Bekentenis: ik koop roze scheermesjes

Lieve lezers. Ik moet iets bekennen. Ik gebruik roze scheermesjes, terwijl mijn lief altijd blauwe koopt. Stom natuurlijk, maar het gaat automatisch, denk ik. Ik heb in ieder geval nooit bewust besloten om de dames-scheermesjes te kopen. Maar wacht, even een stap terug: waarom bestaan er eigenlijk roze en blauwe scheermesjes?

Als je extrapoleert, zie je pas hoe gek het eigenlijk is. Misschien is het wel een kwestie van tijd voordat we in de winkels worden geconfronteerd met dameswhisky, herenkussens, vrouwenpiano’s, mannenplanten, stoelen voor hem, brandblussers voor haar, roze pindakaas voor meisjes en blauwe pindakaas voor jongens. (Oh crap, ik hoop dat ik hiermee niet een slimme marketeer op een idee heb gebracht.)

Gender-specifieke marketing dus. De Australische dames van The Checkout leggen in dit filmpje uit wat, hoe, wanneer en waarom – en belangrijker nog: wat je er zelf tegen kunt doen. Misschien herken je dameslaptop en damespen die al eerder op Lady Geek zijn langsgekomen.

Nu is het jouw beurt, lieve lezer: welke gender-specifieke producten koop jij, expres of per ongeluk? En waarom? En wat is de meest tenenkrommende die je tot nu toe bent tegengekomen?

Muziek is nooit op

Toen ik klein was, componeerde ik voor mijn pianoles wel eens liedjes. Helaas was dat niet van lange duur: ik realiseerde me al snel dat er een eindige hoeveelheid mogelijke melodieën is en dat er al eeuwenlang muziek gecomponeerd is. Het leek me daarom vrij onwaarschijnlijk dat ik ooit een écht nieuwe, originele melodie zou componeren die nog nooit eerder was geschreven. Dus wat heeft het dan voor zin?

Jammer, want eigenlijk heb ik de hoeveelheid mogelijke muziek schromelijk onderschat. In dit filmpje onderzoekt Michael van Vsauce of de muziek ooit op zal zijn (spoiler: niet echt), en duikt vervolgens nog even wat dieper in de kwestie: waarom lijkt zoveel muziek zo op elkaar? Er is belachelijk veel gekopieerd, zowel in tekst en ritme als in melodie en akkoorden.

Eigenlijk is het dus zonde dat ik het componeren al vroeg heb opgegeven. Die angst voor onoriginaliteit heeft zelfs de groten als Elvis en Simon & Garfunkel niet tegengehouden.

Princess Peach, Zelda en andere zwakkelingen in videogames

Pardon? Wat zeg ik nou? Zwakkelingen? Jawel! Ik hou van vrouwen als geen ander, maar in een hoop computergames worden vrouwen nu eenmaal neergezet als zwakkelingen.

Feminist Frequency (mede mogelijk gemaakt door ondergetekende, via Kickstarter) vertelt in onderstaande video over o.a. Super Mario, Donkey Kong, Legend of Zelda, Prince of Persia en andere computergames waarin vrouwen er niet best aan toe zijn.

Grote bonuspunten voor de uitleg van waarom het nou eigenlijk erg is dat vrouwen worden neergezet als zwakkelingen. Ik wil geen zeikerige feminist zijn en me dus niet aanstellen over elk wissewasje, maar we hebben hier zowaar een goed onderbouwde theorie over de verwerpelijkheid van de damsel in distress. Kijk vooral even.

Programmeren is voor rocksterren

Onderstaand filmpje legt heel goed uit waarom het belangrijk is om te leren programmeren. Voor iedereen. Ja, dus ook voor u, lieve lezer! Maakt niet uit of je vier bent of veertig of vierennegentig. Maakt niet eens echt uit of je superslim bent of niet. Het maakt al HELEMAAL niet uit of je man bent of vrouw (maar dat mag geen verrassing zijn voor de ervaren ladygeek-bloglezer).

En, dit is misschien verrassend: het maakt ook niet uit of je meer houdt van computers of van mensen. Liefst van allebei! Sterker nog: de beste programmeurs houden vooral heel veel van mensen. Want hoe kan je iets goeds programmeren als je niet weet wie het gaat gebruiken en waar en waarom en waarvoor? Dat is iets wat niet-programmeurs vaak vergeten. Programmeren is een mensenvak.

Enkelen van de groten der aarde komen langs in dit filmpje: bedenkers en oprichters van Microsoft, Twitter, Facebook, Valve, Dropbox en meer. En dan snap je opeens waarom ze zeggen: “Great coders are today’s rockstars.” Over rocksterren gesproken, wist je dat will.i.am ook bezig is met leren programmeren?

Hoe groot is het universum?

Je kan moeilijk even naar Alpha Centauri op en neer crossen met een meetlint, laat staan sterren en sterrenstelsels die nog veel verder weg staan. Hoe kunnen we dan wel meten hoe ver al die sterren zijn? Sterrenkundigen hebben daar gelukkig allerlei handige trucs op bedacht.

Measuring the Universe from Royal Observatory Greenwich on Vimeo.

Meer vrouwen = betere aandelen

Ik roep het al jaren, maar Credit Suisse Research Institute heeft het nu ook wetenschappelijk bewezen: bedrijven met vrouwen in hoge posities presteren beter.

Shares of companies with a market capitalization of more than $10 billion and with women board members outperformed comparable businesses with all-male boards by 26 percent worldwide over a period of six years.

[…]

Net income growth for companies with women on their boards has averaged 14 percent over the past six years, compared with 10 percent for those with no female director.

Vooral in de crisis van 2008 hebben bedrijven met minstens één vrouw in de Raad van Bestuur het erg goed gedaan.

Veranderingen op zo’n hoog niveau gaan natuurlijk maar langzaam. Op dit moment heeft 36% van de Amerikaanse bedrijven geen enkele vrouw (!) in hun gemiddeld negenkoppige Raad van Bestuur. Ik zeg niet dat alle topposities door vrouwen bekleed moeten worden, of zelfs maar dat de helft van de bestuurders vrouw moet zijn, maar het zou voor alle bedrijven toch te doen moeten zijn om bij die negen bestuurders zeker één vrouw te hebben. Voor hun eigen bestwil: goed voor de aandelen.

(Eigenlijk post ik dit natuurlijk alleen maar om te kunnen refereren naar deze briljante grap over vrouwen en aandelen van Ronald Goedemondt. Wait for it…)