Het lijkt opeens een trend om te zeggen dat je geen feminist bent. Maar ik ben wel een feminist. Videoblogger Laci Green geeft een paar (of nou ja, VEEL) erg goede redenen waarom je een feminist zou moeten zijn:
En in het volgende filmpje legt ze nog eens fijntjes uit dat ze geen nazi is, in tegenstelling tot wat veel internet-commenters blijkbaar dachten na bovenstaand filmpje. Bonus (en een belangrijke bonus): Laci legt uit waarom het ook niet OK is om met allerlei stomme smoezen en uitvluchten te zeggen dat je geen feminist bent.
Voel je je aangesproken? Voel je je al een feminist? Waarom wel of niet?
Een trend om te zeggen dat om je geen feminist bent? Ik hoor om me heen alleen maar vrouwen die hard roepen dat ze het wel zijn! Verder maak ik ernstig bezwaar tegen de titel van je post. Roepen dat wij ook feminist moeten zijn (m.a.w. dat wij jouw ideologie moeten aanhangen) is je reinste gedachtepolitie.
Ik heb wel vaag iets opgevangen van vrouwen die zich uitspraken ’tegen het feminisme’. Dat vind ik ook wel een beetje bruut. Ik ben zeer beslist niet tegen het feminisme. Als overtuigd sociaaldemocraat maken gelijke rechten voor vrouwen deel uit van mijn ideologie. Deze rechten zijn hoofdzakelijk bevochten door feministen, het zou vreemd zijn als ik ertegen was.
Het punt is alleen dat ‘feminisme’ als zodanig heel veel verschillende vrouwen met heel veel verschillende opvattingen en speerpunten omvat. Mannenhaatsters als Valerie Solonas waren ook feministen, en daar ben ik tegen. Een algeheel verbod op pornografie is ook een stokpaardje van bepaalde soorten feminisme en daar ben ik tegen.
In de huidige vrouwenbeweging vind je gelukkig niet zo veel extremisten meer, maar wel spijkers-op-laag-waterzoekers. Ik daar twee blogposts geleden al het nodige over gezegd. Veel feministen zien in zo’n beetje alles seksisme. Pas geleden had ik nog iemand die het seksistisch vond dat de met 6-1 verloren hockeyfinale van de Hollandse mannen meer ruimte kreeg dan de vrouwenfinale (2-1 gewonnen). Alsof zo’n pak slaag elke wordt uitgedeeld!
Het is een soort orthodoxie die allerlei mooie dingen verbiedt omdat ze niet in de leer zijn. Zoals veel orthodoxe protestanten tegen alle popmuziek zijn, hoe mooi het ook is, zoals veel orthodoxe moslims (ook de niet-gewelddadige) tegen alle vormen van schilderkunst, zoals je vroeger bij de AJC nog geen ijsje mocht nemen omdat dat overbodige consumptie was, zo ageren feministen tegen alles wat verschillen tussen mannen en vrouwen in de verf zet.
Ik wil gewoon niet in een wereld leven waarin ik geen deur voor een vrouw mag openhouden. Ik wil voor de grap ‘wijf’ kunnen roepen als een man een Baileys bestelt (mag die man hetzelfde terug roepen als ik een cola light bestel). Ik wil niet overal naar een uniseks toilet omdat het anders ideologisch niet correct is. Ik wil, als ik ooit trouw, gewoon een feest geven waar alle mannen zweten in avondkleding en alle vrouwen kouwe schouders krijgen in hun jurken. En ik zou, als er uit dat huwelijk nageslacht komt, mijn kinderen het liefste mijn naam meegeven. Maar daarover valt absoluut te overleggen.
Dat zijn nu allemaal dingen die weleens het mikpunt van feministische verontwaardiging zijn. Als feminisme dat inhoudt, ben ik geen feminist. Als het gaat om gelijke kansen voor mannen en vrouwen, dan ben ik er wél een. Mocht ik ooit een dochter krijgen, dan geef ik haar het kickstarter-poppenhuis met elektrotechnische elementen, bij dezen beloofd!
Sorry dat ik wéér meteen reageer, maar als je zo’n titel voor je blogpost kiest, kan ik moeilijk anders. Je hebt het weer mooi voor elkaar; ik wou dat ík zoveel lezers en reageerders trok! :)
PS: Waar blijven de blogstukjes over de Lego met vrouwelijke wetenschappers? Die had je beloofd…
Als reactie op je eerste alinea: ja het is een trend om tegen feminisme te zijn. Zoals in het tweede filmpje getoond wordt, worden feministen in veel media afgeschilderd als lelijke boze vrouwen die niet voor gelijkheid zijn, maar tegen mannen zijn. (Met extreme standpunten als: “Feminism encourages women to leave their husbands, kill their children, practice witchcraft, destroy capitalism and become lesbians.”) Dit heeft geleid tot (niet genoemd in deze filmpjes) reacties van vrouwen die zich daarmee niet identificeren (logisch) en zonder andere kennis van feminisme zich uitspreken tegen feminisme (Google eens ‘women against feminism’).
De orthodoxie waar jij tegen pleit is niet alles wat feminisme is. Maar de kern van het standpunt, gelijkheid tussen mannen en vrouwen, is nog steeds iets waar, wat mij betreft, aan gewerkt moet worden; niet alleen door vrouwen, ook door mannen. En het feit dat Nieske meewerkt aan de bewustmaking van dit standpunt en laat zien dat het niet alleen radicale boze vrouwen zijn, dat juich ik alleen maar toe.
@musiqolog.
