Hackers: superhelden of superschurken?

News flash! Hackers zijn eigenlijk ook gewoon maar mensen: je hebt good guys, je hebt bad guys, en je hebt een heel groot grijs gebied daartussen. Want wat doe je als je een veiligheidslek ontdekt? Op internet bekendmaken? Aan een regering verkopen, zodat die ‘m kunnen inzetten als defensiewapen, maar misschien in een oorlog waar je niet achter staat? Aan de fabrikant van de software, zodat ze het lek kunnen dichten, maar misschien te langzaam of onhandig? Aan een bedrijf? Aan mede-hackers? Wat als de bad guys je honderd keer zo veel geld bieden als de good guys?

‘This is the community of people who would very willingly research nuclear fission, knowing that they’re going to produce the nuclear bomb, because they know that fission is cool for totally other reasons.’

Lees verder

Hack de liefde (deel 2)

Gister had ik het in deel 1 van Hack de Liefde al over (het al dan niet bestaan van) flirt-algoritmes. Maar voor flirten moet je eerst überhaupt iemand ontmoeten, en dat lukt niet altijd in een café of bij de bushalte. De nerd doet dingen graag via de digitale snelweg, en waarom zou dat eigenlijk niet gelden voor het ontmoeten van een leuke mede-nerd of andere potentiële love interest?

Hack de Liefde

Daar ontstaat meteen het eerste probleem: datingsites zijn druk bezocht en het overgrote deel is ongeschikt. Hoe zie je het bos nog door de vele bomen? Tech-auteur en ondernemer Amy Webb was 30, vrijgezel en wilde graag kindjes maken met een leuke Joodse man, maar had een te druk leven om eindeloos bezig te zijn met daten en datingsites. Nerd-power to the rescue!

“I’m somebody who thinks a lot about data. I am constantly swimming in numbers and formulas and charts.”

Webb pakte het systematisch aan, formuleerde eisen en datapunten en zocht profielen bij elkaar van geschikte mannen. Probleem: zij vond die mannen weliswaar leuk, maar andersom bleek dat niet altijd het geval. Maar een nerd laat zich niet snel uit het veld slaan… Ik ga niet alles verklappen, kijk vooral het filmpje.

Het leuke van alle number crunching is de interessante correlaties die Webb tegenkwam: “So as it turns out, for some reason, men who drink Scotch reference kinky sex immediately.” Dat is nog eens een interessante toepassing van big data. OkTrends, de blog waarop OkCupid zijn interessante big data-ontdekkingen deelt, kan er ook wat van: de data laat vrij ondubbelzinnig zien dat mensen die van bier houden vaker seks hebben op de eerste date (bron), dat je beter met een dier dan met een decolleté op je profielfoto kan staan (bron), dat je beter ‘howdy’ dan ‘hey’ kan zeggen in je eerste bericht (bron), dat je je profielfoto beter niet met een Motorola of Windows-phone maakt (bron) en dat iPhone-gebruikers meer seks hebben (bron).

Maar er zijn meer manieren om het aan te pakken. Wiskundige Christopher McKinlay had nog geen duidelijk beeld van zijn ideale vrouw en begon dus met het analyseren van verschillende types vrouwen op een datingsite. Verrassend genoeg bleken de vrouwen in te delen te zijn in slechts zeven clusters: ‘God’, ’tattoo’, ‘mindful’, ‘dog’, ‘green’ (onervaren in online daten), ‘Samantha‘ (de oudere, seksueel ervaren vrouw) en ‘diverse’ (de rest). Hij besloot zijn pijlen te richten op twee van die clusters – en om het toeval tot een minimum te beperken, maakte hij dan ook twee verschillende profielen. Is dat eigenlijk wel eerlijk?

“I think that what I did is just a slightly more algorithmic, large-scale, and machine-learning-based version of what everyone does on the site,” McKinlay says. Everyone tries to create an optimal profile—he just had the data to engineer one.

Zijn succes was onmiskenbaar: hij kreeg veel, heel veel berichtjes van vrouwen. So far, so good. Maar dan? Hoe automatiseer je dates? Toch vond McKinlay ook regels voor het efficiënt doorploegen van de vele matches: korte dates, vaak meerdere op een dag. De 88e eerste date bleek succesvol.

Wat kunnen we vooral leren van deze verhalen? Dat je je kans op het ontmoeten van de juiste persoon – toch vooral een kwestie van toeval en timing – best kunt maximaliseren?

Girls try programming; men feel harmed, somehow

Reading coverage and, especially, the comments section on articles like this, I really get why a lot of people, especially women, do not want to work in tech.

The gist of the story: Google offers DonorsChoose.org gift cards to teachers who motivate girls to take part in programming classes on Khan Academy or Codecademy. Apparently, this makes the slashdot crowd feel – to use the eloquent Dutch expression – like someone stepped on their penis.

