Eigenlijk zijn het Eurovisie songfestival en Zomergasten bijna hetzelfde: een lange avond die best lastig is om helemaal tot het einde vol te houden, veel afwisseling, hoogte- en dieptepunten, een bijzonder decor, zo nu en dan een pijnlijke stilte, de presentator(en) en diens kledingkeuzes zijn altijd weer onderwerp van discussie, en natuurlijk heeft iedereen op Twitter er een mening over.
Vandaar dus dat ik het hoog tijd vind om na 12 jaar (!) diverse clichébingo’s, met Songfestivalbingo als grootste ster, nu ook eindelijk Zomergastenbingo te lanceren. Het stramien is bekend: download de pdf en print ‘m uit, verdeel de kaarten onder je Zomergasten-kijk-clubje (1 of 2 kaarten per persoon is optimaal) en deel je tussen- en eindresultaten met de hashtag #zomergastenbingo op Twitter, Insta en andere socials om je voortgang te kunnen vergelijken met al je vrienden, vijanden en willekeurige internetgenoten. En stuur me al je suggesties voor toevoegingen voor de tweede editie!
Zijn jullie trouwens ook zo benieuwd hoe Theo Maassen het gaat doen? Blijkbaar zijn er een hoop andere potentiële interviewers afgevallen tijdens de selectieprocedure:
Jaaaaaa na een jaartje overgeslagen te hebben is het nu toch weer tijd voor de vaste bubbels-en-bingo-activiteit: het Songfestivalbingo van Lady Geek! We beginnen even met de soundtrack voor deze blogpost:
Zo. Songfestivalbingo dus. Om het leukste muzikale evenement van het jaar des te gezelliger en absurdistischer te maken. Uiteraard heb ik voor jullie weer een nóg leukere versie gemaakt dan eerder, met feestelijke nieuwe items als ‘bejaarden/kinderen op podium’, ‘artiest straalt tegenzin uit’, ‘hoedje’ en ‘regenboog’. Terechte toevoegingen? We gaan het zien!
Weet je nog, The Lego Movie? Met die supercoole vrolijke energieke theme song? Wat een gek, grappig, houtje-touwtje videoclipje eigenlijk:
Gemaakt door Markus van 6! Die home-made stijl kun je ook een beetje herkennen in de film: ook al is het grotendeels CGI, je ziet juist wel de touwtjes hangen in sommige scènes. En juist dat maakt de film zoveel leuker dan eerdere Lego-films, waarbij de animatoren zich niet aan de ‘regels’ van Lego hielden:
“There was a tendency to sort of treat the plastic as if it was flexible rubber, which means the characters could flex and move a lot more than they were able to in real life.”
Het animatieteam van The Lego Movie hield zich wel aan die regels, en dat zorgt niet alleen voor die echte Lego-achtige sfeer, maar ook tientallen kleine grappige momentjes als je je elke keer weer realiseert dat o ja, dit óók! van Lego gemaakt is:
“Everything, gunshots, smoke, water, fire, explosions, clouds, even mud on the camera, are all made up of LEGO pieces as they look in real life.”
En dat is eigenlijk allemaal weer terug te leiden naar fan-made Lego-filmpjes uit de jaren 80. Mooi verhaal dit. Kijken:
Zelfs ik, als nerdy feminist, wist tot voor kort niet dat de eerste Amerikaanse maanlanding mede mogelijk is gemaakt door zwarte vrouwen. Het boek Hidden Figures vertelt het verhaal van die vrouwen, en concentreert zich vooral op drie van hen: Katherine Johnson, Dorothy Vaughan en Mary Jackson. Het boek van Margot Lee Shetterly ligt al een paar maanden in de winkel, en de bijbehorende film is sinds vandaag ook in Nederlandse bioscopen te bekijken.
Ik heb nog niet de kans gehad om de film te zien, maar afgaand uit alles wat ik erover heb gezien en gelezen, staat hij nu al hoog op de lijst om mijn favoriete film van 2017 te worden. Het boek waarop de film is gebaseerd heb ik al wel gelezen, met – dit klinkt tegenstrijdig – veel interesse én veel moeite. Lees verder →
Wetenschap in films – ja, ugh, more like, pseudowetenschap, right? (Wie geen idee heeft waar ik het over heb: hier zijn eenpaarmooielijstjes van slechte wetenschap in films.) Maar er is goed nieuws: Hollywood heeft tegenwoordig een wetenschapshotline ter beschikking! De Science & Entertainment Exchange – bereikbaar op 844-NEED-SCI, ja, echt waar – is een gratis-en-voor-niks-dienst van de National Academy of Sciences, zeg maar de Amerikaanse KNAW.
Vox legt in dit filmpje uit waarom die dienst superhard nodig was: niet alleen om crappy science te voorkomen, maar ook om iets te doen aan het beeld van “de wetenschapper” als een oude witte man, en ook nog eens meestal de schurk van het verhaal. Dat Natalie Portman in Thor een natuurkundige speelt in plaats van een verpleegster, is een verdienste van de Science & Entertainment Exchange. Yes!
