Tag archieven: nasa

Review + winactie: Hidden Figures

Geplaatst op door
6

Hidden Figures

Zelfs ik, als nerdy feminist, wist tot voor kort niet dat de eerste Amerikaanse maanlanding mede mogelijk is gemaakt door zwarte vrouwen. Het boek Hidden Figures vertelt het verhaal van die vrouwen, en concentreert zich vooral op drie van hen: Katherine Johnson, Dorothy Vaughan en Mary Jackson. Het boek van Margot Lee Shetterly ligt al een paar maanden in de winkel, en de bijbehorende film is sinds vandaag ook in Nederlandse bioscopen te bekijken.

Ik heb nog niet de kans gehad om de film te zien, maar afgaand uit alles wat ik erover heb gezien en gelezen, staat hij nu al hoog op de lijst om mijn favoriete film van 2017 te worden. Het boek waarop de film is gebaseerd heb ik al wel gelezen, met – dit klinkt tegenstrijdig – veel interesse én veel moeite. Lees verder →

NASA’s onbemande raket ontploft

Geplaatst op door
Beantwoorden

En dit is dus waarom zo’n control center niet direct naast het lanceerterrein zit:

Er zijn gelukkig geen slachtoffers gevallen (behalve geld en tijd), aldus Orbital Sciences, het bedrijf dat de raketlancering voor NASA uitvoerde:

‘Shortly after lift-off from the Mid-Atlantic Regional Spaceport Pad 0A at 6:22 p.m. (EDT), the vehicle suffered a catastrophic failure. According to NASA’s emergency operations officials, there were no casualties and property damage was limited to the south end of Wallops Island.’

Dit amateurfilmpje is een mooie illustratie van het feit dat licht een stuk sneller is dan geluid: ‘Oh god, it’s gonna be loud! It’s gonna be loud! […] Holy mackarel!’

Lady Geek leest #3

Geplaatst op door
1

Ik kom bijna dagelijks interessante artikelen tegen over ladygeek-verantwoorde onderwerpen die ik het liefst met mijn bloglezers wil delen. Helaas heb ik te weinig tijd om overal hele blogstukjes en commentaren over te schrijven en daarom bewaar ik ze voor later. De ervaring leert echter dat er in hoger tempo artikelen bij komen dan dat ik er uitgebreid over kan schrijven. Om te voorkomen dat die uitgebreide blogstukjes er pas komen als ik met pensioen ben, voortaan wekelijks op zondagochtend een lijstje met interessant leesvoer.

Robot sees itself for first time (YouTube, maart 2012)

Onderstaand filmpje doet een beetje denken aan mensen die zichzelf voor het eerst horen, zoals deze dame (wie zit er hier uien te snijden?). Qbo is een robotje dat objecten kan herkennen en leert in dit filmpje hoe hij er zelf uitziet. ‘Woah… I’m ready to recognize myself.’

Toys Are For Tots (Not Girls or Boys Damnit) (Autostraddle, december 2012)

Waar ik me steeds vaker aan erger en wat alleen maar meer en meer lijkt voor te komen: apart jongens- en meisjesspeelgoed. Alle autootjes zijn blauw, alle fornuisjes zijn roze, alle microscoopjes zijn blauw, alle poppen zijn roze. Zelfs de Hema, die meestal toch zo’n leuke winkel is, doet mee met deze kwalijke trend.

Volgens de Hema houden alleen jongens van skaten en alleen meisjes van eten.

Volgens de Hema houden alleen jongens van skaten en alleen meisjes van eten.

Kwalijk ja, want wat moet je als jongetje dat van koken houdt of als meisje dat van auto’s houdt? ‘What’s the point in ignoring half the population by only showing the other gender on the box?’

