Voor mijn werk schreef ik al eerder een blogartikel over Human Enhancement. Maar dit filmpje legt het allemaal veel grappiger uit.
Supermens door een chip in je hoofd
1
Tag archieven: werk
Video Game High School
Op mijn werk ben ik bezig met een erg gaaf project over gamification in het onderwijs. Een veelbelovende combinatie. Maar niet op deze manier…
7 thuiswerktips voor ladies & geeks
Het lijkt zo mooi, thuiswerken. Zo nu en dan ontsnap ik uit de rumoerigheid van de kantoortuin om thuis ongestoord een berg werk te verzetten. En voor een aantal van mijn vrienden is thuiswerken zelfs dagelijkse kost. Het heeft een hoop voordelen: je kunt halverwege de dag even een rondje hardlopen, tussendoor even een was ophangen, je hebt je eigen koelkast vol met lekker eten en drinken, en in mijn geval ook een stuk lekkerdere koffie dan op kantoor.
Maar thuiswerken is niet simpel. Het is makkelijk om afgeleid te raken of om geen grenzen te stellen aan je werk. Daarom vroeg Slashdot om handige thuiswerktips, die eigenlijk vooral neerkomen op het volgende: maak je thuiswerkdag zoveel mogelijk een kantoordag. Samengevat zijn dit de zeven belangrijkste punten: Lees verder
Tip van de dag: slimmer leren met een dashboard
Ik schreef een artikel op de Innovatieblog van Kennisnet: deze keer over Learning Analytics.
Blog van de dag: computeren met een badmuts op
Sinds 1 januari werk ik bij de glorieuze nieuwe Kennisnet-afdeling Innovatie. En daar blog ik ook wel eens!
Het grote zwarte gat
Nu mijn proefschrift definitief af is en mijn promotie achter de rug, heb ik opeens weer écht vrije tijd, tijd over, gelegenheid om me te vervelen. Net als na mijn bestuursjaar had ik me al voorbereid op het grote zwarte gat (zie filmpje).
Maar gelukkig heb ik duizend plannen! Slim als ik ben, heb ik die allemaal opgeschreven in een grote leuke-dingen-voor-na-mijn-promotie-doelijst, maar dom als ik ben, weet ik niet meer waar die lijst is. Dus, lieve lezer, tips zijn welkom! Films, boeken, uitjes, hobby’s, recepten, achterstallige werkzaamheden en liedjes om te spelen op mijn nieuwe ukelele, ik kan ze allemaal gebruiken.
Mijn eerste boek
Vorige week ontmoette ik iemand wiens eerste boek in 2011 uitkomt. In eerste instantie was ik vooral jaloers. Mijn eigen boek-in-wording is al jaren in wording: een verhaal over twee onhandige mensen die zichzelf in een onhandige situatie terugvinden, een paar jaar geleden begonnen als gedachtenexperiment, langzamerhand verworden tot een serie overdenkingen en op een gegeven moment uitgegroeid tot een verhaal in mijn hoofd. Vanaf daar werd het eerst tastbaar als woorden op papier, maar het groeide zo snel en non-lineair dat ik het naar mijn computer verhuisde, en daar is het langzamerhand tot een echt boek-in-wording geworden. Maar die “in-wording” heb ik er nog niet af weten te krijgen. Iemand die daadwerkelijk een boek heeft geschreven en afgemaakt en gepubliceerd verdient dus wel mijn bewondering.
De avond na mijn ontmoeting met de schrijver haalde ik een kartonnen A4-envelop uit de brievenbus. Het retouradres was van een drukker uit Zutphen. In de envelop zat een dubbelgevouwen vel karton met mijn naam, een titel en een plaatje van robots erop, en een flink pak papier van ongeveer 230 kantjes. Toen realiseerde ik me dat mijn eerste boek ook in 2011 uitkomt. Het is weliswaar geen fictie en het zal niet door veel mensen gelezen worden, maar het is wel aan mijn brein ontsproten, geïnspireerd door de groten der aarde, waardig bevonden door zeven wijze mannen én het heeft een ISBN, wat ik – overigens tot mijn eigen verbazing – een van de indrukwekkendste bijkomstigheden vind.
Mijn eerste boek heeft zelfs een soort lancering. De pre-launch is op 7 februari. Dan krijg ik de eerste oplage, 150 stuks, van de drukker. De echte lancering, inclusief hapjes en drankjes, is op 9 maart. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ik me voorafgaand aan de borrel live mag verdedigen tegenover een panel van de meest kritische recensenten die je je kunt voorstellen. Drie kwartier lang. Totdat het hora est en ik op ceremoniële wijze de ‘s’ van mijn ‘drs’ verlies.
Mijn eerste boek. Het is er gewoon al. Zonder dat ik door had dat het mijn eerste boek was. Op naar het tweede.
