Al eerder op de Amerikaanse televisie, sinds vanavond ook op HBO Nederland: Game of Thrones.

Bij gebrek aan tv heb ik de serie al via andere kanalen tot me genomen. Tot twee keer toe. En als ik een tv had zou ik deze gelegenheid aangrijpen om hem nog een keer te kijken. Want alles is zo mooi, de acteurs zijn zo goed, de karakters zo geloofwaardig en genuanceerd, de verhaallijnen zo gecompliceerd, dat één keer kijken niet genoeg is. En zo’n obsessie heb ik maar zelden.

Ik heb van een tv-serie nog nooit zulke hoge productiewaarden gezien. Alles is prachtig en er is niets dat de betovering van de fictieve wereld doorbreekt. De decors en kostuums voelen nergens gefabriceerd. Door de mengeling van Middeleeuwse, classicistische en Arabische elementen voelen de locaties aan als geen enkele plek die je kent, maar wel plekken die zouden kunnen bestaan. De casting is perfect. Weinig bekende namen, maar stuk voor stuk, zonder enkele uitzondering, juweeltjes. Ik heb zelden zo geloofwaardig en met zulke overgave gespeeld zien worden in een tv-serie.

En de personages, die heerlijke personages, zijn immens genuanceerd en realistisch. Zelfs van de gemeenste naarlingen kun je begrijpen waarom ze doen wat ze doen. Dat wil niet zeggen dat iedereen rationeel is – sterker nog, net als in het echte leven is niemand rationeel. Iedereen heeft zijn eigen redenen en belangen en uiteindelijk draait alles net als in het echt om liefde, familie, vijandschap, wraak en machtsspelletjes die zich soms op de vierkante centimeter afspelen en soms uit de hand lopen tot buitenproportioneel formaat.

Game of Thrones is een epische serie, een waarlijk heldenepos, van het soort dat kan wedijveren met een klassieker als Lord of the Rings. Maar menselijker, hartverscheurender. Ik heb gekluisterd aan het scherm gezeten. Nagels in de bank bij de spannendste scènes. Kippenvel, tranen in ooghoeken, ongeloof, frustratie.

En tegen het einde van de tien afleveringen van het eerste seizoen wordt het steeds duidelijker dat het spel der tronen niet het enige spel is dat er gespeeld moet worden. Grotere krachten beginnen zich te roeren. Maar welke? En hoe? En in wiens voordeel? Extra bonus: in het tweede seizoen speelt Neerlands trots Carice van Houten mee als tovenares Melisandre. Kijken dus.