The cry of “discrimination!” by the group that has virtually always been on the non-discriminated-against side of the fence is equally ridiculous and enraging. First of all, in most places, and maybe especially in tech/IT, men often get preferential treatment over women. Boys are encouraged to try their hand at programming more often than girls, the only difference is that it happens automatically and it’s not explicitly encouraged. Now, teachers are explicitly encouraged to motivate girls. Noooo!

Also, and this is important: nowhere in the article does it say that boys cannot partake in the programming classes, or that boys cannot benefit from the grants that teachers receive. If I understand correctly, the grants can be used to support class projects at DonorsChoose.org, meaning that teachers who win the grants are able to support *other* teachers to do school projects with their students. I’ve searched a bit through the database and found some projects specifically for girls (e.g., math) and some projects specifically for boys (e.g., reading). Most projects, however, are not gender-specific. This means that boys will *also* benefit if more female students take up programming. In what way, exactly, is this a bad thing?

Apparently, the /. crowd sees it differently. The comments section is a prime example of the sort of discussions and the sort of people that make the environment in tech so uninviting. Grown men crying like they’ve been hit in the groin because high school girls get something and they don’t – no, wait, because teachers who motivate girls get to support other teachers, and, uh, they don’t? Imagine, as a girl, reading those discussions. I’d be out of there in a heartbeat. And that’s a pity, because there are also so many super nice guys in tech. But they’re usually less loud.

“Only 18% of computer science graduates are women, Google is interested in encouraging more girls to learn how to code. Funding rewards are therefore just for girls right now. The courses are DEFINITELY open to both boys and girls, and we’d love for your whole class to participate.”

Informatica: voedingsbodem voor vrouwenemancipatie

Een van mijn favoriete recente tv-series is Bomb Girls, een serie over vrouwen in een Canadese bommenfabriek tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is een interessante tijd voor de dames: hun plaats is niet meer achter het aanrecht, maar op de fabrieksvloer. De mannen vechten immers aan het front, en die bommen bouwen zichzelf niet.

In onderstaand filmpje wordt de vergelijking gemaakt tussen Rosie the Riveter, icoon van vrouwenemancipatie tijdens de Tweede Wereldoorlog, en de 21e-eeuwse vrouw met een technisch beroep. Het is eigenlijk heel eenvoudig. Er is simpelweg meer mankracht (m/v) nodig, en zonder vrouwen hebben we te weinig technici en programmeurs om de sterk groeiende behoefte te bevredigen.

Tot slot, voor eenieder die geïnteresseerd is in vrouwenemancipatie, de Tweede Wereldoorlog, spannende verhalen, prachtige jaren ’40-jurken, Canadese accenten, hartverscheurende subplots, mooie dames en/of halfnaakte Italianen: de trailer van Bomb Girls. Aanrader.

Programmeren is voor rocksterren

Onderstaand filmpje legt heel goed uit waarom het belangrijk is om te leren programmeren. Voor iedereen. Ja, dus ook voor u, lieve lezer! Maakt niet uit of je vier bent of veertig of vierennegentig. Maakt niet eens echt uit of je superslim bent of niet. Het maakt al HELEMAAL niet uit of je man bent of vrouw (maar dat mag geen verrassing zijn voor de ervaren ladygeek-bloglezer).

En, dit is misschien verrassend: het maakt ook niet uit of je meer houdt van computers of van mensen. Liefst van allebei! Sterker nog: de beste programmeurs houden vooral heel veel van mensen. Want hoe kan je iets goeds programmeren als je niet weet wie het gaat gebruiken en waar en waarom en waarvoor? Dat is iets wat niet-programmeurs vaak vergeten. Programmeren is een mensenvak.

Enkelen van de groten der aarde komen langs in dit filmpje: bedenkers en oprichters van Microsoft, Twitter, Facebook, Valve, Dropbox en meer. En dan snap je opeens waarom ze zeggen: “Great coders are today’s rockstars.” Over rocksterren gesproken, wist je dat will.i.am ook bezig is met leren programmeren?

Rails Girls Amsterdam

Rails Girls komt naar Nederland! Rails Girls is een programmeerworkshop voor meisjes, vrouwen, dames en ladies van alle leeftijden. Toegankelijk voor iedereen, dus ook als je nog nooit van je leven iets geprogrammeerd hebt.

Zo’n dag is ontzettend belangrijk. Niet iedereen hoeft meteen full-time programmeur te worden, maar een beetje weten hoe programmeren werkt is net zo belangrijk als een beetje leren fietsenmaken (een band plakken), een beetje leren loodgieteren (een lekke kraan repareren) en een beetje leren electriciënnen (een stop vervangen).

Dus. Geef je op. Er is geen enkele reden om het niet te doen!