Vorig jaar was ik ook al zo gefascineerd door Tom Whitwell’s lijst van weetjes die hij in het afgelopen jaar heeft opgepikt. Dit jaar staan er ook weer een paar pareltjes op:
13. Vice media is worth more than the New York Times, Washington Post and Financial Times combined.
28. Videogame repair companies in New York report that up to 50% of Sony PS4 consoles they receive for repair are infested with cockroaches. The insects use the wide ventilation ducts on the bottom to move into the warm interior, mate and make a home.
32. In the early 1980s AT&T asked McKinsey to estimate how many cell phones would be in use in the world at the turn of the century. They concluded that the total market would be about 900,000 units. This persuaded AT&T to pull out of the market. By 2000, there were 738 million people with cellphone subscriptions.
41. Men travelling first class tend to weigh more than those in economy, while for women the reverse is true.
“Ze vertelde me dat ze had gekozen voor een beta-profiel. ‘Wow’, zei ik bewonderend, ‘wat stoer!’ ‘Hoezo?’ vroeg ze, simpelwel. En: daar had ik geen antwoord op.”
Rond het begin van deze eeuw noemde ik mezelf chix0r op internet, en zei ik dingen als “brb” en “afaik” en “imho”. Helemaal into internetspeak dus. Cool, toch? Ja, voor toen misschien. Maar de huidige internetspeak is heel anders, en eerlijk gezegd tamelijk onbegrijpelijk voor een dertiger als ik.
or even with more subtle things like end punctuation: “i’m not going” basically just means i’m not currently planning to go to the thing; “i’m not going.” carries much more of a connotation of “i have seriously considered going and have Reasons for staying at home” (and note that capital — “i have Reasons for staying at home” feels different than “i have reasons for staying at home”).
Hooooooly cannoli. (Dat is vast ook niet meer een heel coole uitdrukking, trouwens.) Een deel van deze observaties kan ik wel delen omdat ik vorig jaar een tijdje vrij actief was op tumblr (ja, een beetje het livejournal van tegenwoordig, je weet wel). Ik was dus bijvoorbeeld heel trots toen de term “woke” langskwam in Dear White People en ik daadwerkelijk ongeveer wist waar het over ging. Maar het blijft toch een beetje langs de kantlijn staan en net doen alsof ik niet compleet in verwarring ben. Maar dat zal (haast per definitie) de leeftijd wel wezen.
Fascinerende lijst, deze 52 things [Tom Whitwell] learned in 2016. Interessante weetjes. Over het geneesmiddel voor scheurbuik (#44) had ik toevallig laatst ook al gelezen in At Home, een briljant boek van Bill Bryson.
Even een kleine greep uit de lijst, die overigens tegen het einde steeds interessanter lijkt te worden:
46. A Dutch bike manufacturer reduced shipping damage by 70–80% by printing a flatscreen TV on their boxes.
48. Intervision, the 70s Soviet answer to the Eurovision Song Contest, was judge by electricity grid voting: “those watching at home had to turn their lights on when they liked a song and off when they didn’t, with data from the electricity network then being used to allocate points.”
51. Instead of batteries, the ARES project in Nevada uses a network of train tracks, a hillside and electric trains loaded with rocks to store wind and solar power. When there is a surplus of energy, the trains drive up the tracks. When output falls, the cars roll back down the hill, their electric motors acting as generators.
O, de nostalgie! Ik was zo’n fan van stereogrammen in de jaren 90 dat ik zelfs een detectiveboek had waarin de aanwijzingen in stereogrammen verstopt zaten. In de jaren 90 was het een grote hype, maar het idee van stereogrammen stamt al uit de jaren 60, en het achterliggende principe werd in de Tweede Wereldoorlog al gebruikt om meer informatie uit luchtfoto’s te halen.
Zelf maken? Dat kan dus gewoon, en nogal makkelijk! MagicEye.js is een JavaScript library waarmee je zelf stereogrammen kan maken, en heeft zelfs allerlei supermakkelijke tooltjes waarmee je gewoon in je browser stereogrammen kan maken die je live in je browser tekent, of op basis van tekst of depth maps. Deel je mooiste creatie of je favoriete stereogram in de comments!
Tijdmachines! Wist je dat het idee van tijdmachines pas eind 19e eeuw echt voor het eerst populair werd? En dat alles naar aanleiding van een boek van H.G. Wells uit 1895, waarin hij een tijdmachine beschrijft die er in grote lijnen uitziet uit als een fiets. Klinkt misschien gek, maar de moderne fiets was in die tijd net pas uitgevonden en dus toonbeeld van nieuwe technologische snufjes.
Tijdreizen is tegenwoordig haast onlosmakelijk verbonden met hypothetische vragen als “zou jij baby Hitler vermoorden?” – en de eerste keer dat iemand daarover schreef is eerder dan je zou denken. Maar meer dan dat ga ik niet verklappen over dit geweldige filmpje van Vox:
Het filmpje is overigens nog extra interessant met het huidige politieke klimaat in je achterhoofd.
Time travel is so often about regret. It’s about something in your past that you wish you could do over. In this case, here’s the entire planet allowing this monster to arise and kill millions of people.
Dat boek van H.G. Wells doet me dan weer om meerdere reden denken aan het gedicht 221b van Vincent Starrett over de tijdloosheid van Sherlock Holmes en dr. Watson, dat zeker in het licht van al die recente Sherlock Holmes-adaptaties zeer relevant is. Het gedicht eindigt met deze twee regels:
Here, though the world explode, these two survive,
And it is always eighteen ninety-five.
