Als je verslaafd bent aan computerspelletjes, is je leukste dagdroom misschien wel dat alles echt is, dat je echt de aarde aan het verdedigen bent tegen aliens, en dat je uiteraard dan ook de held bent die de wereld redt. In de dagdroomversie van een tienerjongen houdt hij er ook een leuk vriendinnetje aan over, plus het respect van de klasgenoot die hem jarenlang heeft gepest.

Daarmee heb je meteen het plot van Armada, en heel veel ingewikkelder dan dat wordt het niet. Armada is een aaneenschakeling van tropes, literaire clichés. Het plot van het boek is eigenlijk de trope “And you thought it was a game“, waarmee het niet ophoudt, want het boek staat vol met tropes (ik link er hier even een paar, maar ik bedoel dus maar, het zijn er écht heel veel). Lees verder →