Ik voel me net een kopje koffie
Automatische vertalingen zijn niet zo best. Dat is ook logisch, want meestal vertalen ze elk woord letterlijk en dat wordt natuurlijk niks, hooguit een bron van leuke Dunglish uitspraken zoals “I have sense in a little cup coffee.” Google Translate doet he
t al beter, die probeert woorden in ieder geval niet individueel te vertalen, maar enigszins naar de context (de rest van de zin) te kijken door groepjes woorden te vertalen. Zo komt daar bijvoorbeeld uit: “I feel like a cup of coffee.” Wel een beetje een dubbelzinnige zin, maar in ieder geval goed te begrijpen: “ik heb zin in” kun je redelijkerwijs vertalen als “I feel like”, en “een kopje koffie” is natuurlijk gewoon “a cup of coffee”.
De grote grap komt als je Google Translate deze zin weer laat terugvertalen naar het Nederlands.
“Ik voel me net een kopje koffie.”
Ja, het blijft lastig, dat automatisch vertalen. Mijn idee is dat je eigenlijk het beste niet van taal naar taal kunt vertalen, maar dat het beter zou werken om een soort van taalloze representatie van een zin te maken en die vervolgens weer te formuleren in een andere taal. In taalkundige termen zou je kunnen zeggen dat je de communicatieve intentie van een zin zou moeten achterhalen, dus de bedoeling die een spreker of schrijver heeft met die zin, om die intentie vervolgens in een andere taal weer tot uiting te brengen.
Maar goed, dat terzijde, weer even terug naar de grappige kant van het verhaal. Als een zin na één keer heen en terug vertalen soms niet zo goed uit de verf komt, kun je je voorstellen dat het na tientallen keren automatisch vertalen helemaal uit de hand loopt… Daarvoor hebben we nu Bad Translator.
Ik voerde Bad Translator een zin uit m’n proefschrift: “A communicative act is performed by the speaker in order to convey meaning and achieve a perlocutionary effect, as explained in the previous subsection.” Vierenvijftig vertalingen later, via o.a. IJslands, Afrikaans en Witrussisch, is dat verbasterd tot: “Communication and project management Outcomes: 2 perlokutyonari Effects.” Nice. Wel een stuk bondiger dan mijn zin. Ik denk dat ik mijn hele proefschrift er zo maar doorheen gooi.
Als laatste, ultieme test gaf ik Bad Translator de zin “I feel like a cup of coffee.”
Vijfentwintig automatische vertalingen later: “Do not like coffee.”
Ehm. Wat?
De nieuwe chix0r.nl
Na allerlei nieuwerwetse snufjes te hebben uitgeprobeerd ben ik uiteindelijk toch maar weer terug bij een good old WordPress blog. En dat is eigenlijk vooral wetenschappelijk nuttig: voor mijn proefschrift heb ik als soort van reserve-toepassing van mijn onderzoek een instructiesysteem bedacht om een blog op te zetten en ik ging eens even testen of ik geen dingen over het hoofd gezien had. (De primaire toepassing is een recepten-instructiesysteem. Ik zit dus met enige regelmaat geheel werkgerelateerd op receptenwebsites rond te snuffelen. IK HOU VAN MIJN WERK.)
(Kun je nagaan, ik zit hier op maandagavond eigenlijk gewoon nog te werken. Ha!)
Los daarvan lijkt het me leuk om na jarenlang Twitter als primaire uitlaatklep te hebben gehad, ook eindelijk weer eens langere stukjes te kunnen schrijven. Ik wil jullie van tijd tot tijd trakteren op populair-wetenschappelijke beschouwingen over allerhande interessante zaken. Ik wil ook elke vrijdagmiddag een of andere grappige link posten, zoals ik nu al wekenlang elke vrijdagmiddag met vriendin S. per mail doe, want op vrijdagmiddag mag je naast serieus werken ook heus wel eens een beetje lachen als opwarming voor het weekend. En naast recepten in 140 karakters vind ik het ook leuk om zo af en toe eens langere recepten te kunnen posten die ik tegenkom op al mijn favoriete kookblogs.
Of misschien wordt chix0r.nl uiteindelijk wel iets heel anders dan wat ik er nu mee van plan ben. De toekomst zal het leren!
De taalkunde-sfinx
The Sphinx once challenged a particularly tasty-looking student of language to solve the riddle: “How is saying ‘My toe is turning blue,’ as a request to get off my toe, similar to slamming a door in someone’s face?” The poor student stammered that in both cases, when the agents are trying to communicate something, they have analogous intentions. “Yes indeed” countered the Sphinx, “but what are those intentions?” Hearing no reply, the monster promptly devoured the poor student and sat back smugly to wait for the next oral exam.(Cohen & Perrault, Elements of a Plan-Based Theory of Speech Acts, 1979)
Ik weet niet of de meneren Cohen en Perrault high waren ten tijde van het schrijven van de desbetreffende paper (het is tenslotte wel een artikel uit de jaren ’70), maar ik heb in ieder geval nog nooit zo’n gekke openings-alinea gelezen in een wetenschappelijk schrijven. Lieve lezer, punten voor het goede antwoord, je wordt niet opgegeten voor een verkeerde gok en ik zal aan het eind van de middag het antwoord posten :)
Image by oberazzi / CC BY-NC-SA 2.0