How Astronauts Used a Toothbrush to Fix Space Station (Space.com, september 2012)

Het klinkt als een aflevering van MacGyver, maar het is echt gebeurd: ‘NASA spaceflyer Sunita Williams and Japanese astronaut Akihiko Hoshide spent nearly 6 1/2 hours yesterday outside in the vacuum of space to properly install a pair of bolts […]. In addition to their regular spacewalking gear, Williams and Hoshide were armed with some makeshift tools — including an improvised wire cleaner and a toothbrush — to help them get the job done.’

Rails Girls The Hague: 13-14 September 2013

En tot slot: iets om alvast in je agenda te schrijven. ‘Rails Girls will land in The Hague to help aspiring lady techies build an application. We can’t wait to dive into the magical world of Ruby on Rails with you!’

Over de nieuwsgierigheid van Curiosity

Geplaatst op door
Beantwoorden

De meest recente Mars-missie van NASA is een ongekend succes (en zo nu en dan bron van hilariteit). Maar wat ik me nog niet zo erg had gerealiseerd is dat Curiosity een project is met twee even belangrijke onderdelen: niet alleen wat je doet op zo’n planeet (tekenen van leven zoeken, enz.) maar ook hoe je er komt. En dat is nog niet zo makkelijk, vertelt The New Yorker:

“It’s a self-eating watermelon of despair.”

Eh, wat? Ja, dat staat echt in het artikel. Hoe dan ook, het was dus écht spannend. Hoe spannend het eigenlijk was, realiseer ik me pas tijdens het lezen van dit artikel.

On a screen behind the lectern at the briefing, Doug McCuistion, the director of the Mars program, projected a poster with a halftime score on it: Mars 24, Earth 15. Of the thirty-nine spacecraft sent before Curiosity, less than forty per cent had reached the planet. “Mars is hard,” he said.

Zevenduizend wetenschappers en jaren werk, dat is wat het kostte om Curiosity op Mars te krijgen. En op elk moment kon het fout gaan. Veel onderdelen van het project waren niet echt fatsoenlijk te testen. Want hoe simuleer je de omstandigheden op Mars tijdens zo’n landing? Mars, met zijn halfslachtige zwaartekracht en dampkring, onvoorspelbare stormen en temperatuurverschillen van soms wel 15 °C in een paar meter? De bizarre landingsconstructie Sky Crane is alleen maar in een computersimulatie getest, nooit in het echt. De nauwkeurigheid van de missie is alsof je de bull’s eye op een dartboard wil raken met een worp vanaf 6000 meter afstand.

The New Yorker beschrijft erg goed hoe spannend het eigenlijk was. Leuk om te lezen. En omdat een filmpje meer zegt dan een miljoen woorden (vrij naar het bekende citaat), hierbij twee illustraties bij het artikel. Lees verder →

30 seconds on Mars

Geplaatst op door
5

Voor wie dacht dat dit zomaar een doorsnee maandagochtend was, guess again! Je hebt wat gemist: mobiel ruimtelaboratorium Curiosity is vanochtend vroeg geland op Mars. Dat ziet er zo uit, tien minuten pure extase in het controlecentrum in Pasadena:

Mooier dan in de film. Bij echte helden met oprechte vreugdetranen heb je geen soundtrack met kwelende violen nodig. Wie dacht nog dat bètawetenschap niet leuk of spannend was?

En voor wie zich nog niet realiseerde dat we echt in de toekomst leven: @MarsCuriosity twittert ook. Op hilarische wijze.

EDIT: onderstaand filmpje heeft weliswaar wél James Bond-muziek, maar legt wel heel goed uit waarom deze landing zo spannend en moeilijk is. Bijvoorbeeld: de landing duurt in totaal 7 minuten, maar het signaal heeft 14 minuten nodig om van Mars naar de aarde te komen. Curiosity doet dus alles zelfstandig (!), en op het punt dat wij op aarde het begin van de landing zien, rijdt het apparaat eigenlijk al lang vrolijk rond op Mars, óf ligt het al minutenlang als rokend hoopje ruimtepuin in een krater. Spannend!