De geheimen van de borstenfysica

Het gebeurt me niet zo vaak dat ik even moet ophouden met het typen van een artikel omdat ik te witheetgloeiend van woede en ergernis ben om verder te schrijven. Gefeliciteerd, breast physics! Het is je gelukt! De les voor mij: ik moet sowieso ophouden met comments lezen op artikelen over iets met vrouwen en games. De les voor gamedevelopers: let wat beter op borsten.

Vrouwelijke personages in computerspellen blijken lastig te zijn, om meerdere redenen. Er zijn er om te beginnen al vrij weinig. Ze dragen gekke pakjes (als je denkt dat het wel mee valt, nee dus – maar het kan ook beter!). Ze worden ongegeneerd als sekssymbool gezien. En om het hele drama compleet te maken: compleet onrealistische borstenfysica. Lees verder

De verslavende deeltjesklikker

Zzzzzz

Zzzzzz

Misschien ken je Cookie Clicker nog wel? Het oersaaie, zinloze, maar desondanks gênant verslavende muisklikspel dat het concept van een computerspel uitkleedt tot de naakte essentie: je krijgt een virtueel koekje met elke muisklik, en die koekjes kun je investeren in dingen waardoor je meer koekjes krijgt. Het doel: zoveel mogelijk koekjes.

Leuk, en ik hou van koekjes, maar ik hou ook van wetenschap. En aan virtuele koekjes heb je niks, maar aan virtuele kennis wel! Dus als je altijd al eens een dommig muisklikspelletje had willen spelen dat ook nog eens een intellectuele component heeft, grijp dan nu je kans. Tijdens een van de zomer-hackathons bij CERN – je weet wel, die mensen van de Large Hadron Collider en het Higgsdeeltje – heeft een van de studententeams het geniale Particle Clicker ontwikkeld.  Lees verder

The Matrix: feit, geen fictie?

De Wachowskis hadden het misschien helemaal nog niet zo erg mis bij het bedenken van het fantastische leren jassen-epos The Matrix: ons hele universum is misschien wel een computersimulatie. Onwaarschijnlijk, hoor ik je denken. Toch zijn er een aantal natuurkundigen aan de Universiteit van Bonn die dat voor mogelijk houden.

Wat blijkt namelijk: allerlei gekke eigenschappen die een computersimulatie van het universum zou hebben, zoals de eindige hoeveelheid energie van een deeltje, blijken ook in onze wereld te bestaan.

What that basically means is that by just being a simulation, the computer would put limits on, for instance, the energy that particles can have within the program.

These limits would be experienced by those living within the sim – and as it turns out, something which looks just like these limits do in fact exist.

Bron: Huffington Post

Wat denk jij? Waarschijnlijk, of toch wel heel vergezocht? En wie biedt zich aan als dappere held in leren jas die de stekker eruit trekt?

Ik moest ook maar eens wat posten over het higgsdeeltje

Als echte nerd kan ik er niet meer onderuit: ik moest ook maar eens wat posten over het higgsdeeltje. Maar omdat ik niet zomaar een nerd ben, kies ik voor de twee grappigste dingen. Eén:

Twee:

Er bestaat een theorie dat er ergens in de achtertuin hele lekkere kleine paaseitjes verstopt zijn. Maar je weet het niet zeker. En je bent gehandicapt. Je hebt geen benen. Maar je hebt wel een handgranaat. Die flikker je de tuin in, en dan kijk je na de ontploffing heel goed naar de rondvliegende shit om te zien of je kleine stukjes zilverfolie of chocoladevulling ziet. Dat doe je honderdduizenden keren, net zo lang tot je helemaal zeker bent dat je echt die zilverfolie en chocoladevulling hebt gezien.

Bron: Het Higgs-boson uitgelegd voor mensen die van lifestyle houden.