Echt? Een make-up tutorial op Lady Geek? Ja, echt. Maar misschien niet wat je ervan zou verwachten.
Een make-up tutorial… Maar niet zomaar eentje.
Beantwoorden
Tag archieven: privacy
The Google Glass ceiling?
Nou je het zegt: we hebben al best wel een tijdje niet van Google Glass gehoord. John C. Dvorak denkt dat het ligt aan privacy-zorgen:
I’ve wondered if there would ever be a time where Google Glass and other “smart glasses” are going to be generally acceptable to the public-at-large. With security cameras everywhere combined with unapologetic government surveillance of law-abiding citizens, adding Glass is just too much. They turned out to be a straw the broke the back of the privacy camel’s back.
Google Glass is in theorie echt een gaaf concept, maar ik ben het met Dvorak eens dat het niet zo gauw breed geaccepteerd zou worden – in ieder geval op dit moment. De maatschappij is er niet op berekend dat iedereen elkaar op elk moment ongemerkt kan filmen en fotograferen, en menselijke verhoudingen zouden ingrijpend veranderen op het moment dat dat wel zo was. Maar misschien heb ik het mis… Wat denk jij?
Rest in Peace, Google Glass: 2012-2014 (PC Mag, 8 oktober 2014)
Het jaar in vier woorden
Wat hebben privacy, selfie, geek en de participatiesamenleving met elkaar gemeen? Al deze woorden zijn door verschillende gremia uitgeroepen tot woord van het jaar 2013. Privacy volgens dictionary.com, geek volgens Collins online dictionary, selfie volgens Van Dale en participatiesamenleving volgens Onze Taal (en – saillant detail – ook tot vaagste woord van 2013).
Interessant hieraan is dat drie van de vier woorden te maken hebben met technologie. Een selfie wordt gewoonlijk met een smartphone genomen (geldt overigens niet voor de selfie avant la lettre). Met privacy bedoelen we tegenwoordig over het algemeen onze online privacy: de zoekopdrachten waarvan we niet willen dat Google die doorverkoopt aan adverteerders, de mails die we liever niet delen met onze werkgevers of familie, de cables die internationale diplomatenruzies veroorzaken en de onbetaald verkregen films en tv-series waarvan we liever niet uitspreken hoe we eraan gekomen zijn.
En natuurlijk mijn favoriete woord: de geek. Niet in het minst omdat ik er zelf een ben, maar ook omdat het vanuit taalkundig oogpunt een interessant woord is: oorspronkelijk (als het Oudengelse geck) gebruikt voor circusfreaks, vervolgens geëvolueerd naar benaming voor mensen die veel met computers doen, en inmiddels, net als zijn bijna-synoniem nerd, weer een nieuwe betekenisverandering aan het ondergaan. De nerd is niet meer een ‘simple-minded and laughable person’ (en de Zweedse nerd wil dus ook niet zo aangeduid worden in het woordenboek). De nerd is cool, de nerd is hip, de nerd is gewoon een intelligent persoon die zich vol overgave stort in interessante dingen. De nerd is salonfähig geworden, aldus de Volkskrant.
Persoonlijke data op internet, deel 2: het gepersonaliseerde internet
Voor mijn leeslijst Duits las ik ooit een science fiction-roman genaamd Version 5 Punkt 12. Het boek speelt ver in de toekomst, het jaar 2013. Een centraal systeem houdt bij wat je koopt (via je creditcard), waar je heen gaat (via een soort ov-chipkaart avant la lettre), wat je interessant vindt en wie je spreekt (via een personal entertainment system waarmee je tv kijkt en videotelefoontjes pleegt). Je wereld wordt daardoor een heel stuk smaller: tv-reclames, aanbiedingen, vacatures en matches op datingsites worden aan de hand van je profiel automatisch voor jou geselecteerd. Een dystopie, die de hoofdpersoon met alle macht probeert te vernietigen.
Wacht even, hoezo dystopie? Sinds ik het boek las, inmiddels een jaar of 15 geleden, steeds meer de waarheid. Een groot deel van wat je ziet – reclames, advertenties, zoekresultaten op internet en binnenkort ook je bonuskorting – is voor jou voorgeprogrammeerd. Minority Report gaat nog verder en schetst een lichtelijk beklemmend beeld van een wereld die misschien wel iets té gepersonaliseerd is.
