Het langverwachte moment is daar: de R zit weer in de maand en is ongeveer 1,3.
Met andere woorden: we zitten voorlopig weer meer thuis. Als kantoorarbeider kan ik mijn werk ook uitvoeren op mijn van kartonnen dozen en andere huiselijke troep in elkaar geknutselde werkplek aan mijn eettafel, wat betekent dat ik dat dus ook moet doen. De wekelijkse kantoordag is voorlopig voorbij.
Het lijkt me sterk dat we over drie weken weer voldoende opgekalefaterd zijn om weer meer te mogen, maar wat ik in het afgelopen halfjaar wel heb geleerd: de situatie kan nog zo ellendig zijn, ik houd stand. Moed en vertrouwen! Dat heet ook wel de Stockdale-paradox: wees pessimistisch over de situatie, maar optimistisch over je eigen veerkracht.
Die veerkracht kun je helpen. De verstoorde tijdsbeleving die je ervaart – pre-corona lijkt honderd jaar geleden, maar gister was het nog juni – is geheel verklaarbaar:
Daaruit trek ik voorzichtig de conclusie dat het leven prettiger wordt als je zowel je stress als je sleur vermindert. Oftewel: rust, reinheid, regelmaat en een beetje reuring. Dat levert hernieuwde motivatie voor goede lockdowngewoontes. Doe je mee?
Rust: yoga als virtuele reistijd
Dit is een strikte regel: elke dag yoga. Het absolute minimum is één zonnegroet voordat ik ga slapen, maar veel effectiever is een lesje yoga with Adriene aan het eind van de werkdag. Dat werkt perfect als een soort virtuele reistijd tussen werk en privé, om de werkdag van me af te zetten en thuis te landen. Goed voor lichaam (pandemie-gerelateerde spanning + niet-arbo-goedgekeurde thuiswerkplek) en geest (even echt aandacht voor jezelf).
Reinheid: (sociale) media op dieet
Ik heb de neiging vrij veel actualiteiten te volgen, deels vanuit betrokkenheid en deels beroepsgerelateerd (waar kunnen onze wetenschappers een zinnige bijdrage leveren aan het publieke debat?). Maar ik word helemaal niet zo blij van het nieuws nu. Reden genoeg om mijn (sociale) media-dieet van afgelopen voorjaar weer in ere te herstellen: maximaal twee keer per dag nieuws en twitter checken, en niet na half negen ’s avonds.
Regelmaat: elke dag ergens koffie halen
Bij gebrek aan hond laat ik elke dag mijn hoofd uit. Een stukje lichaamsbeweging naar de mensen toe, letterlijk: even een kop koffie halen om de hoek. Een win-win-win-win-win-situatie: lekkere koffie, lokale horeca steunen, buitenlucht, lichaamsbeweging, én buitenshuis contact met een levend wezen!
Natuurlijk heeft lang niet iedereen de financiële ruimte van een doorlopend salaris in coronatijd. Kun je een andere dagelijkse wandeling voor jezelf verzinnen die ook verbinding met een ander oplevert? Zwaaien naar een speelkwartier, de kat aaien die altijd op het pleintje rondhangt, een blokje om met de buurman, lunch eten op een bankje in het park?
Reuring: menselijk contact
Over contact met levende wezens gesproken: de Meneer is erg prettig lockdown-gezelschap, maar ik heb meer menselijk contact nodig om niet al te erg te desocialiseren. Dus ik wil elke dag ook iemand anders spreken, in levenden lijve, niet via een beeldscherm. Dat hoeft niet meteen groot of druk of lang, het kan ook gewoon bij het afrekenen van een kop koffie of een boodschapje. Menselijk contact is zo belangrijk.
Tot zover mijn persoonlijke maatregelen om fysiek én mentaal gezond de komende tijd door te komen. Doe je mee? Of heb je andere voornemens voor jezelf opgesteld?