Nog één ding trouwens: lees Er Ist Wieder Da, een even hilarisch als ontluisterend boek over wat er zou gebeuren als het hele verhaal andersom zou gebeuren: Hitler wordt opeens wakker in hedendaags Duitsland en heeft geen idee wat er aan de hand is.
What an exciting day: a Nobel Prize for a Dutch researcher, scientific proof that looking at (and sharing) cat videos is good for you, and then this also happened:
And you know what? I completely agree that breakfast is much more likely to be a success than Brexit. I happened to have the night off, one thing led to another, and now there’s a very simple browser extension for Chrome, called Brexit at Tiffany’s, that will replace all occurrences of the word ‘Brexit’ with ‘breakfast’. Download it right here!
All of a sudden, browsing news websites is much more exciting:
Thanks to this excellent tutorial, making the browser extension was extremely simple, and I’d recommend it to anyone who likes to play around with words and doesn’t mind spending an evening playing around with JavaScript.
Sneakernet is een term die vaak spottend wordt gebruikt: ha, die wifi is zo langzaam dat je je software beter via sneakernet kan krijgen – bij iemand anders een fysiek kopietje draaien en naar huis lopen.
Ik had me nog niet gerealiseerd dat sneakernet ook echt een heel reëel doel kan dienen: Cuba. Ik was vorig jaar in Cuba en ik heb nu al een beetje heimwee. Maar onder alle prachtige vergane glorie en vriendelijke mensen en tropische stranden en rum die vloeit als water, is Cuba ook een straatarm land waar de regering zelf het journaal regisseert en waar alle 11 miljoen bewoners samen één breedbandverbinding delen.
Ja echt, je houdt het niet voor mogelijk in 2016, maar het is waar: internet is feitelijk nonexistent in Cuba. Intranet, dat hebben ze wel: een eigen stukje web, uiteraard geregisseerd door de regering. Objectief nieuws van buiten is er sowieso niet. De twee kranten die je in Cuba kunt kopen zijn met elkaar in een compleet fictieve concurrentie verwikkeld, want worden allebei gevuld door, jawel, de regering. Het leven in Cuba is zwaar, en ondanks de hoge kosten en risico’s proberen er jaarlijks nog steeds tienduizenden Cubanen via vooral illegale routes naar Amerika te ontsnappen.
Daarom is El Paquete des te fantastischer: een wekelijkse abonnementsdienst van 1 terabyte nieuws, films, series, software en andere random shit van het internet. En dat ook nog betaalbaar met een Cubaans salaris. De baas, een jongen van 26, verdient er geen fluit mee (omgerekend zo’n 25 euro per maand, een gemiddeld Cubaans maandsalaris), maar ondertussen verleent hij een dienst van onschatbare waarde: een blik op de buitenwereld. Vox ging bij hem op bezoek.
Stiekem maak ik me nu wel een beetje zorgen dat de Cubaanse regering achter Dany Paquete aan gaat nu hij zo openlijk in een mini-docu is verschenen, maar volgens La Red Cubana is dit een mooi gevalletje gedoogbeleid:
The Cuban government clearly tolerates el paquete. Even if officials are not being paid off, it satisfies many consumers, making them less likely to press for open Internet access. Had he been writing today, Karl Marx would have said “el paquete is the opium of the masses.”
Rationaliseren we liefde te veel door met dating-apps en -websites de perfect passende partner te zoeken? Is de volgende stap dat je je ideale partner zelf kan maken of verzinnen?
Tegenlicht heeft weer een mooie documentaire afgeleverd: Tinder love. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, gaat de documentaire lang niet alleen over Tinder en andere dating-apps, maar meer in het algemeen over de toekomst van daten, liefde en seks. Want wat komt er eigenlijk na dating-apps? Meer richting de toekomst: kunstmatige intelligentie (zelfs de Turingtest komt nog langs, hoera!), virtual reality-porno, seksbots en zo verder.
Toevallig had ik nog een half blogstukje over seksbots in de planning staan, naar aanleiding van een interessant stuk in The Telegraph, waarin wordt gesteld dat het best wel creepy is als je ex een perfect gelijkende seksbot van jou heeft. Ja, OK, maar als je echt zo’n gekke geobsedeerde ex hebt, dan had hij of zij zonder seksbots waarschijnlijk een kamertje behangen met je foto’s, en is dat nou echt zoveel minder creepy? Dat vraag ik me af.
Om het gespeculeer nog eens verder door te voeren: stel nou dat robots de ideale sekspartner worden, willen we het dan uiteindelijk liever doen met robots dan met mensen? En doen we alleen nog functioneel aan mensenseks, in het kader van voortplanting? Of wacht eens even… Als je leuke kinderen wil, dan neem je gewoon virtuele kinderen. En dát is dus hoe machines de wereld gaan overnemen.
Zo ver gaat het niet in Tinder love. Maar toch wel vrij ver, met dingen die nu al gebeuren, en het is fascinerend (en nsfw) om dat te zien. Vooral kijken dus: Tinder love (VPRO Tegenlicht, 46 minuten).
Ik heb al eens eerder geschreven over wat er gebeurt als je een computer een film laat schrijven. Nu ging Twitter helemaal los op het verzinnen van films die robots gemaakt zouden kunnen hebben met de hashtag #IfRobotsMadeMovies. Ik zocht de leukste voor jullie uit.