Als communicatiepersoon bij een universiteit krijg ik regelmatig telefoontjes van mensen die op zoek zijn naar een wetenschapper met verstand van een specifiek onderwerp, maar die komen vaak uit de hoek van actualiteitenprogramma’s. Overigens zelfs ook een keer een advocatenkantoor, op zoek naar een weer-expert om te besluiten of iets nu hagelschade of stormschade was. Een van mijn collega’s heeft jaren geleden nog eens aan een boek meegewerkt, maar eigenlijk krijg ik verder maar weinig verzoekjes van schrijvers en filmmakers. Dus, KNAW, doe je ding: waar blijft 0900-WETENSCHAPNODIG?
Slim gedaan, deze film, met fragmenten van HAL 9000 uit 2001: A Space Odyssey en Samantha uit Her, samen tot een gesprek geknipt en geplakt. Haast onvergelijkbaar, de manier waarop ze praten en denken. Een mooi voorbeeld is een vergelijking tussen de soorten introspectie van de twee (“ik vind iets op mijn harddrive” versus “ik merk dat ik een emotie heb”).
Dit gesprek roept ook de vraag op: hoe zou AI in een film van nog weer 45 jaar verder eruit zien? Wat voor gesprek zou Samantha voeren met een AI-personage uit 2058? We gaan het zien, hopelijk. Ik ben dan ver in de 70, maar ik zet alvast een reminder in mijn agenda.
Ik wil je eigenlijk aanraden om Billions te gaan kijken, no questions asked, zonder dat ik er iets over gezegd heb. Ik wist van tevoren al een paar dingen van het plot en heb daar tijdens het kijken af en toe van zitten balen, want daardoor miste ik een paar fantastische plotwendingen.
Er zijn een paar dingen die ik je kan vertellen zonder dat ik er echt iets mee verklap. Billions is een slimme, ingewikkelde serie over openbaar aanklager Chuck Rhoades (Paul Giamatti) en miljardair Bobby Axelrod (Damian Lewis). Spanning en intrige dus, maar dan wel op zo’n manier dat je als kijker ook niet precies weet wie je nou wel en niet moet vertrouwen. Ik heb de eerste aflevering twee keer gekeken om alles helemaal te begrijpen en heb tussendoor een paar dingen op moeten zoeken, zoals wat een U.S. Attorney eigenlijk precies is (een openbare aanklager) en wat de SEC doet (toezicht houden op beursverkeer). Die geef ik je dus alvast cadeau.
Als je me níet helemaal op mijn woord gelooft en toch iets meer over de serie wil weten voordat je gaat kijken: OK. Prima. Zoals ik al zei: ik wist een paar dingen en heb desondanks zitten smullen, dus vooruit. Billions is namelijk niet zomaar de duizendste tv-serie over twee machtige mannen die met elkaar in een strijd verwikkeld raken. Want ja, de hoofdpersonen zijn weliswaar mannen, maar de echtgenote van Chuck Rhoades (Maggie Siff) blijkt een centraal punt in de spanning tussen de twee mannen – maar niet als love interest. Bovendien verdient ze acht keer zoveel als haar man – oh, en ze hebben trouwens ook een gezonde SM-relatie waarin zij dominant is. De vrouw van Bobby Axelrod (Malin Åkerman) lijkt een lieve blonde miljardairsvrouw, maar schrikt er niet voor terug om iemand te bedreigen. De eerste aflevering slaagt op het nippertje voor de Bechdel test, en ik ben benieuwd hoe zich dat in de andere afleveringen ontwikkelt. Verder nog relevant: mannelijk naakt in de eerste aflevering.
Goed. Weet je nu dan genoeg? Of wil je ook nog een trailer zien? OK, OK. Ben ik ook niet te beroerd voor.
Henk Westbroek kwam bij mij op bezoek om te praten over mijn robotverzameling, over gevaarlijke en gezellige robots en robotfilms. Moeten we nu eigenlijk bang zijn dat robots de wereld overnemen? Vanaf 8:23 vertel ik je er alles over! Bekijk hier de aflevering:
Ik keek nooit webseries, want na een handjevol matige ervaringen dacht ik dat alle webseries matig geacteerd, matig geschreven en matig geproduceerd waren. Gelukkig heb ik The Guild wel een kans gegeven, en man, wat was dat een gouden greep.
Het concept is in zekere zin simpel: zes verschillende typetjes die in allerlei onhandige situaties verzeild raken en zich daar weer op grappige wijze uit weten te manoeuvreren. Het had zomaar Friends kunnen zijn, of Coupling, of How I Met Your Mother met één extra personage erbij. Maar The Guild heeft iets origineels: de zes personages zijn geen vrienden, maar gaming buddies.
En nog een ander groot verschil: The Guild is verzonnen en geschreven door Felicia Day, zelf gamer en all-round bad-ass geeky lady (en hoofdrolspeler in de serie), waardoor de serie dus tot de nok vol zit met allerlei nerdy grappen en quotes uit Star Wars en game-terminologie.
