hangen, wat zegt dat eigenlijk over mij? Ik vind nieuwe dingen bijna per definitie immens fascinerend, maar ben net zo snel weer verveeld. Ik ben perfectionistisch, maar ook overdreven kritisch op mezelf en anderen. Ik ben gevoelig, maar daardoor ook weer snel overprikkeld. Positief en negatief gaan hand in hand. Eigenlijk net als bij normale mensen.
Hoogbegaafdheid is een pakketje eigenschappen, positief én negatief. Ik ben hoogbegaafd. En queer*. En Nieske. En dat is waarom ik morgen op een boot ga staan en zwaaien naar de mensen op de kade. Kom je terugzwaaien?
* Mijn favoriete term voor ‘niet-hetero’. Zie ook wikipedia.
P.S. Meer lezen? Een artikel over GAYniaal, de LGBT-club van Mensa, en over GAYniaal op de Gay Pride in 2012.
Om te beginnen: wat doe jij op de Gay Pride? Natuurlijk, je bent holebi*, maar persoonlijk zou ik, als ik homo was, toch met een grote boog heen lopen om een evenement waarop mannen in hun string staan te dansen op slechte dance. Ik ken genoeg homo’s die er om die reden niet komen, waaronder iemand in mijn uiterst directe omgeving.
Dan even de hoofdzaak. We weten dat toch allemaal? Doctor in een bètawetenschap word je niet alleen door ijverig leren, daar is een goed stel hersens voor nodig. Ik (anderen vast ook) sta met open mond te kijken wat je allemaal doet, weet en kunt. (Zoals ik trouwens naar iedereen opkijk die wél met computers kan omgaan.) En waarom zou ervoor uit een soort kast moeten komen? Toegegeven, er is in onze maatschappij, vooral onder pubers, een zeker anti-intellectualisme (“wie graag leert is een loser”), maar met slim zijn is toch niets mis? Nerd en niet hoogbegaafd, dat is pas een trieste combinatie.
Het is wel waar dat hoogbegaafden vaak sociale problemen met zich meedragen, maar die komen meestal niet door de intelligentie op zich. Hoogbegaafdheid hangt vaak samen met gesteldheden als hoogfunctionerend autisme. Die brengen wel een hele lading aan sociale problemen met zich mee. Bedoel je dat je daar iets van hebt? Het zou me op zich niet verbazen: Asperger en nerdachtigheid worden al sinds onheuglijke tijden met elkaar in verband gebracht. Aan de andere kant heb jij voor zover ik weet altijd geëxcelleerd in modegevoel, menselijk contact en het onderhouden van vriendschappen.
Een kleine waarschuwing: je zegt dat je niet arrogant bent over je intelligentie. Dat vind ik ook niet, maar als je ongevraagd komt melden dat je hoogbegaafd bent, komt dat misschien wel zo over.
Tot slot: ik denk niet dat ik naar de Gay Pride kom. Het is een beetje hoogdrempelig en er is mogen slecht weer voorspeld. Als het geval in Utrecht werd gehouden, dan kwam ik zeker even kijken! :)
*) In Vlaanderen gebruikelijke vertaling van LGBT, zeg ik zelf een stuk liever dan ‘queer’.
Je lijkt toch nog steeds te denken dat hoogbegaafdheid een luxepositie is, Wouter. En dat probeer ik juist in dit stuk te ontkrachten. Dat gebrek aan aandachtsspanne, die zelfkritiek etc. etc. vallen daar net zo goed mee samen. Hoogbegaafdheid is net als Asperger (goed voorbeeld) gewoon een setje eigenschappen die deels positief, deels negatief zijn.
Wat de Gay Pride betreft: ik vind het juist een mooi feestje. Veruit de meeste deelnemers zijn juist niet mannen in strings, maar bijvoorbeeld mensen van bedrijven, stichtingen, overheidsorganisaties, clubs etc. die daar staan omdat ze blij zijn met homo’s, of ze dat nu zelf ook zijn of niet. We vieren de vrijheid om te zijn wie je bent, en de vrijheid om er niet bij te zijn valt daar natuurlijk ook onder :)
> Nerd en niet hoogbegaafd, dat is pas een trieste combinatie.
Nou, bedankt. Nerd ben ik wel. Hoogbegaafd volgens mij niet.
Niet? Dan heb ik je zeker te hoog zitten…
Ha Nieske,
Veel respect. Wilde hetzelfde doen, maar durfde niet!!
R.E.S.P.E.C.T
@musiqolog Ja ja, je mag het wel zijn, maar er niet voor uitkomen zeker… tjonge jonge Ik heb ook een broertje dood aan arogantie hoor maar niet kunnen zeggen wat je bent gaat wel heel erg ver…. maakt emancipatie haast onmogelijk… Wijs dat je dit doet hoor Lady Geek!
Stropopredenering. Je verdraait mijn woorden en leest blijkbaar niet goed. Ik zeg met zoveel woorden dat ik Nieske ook niet arrogant vind.
Wat zou dat dan moeten inhouden, emancipatie van hoogbegaafden? We (ja, we, want ik heb op de basisschool ook een diagnose ‘hoogbegaafd’ gekregen. Als je het wilt horen: hier heb je het!) zijn zwaar oververtegenwoordigd in onderzoeksfuncties en ander veeleisend hoofdwerk, moeten we meer handwerk gaan doen? Of moeten we onze hand in eigen boezem steken en ons meer aan de Spaanse costa’s vertonen, omdat daar veel te weinig hoogbegaafden komen?
Problemen met concentratie e.d. herken ik maar al te goed. Maar hoogbegaafden zijn niet meteen de zieligste minderheid die er is. Zeker ook niet de zieligste neurologische minderheid. Wij kunnen met ons talent een heleboel compenseren; dat kunnen syndroom-van-Downers, ADHD’ers en mensen met Gilles de la Tourette (voor zover zelf niet hoogbegaafd) niet zeggen.
“Maar hoogbegaafden zijn niet meteen de zieligste minderheid die er is.”
En daarom mag er niet over de nadelen van hoogbegaafdheid geschreven worden? Kom nou.