Dat is interessant.. ik heb helemaal geen behoefte om ‘kerel’ te roepen naar een vriendin die een Palm bestelt, dat zou eigenlijk heel raar en seksistisch voelen.. en als zij dat vervolgens tegen mij zou roepen, zou ik dat vreemd en nogal loos vinden.. alsof het slecht zou zijn om iets mannelijks te doen.. Toch interessant dat diezelfde verbazing en schaamte niet opkomen in de omgekeerde situatie.
En inderdaad, ik wil het liefste dat mijn kinderen mijn naam krijgen – maar daarover valt absoluut te overleggen.
Hm, dat klinkt eigenlijk best wel arrogant en lachwekkend uit mijn mond. Waarom wel uit de mijne en niet zozeer uit de jouwe?
Misschien toch niet zo onterecht dat die dingen ‘mikpunt’ zijn van het feminisme. Niet omdat zulke dingen verboden of veroordeeld moeten worden, maar wel omdat ze een duidelijk signaal zijn van scheve verhoudingen die er onbewust en onbedoeld nog steeds zijn.
@nieske: leuk dat je zo bezig bent met opkomen voor vrouwen e.d. ! Succes ermee :-)
“[I]k heb helemaal geen behoefte om ‘kerel’ te roepen naar een vriendin die een Palm bestelt, dat zou eigenlijk heel raar en seksistisch voelen.. en als zij dat vervolgens tegen mij zou roepen, zou ik dat vreemd en nogal loos vinden..”
Maar toch wel als je in het café een harde boer laat? Trouwens, vrouwen mogen zonder meer bier maar mannen doen (voor de grap) moeilijk over likeur, is dat niet eerder het probleem van de mannen?
Wie zegt dat “ik wil het liefste dat mijn kinderen mijn naam krijgen – maar daarover valt absoluut te overleggen” uit een vrouwenmond arrogant en lachwekkend klinkt? Ik niet.
En als die dingen niet veroordeeld moeten worden, wat moet er dan wel mee gebeuren?
Het gaat er in de wijf/kerel discussie over, en in jouw voorbeeld specifiek, dat als een man likeur/Jillz/andere ‘vrouwendrankjes’ bestelt en zijn vrienden lachen hem uit en noemen hem een wijf, dan blijkt daaruit dat het zijn van een ‘wijf’ iets is om je voor te schamen. Een verwijfde kerel, wat een schande. Vrouw zijn, dat moet je niet willen. Die inherente gedachte, die zich niet eens bewust aan mensen openbaart omdat hij zo diep in onze cultuur verweven zit, dat is waar ik als feminist en vrouw problemen mee heb. Ik ben als vrouw niet minder, wel anders. Geen gelijke behandeling, wel graag gelijkwaardig.
Elders kreeg ik dit filmpje getipt als reactie en dat wil ik ook nog even met jullie delen:
Sowieso +1000 internetpunten voor het noemen van My So-Called Life, de beste tv-serie sinds de uitvinding van tv-series. Maar ook gewoon een tienermeisje dat uitlegt wat feminisme voor haar betekent en terloops nog even benadrukt dat vrouwen ook toevallig mensen zijn.
Tja, lastig dit. Enerzijds zou ik mezelf zeker als feminist omschrijven – in de zin dat ik voor de emancipatie van vrouwen ben. Anderzijds vind ik de term term te beperkt. Het gelijktrekken van rechten voor mannen en vrouwen works both ways. En feminisme gaat per definitie om de rechten van de vrouw.
Soms valt het me op dat vrouwen soms wel erg goed zijn in het opzetten van een keel als het gaat om rechten die ze niet hebben – in vergelijking met de man – maar een stuk stiller als dat andersom het geval is. Als wij niet meer ‘vrouwtje’ genoemd willen worden moeten we ook ophouden met het trekken van een pruillip en knipperende wimpers om onder een boete uit te komen (heb ik me tot mijn schaamte vaak genoeg schuldig aan gemaakt). Als we gelijk behandeld willen worden op de werkvloer, dan moeten we niet meteen beginnen over seksisme als we in minirokjes en op hoge hakken rondhuppelen en er iemand een opmerking over maakt. Mannen lopen ook niet in tanktops en strakke wielrenbroekjes rond op de werkvloer, en zeuren daar nooit over. Als we meer gelijkheid willen in het huishouden dan mogen de alimentatiewetten (voor de vrouw, niet het kind) ook wel eens wat versoepeld worden, zodat de vrouw die haar halve leven heeft doorgebracht met shoppen en tennissen niet opeens een bak geld van haar hardwerkende ex meekrijgt. Als we willen dat mannen meer zorg voor kinderen op zich nemen dan moeten ze ook gelijke rechten krijgen als het gaat om voogdijschap, die tot nu toe nog altijd vaak in het voordeel van de vrouw uitvalt. En het is nog steeds zo dat bij verkrachting- en misbruikgerelateerde zaken mannelijk slachtoffers veel minder begrip en nazorg krijgt dan de vrouwelijke.
Mannen en vrouwen zijn beiden in een bepaalde rol vastgegroeid, die rechten heeft gegeven en weggenomen. We moeten toegroeien naar een samenleving waarin rechten en privileges niet zijn verbonden aan afkomst of sekse, maar aan individuele eigenschappen en gewoon voorkeur. Als we dit gelijk willen trekken moeten we naar beide kanten kijken, en moet de vrouw zich ook niet alleen maar als slachtoffer opstellen en ook eerlijk kijken naar de verworven rechten die zij moet opgeven om op een gelijk niveau te komen. Dus ja – ik vind feminisme te beperkt. Maar ik ken niet echt een term voor wat ik vind, afgezien van gewoon emancipatie in het algemeen.