Het eerste seizoen van de serie is gefilmd met een geleende camera op een beetje knullige settings, maar door sponsordeals zie je de serie steeds professioneler en gelikter worden. The Guild wordt echter nooit van het niveau van de eerdergenoemde tv-comedy’s, en dat is maar goed ook, want The Guild zit wél vol met foute grappen, onverantwoordelijke situaties waar kinderen aan blenders zitten en personages die niet wit, niet hetero en niet maatje 36 zijn. En dat soort series zouden er meer moeten zijn – liefst zelfs op tv.
Ongeloofwaardig: een van de hoofdpersonen van een film komt niet in de merchandise voor. Toch geldt dat voor Rey, de ass-kicking vrouwelijke hoofdpersoon uit Star Wars: The Force Awakens.
Rey blijkt te ontbreken in allerlei sets van poppetjes, bouwpakketten, speeltjes en spellen met The Force Awakens-thema. Mag ik je er even aan herinneren dat Rey de nieuwe piloot is van de Millennium Falcon? Bij de officiële Disney-versie van de Falcon zit geen Rey-poppetje. Ik snap het niet.
Op de hashtag #WheresRey is er op Twitter aardig wat bewijsmateriaal verzameld van gevallen waar Rey ontbreekt. Er is overigens ook goed nieuws te vinden, zoals deze mensen die gewoon het heft in eigen hand nemen:
Eigenlijk vind ik merchandise maar stom. Het is de ultieme commerciële move, consumentisme to the max: dingen produceren die mensen niet nodig hebben, maar alleen kopen omdat ze fan zijn van een film of een serie of een boek. Dat is in ieder geval de theorie… Ik beken dat ik inmiddels best een aardige verzameling R2-D2-parafernalia heb gespaard, en dat ik me nog steeds voor mijn hoofd sla dat ik de LEGO R2-D2 heb gemist toen hij in productie was.
Even terug naar het probleem: Rey ontbreekt in veel The Force Awakens-merchandise. Dat is zonde! Rey is gaaf, en iedereen die Rey-spulletjes wil aanschaffen zou in staat moeten zijn om dat te doen. Ik pak even het Monopolyspel als dankbaar voorbeeld.
De fabrikant heeft inmiddels zijn fout ingezien en voegt Rey alsnog toe, maar dat dat pas gebeurt nadat mensen er boos over worden is natuurlijk gek. De bijbehorende smoes is kostelijk: Rey zat in eerste instantie niet in het spel om spoilers te voorkomen over haar belangrijke rol in de Rebel Alliance, zegt de fabrikant.
Lief bedoeld hoor, maar één: je hoeft niets te weten over Rey’s rebellenrol als je haar in je Monopolyspel hebt zitten. Twee: waren spoilers het probleem? Dan begrijp ik niet waarom Finn wel in het spel zit, want op welke manier is het níet een spoiler dat hij een zwarte stormtrooper is die aan het stormtrooperleger ontsnapt? En drie: het plot van de film is zo voorspelbaar dat niemand verbaasd zal zijn dat de good guys bij de rebellen zitten. Heeft iemand bij Hasbro überhaupt de trailer gezien?
Wat weten we nu al: dat Han, Leia en Chewbacca terugkomen. Dat Finn zich aan zijn stormtrooperpak ontworstelt. Dat Rey aan de goede kant staat en met het rebellenleger mee vecht. Etcetera, etcetera. Het enige over de film dat niet in de trailer verklapt wordt, is dat Kylo Ren [[[Ṣ̹͉̪͖̾͆ͯ̂͐̒ͅP̞̟̰̹̬̭̯O̺͍̘̠̞I̷̤̞̙͚̫͒̄ͥͯLͨ̈ͭ̈́̽͞E̻R͕̱̣̪S D͊̄͊͒E̖̬̘̿LE̝̺̟͕͙̘̰͆̒ͮ̈́TE̷̖̮̪̦̞̯ͭ́͆D̗͇̲̬͉͐͂}}
Oeps. Pardon. The Dark Side greep even in.
Kijk, ik vind het echt extreem gaaf dat Rey zo’n bad-ass vechtdame is in The Force Awakens, en niet een popje dat een beetje mooi staat te zijn en vooral dienst doet als in een romantisch subverhaal.
“From the beginning of discussions [with writer Lawrence Kasdan], the notion of a woman at the center of the story was always something that was compelling and exciting to me. And not just at the centre. We knew that, in addition to Leia who was a critical piece of this puzzle, we wanted to have other women – not necessarily human, but female – characters in the story.” (x)
Leia overigens ook! Bonuspunten voor haar promotie van prinses naar generaal. Goede carrièremove, L. De volgende stap in de goede richting: dat we meisjes ook betrekken in de marketing. Als we ons dan toch wentelen in consumentisme, laat vrouwen net zo hard meedoen. (Of is het om ons te behoeden voor extra uitgaven, om te compenseren voor de onvrijwillige damesbelasting? In dat geval: goed werk, mensen.)