Een kijkje in de toekomst van het bonuskaartgebeuren: de Amerikaanse winkelketen Target verzamelt al informatie op basis van je klantenkaart. En dat levert soms ongemakkelijke situaties op, bijvoorbeeld als je tienerdochter opeens allerlei aanbiedingen voor zwangerschapsproducten krijgt omdat De Computer al weet dat ze zwanger is terwijl je daar zelf nog niet van op de hoogte was. Ai.
| The Colbert Report | Mon – Thurs 11:30pm / 10:30c | |||
| The Word – Surrender to a Buyer Power | ||||
|
||||
Zoals ik gister schreef, geef je die data grotendeels zelf weg. Dat betekent niet dat het dom is om zo’n leuk persoonlijkheidstestje in te vullen, een Facebook-account aan te maken of je favoriete items te +1’en op Google. Het internet wordt weliswaar smaller door de informatie die je weggeeft, maar misschien is dat maar goed ook.
Het internet is gigantisch. En het is dus best een taaie klus om daar dingen uit te halen die voor jou waardevol zijn. Eigenlijk is het best relaxt om alleen advertenties, artikelen en zoekresultaten te zien waar je iets aan hebt. Een online shop zonder Crocs en gladiatorlaarzen? Sign me up!
Toch voelen we ons er om de een of andere reden een beetje ongemakkelijk bij. Waarom eigenlijk? Omdat we moeilijk de controle los kunnen laten? Argwaan tegen “het systeem”? De mismatch tussen de strikte computer en de grillige wil van de mens: wat nou als ik opeens toch besluit dat ik gladiatorlaarzen wil?
Maar wacht, een veel leukere vraag: what’s next? Wat voor gave dingen kunnen we mogelijk maken met dit soort personalisatie?
Persoonlijke data op internet, deel 1: data te koop
Al die handige gratis diensten die je elke dag gebruikt, zoals Twitter, YouTube, Facebook, Google? Eigenlijk bestaat dat natuurlijk helemaal niet. Voor niets gaat de zon op, en money makes the world go round. Hier is een eye-opener:
Als iets voor jou gratis is, ben jij niet de klant, dan ben je het product.
Bedrijven betalen voor de aandacht die jij besteedt aan het bekijken van hun reclames en advertenties terwijl je gebruik maakt van al die handige gratis diensten. En al die leuke gratis persoonlijkheidstestjes? Eigenlijk marktonderzoeken waar jij gratis aan meedoet, zodat bedrijven op hun beurt weer passende advertenties aan bezoekers kunnen voorschotelen.
Als je maar niet denkt dat je veel waard bent: die data wordt verkocht voor 8 cent per persoon. 617 veldjes data, variërend van persoonlijke informatie (geslacht, verjaardag, adres) tot hobby’s (gamen, vissen, dingen verzamelen) en lifestyle (oppervlakte van je huis, gezinssamenstelling, type auto, religie). En ook minder voor de hand liggende dingen: of je of je op dieet bent, of je bestsellers leest, of je recent een ring hebt gekocht (en zo ja, wanneer) en of je in verwachting bent.
Die data komt niet altijd letterlijk van vragen die je invult, maar wordt ook op mysterieuze wijze afgeleid uit je surfgedrag. Als je ingelogd bent op het moment dat je Google gebruikt voor zoekopdrachten, houdt het bedrijf bij waar je naar zoekt en waar je op doorklikt. Volgens de Electronic Frontier Foundation weet Google daardoor je “location, interests, age, sexual orientation, religion, health concerns, and more“. Als je niet wil dat YouTube, Google Plus en alle andere Google-diensten die informatie krijgen, heb je nog tot 1 maart de tijd om je Web History te wissen voordat Google alle data van zijn verschillende diensten bij elkaar gooit.
Volgens Google houd ik van Online Video, Games, Photo & Image Sharing en Dictionaries & Encyclopedias. Wat denkt Google van jou te weten?
EDIT: Toevallig had Stephen Colbert het hier gisteren over in The Colbert Report. Winkelketen Target weet ook meer over je dan je denkt!
| The Colbert Report | Mon – Thurs 11:30pm / 10:30c | |||
| The Word – Surrender to a Buyer Power | ||||
|
||||
Dit is deel 1 van een tweedelige serie over persoonlijke data op internet. Morgen meer!