Ik heb een zwak voor die prachtige 1960’s space age stijl, met veel zilver en felle kleuren en onbeholpen special effects van het niveau van Thunderbirds. En zo komt een mens al snel terecht bij Barbarella, de legendarische cultfilm uit 1968.

Barbarella heeft weinig om het lijf. En dat bedoel ik op meerdere manieren: aan het plot van de film hoef je niet veel woorden vuil te maken, en titelkarakter Barbarella grijpt elke mogelijke reden aan om te wisselen tussen haar futuristische outfits (die er over het algemeen min of meer uitzien als een bikini met laarzen) of gewoon haar kleren uit te trekken.

Bij de opening credits, die niet veel meer zijn dan een striptease – Barbarella trekt haar astronautenpak uit bij terugkomst in haar ruimteschip – begon ik al met een beetje een aversie tegen de film. Serieus, weer een film waar een vrouw zonder enige reden haar naakte lichaam mag laten zien? Classy, not. Verrassing: de president videobelt op het moment dat ze in haar nakie staat. Oeps! Even later, als Barbarella’s ruimteschip neerstort en een man haar te hulp schiet om ‘m te repareren en ze hem daarvoor beloont met seks, stond ik al op het punt om de film op te geven.

Maar ergens in de loop van de film begon ik me toch voorzichtig, langzaam maar zeker te vermaken. Barbarella is eigenlijk best wel stoer, met haar prestigieuze baan als Five-star double-rated astro-navigatrix, en ze omarmt haar vrouwelijkheid met al die toffe outfits. Ze heeft seks voor haar plezier en neemt daarbij graag het initiatief, zonder enige vorm van schaamte of schuld. Slut shaming bestaat niet in het Barbarella-universum. En ja, waarom zou je eigenlijk de schoonheid van het vrouwelijk lichaam niet mogen vieren? Zeker als daar ook een halfnaakte man tegenover staat om de balans enigszins te bewaren.

Jane Fonda, de actrice die Barbarella speelde, zegt er zelf over:

Barbarella is not a vamp and her sexuality is not measured by the rules of our society. She is not being promiscuous, but she follows the natural reaction of another type of upbringing. She is not a so-called ‘sexually liberated woman’ either. That would mean rebellion against something. She is different. She was born free. (bron: Wikipedia)

Barbarella is zich zelf niet eens bewust van wie of hoe ze is, ze is gewoon zichzelf. En dat vind ik eigenlijk heel mooi. Mensen – vooral vrouwen – zijn zich al zo vaak bewust van hoe we overkomen: zijn we wel mooi genoeg maar niet te sletterig, zijn we wel vrouwelijk genoeg maar niet te dozig, maken we wel genoeg carrière maar zijn we niet te bitchy, wat vind ik zelf eigenlijk van mezelf en hoe zie ik mezelf door andermans ogen? Barbarella is daar compleet vrij van, en dat lijkt me iets om na te streven.

In beperkte mate dan in ieder geval… Niet dat ik opeens een bikini met laarzen ga dragen.