Een van de issues met feminisme is dat het klinkt alsof het alleen over vrouwen gaat, alsof alleen vrouwen mee moeten doen en alsof alleen vrouwen er iets aan hebben. Maar dat is natuurlijk verre van waar. Uit ‘How to Raise a Feminist Son’ (New York Times):
Even as we’ve given girls more choices for the roles they play, boys’ worlds are still confined, social scientists say. They’re discouraged from having interests that are considered feminine. They’re told to be tough at all costs, or else to tamp down their so-called boy energy.
If we want to create an equitable society, one in which everyone can thrive, we need to also give boys more choices. As Gloria Steinem says, “I’m glad we’ve begun to raise our daughters more like our sons, but it will never work until we raise our sons more like our daughters.”
Zelfs ik, als nerdy feminist, wist tot voor kort niet dat de eerste Amerikaanse maanlanding mede mogelijk is gemaakt door zwarte vrouwen. Het boek Hidden Figures vertelt het verhaal van die vrouwen, en concentreert zich vooral op drie van hen: Katherine Johnson, Dorothy Vaughan en Mary Jackson. Het boek van Margot Lee Shetterly ligt al een paar maanden in de winkel, en de bijbehorende film is sinds vandaag ook in Nederlandse bioscopen te bekijken.
Ik heb nog niet de kans gehad om de film te zien, maar afgaand uit alles wat ik erover heb gezien en gelezen, staat hij nu al hoog op de lijst om mijn favoriete film van 2017 te worden. Het boek waarop de film is gebaseerd heb ik al wel gelezen, met – dit klinkt tegenstrijdig – veel interesse én veel moeite. Lees verder →
Ik wil Internationale Vrouwendag graag met jullie vieren. Ik wil vieren dat vrouwen in Nederland al 98 jaar mogen stemmen. Dat de eerste vrouwelijke hoogleraar in Nederland 100 jaar geleden werd benoemd en dat het alweer bijna 150 jaar geleden is dat er in Nederland voor het eerst een vrouw mocht studeren. Dat we vorig jaar voor het eerst een vrouwelijke kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap hadden. Dat vrouwen in westerse landen toch al sinds een jaar of 40 mogen blijven werken als ze trouwen.
Feminisme is soms lastig. Niet iedereen is het eens over wat het is, laat staan hoe je er voor kan vechten.
For some, the word “feminism” raises a slow-burning passion inside that inspires them to ignite and stand up for what is right. For others, the word feminism can be a bit confusing. Boiled down, though, the concept is actually pretty easy to digest. Being a feminist simply means standing up for what is right. It’s making equal what is not equal. It’s giving women the same exact opportunities as men. And if you are someone who identifies as a woman, that means fighting for the opportunity for equality politically, economically, and socially.
Bustle heeft een mooi artikel met 17 concrete tips voor vrouwen die hun 2017 ietsjes feministischer willen maken. Kleine dingen, zoals je niet dommer voordoen dan je bent (#4), van je lichaam houden (#11) en alleen sorry zeggen als je het echt meent (#16). Fijne tips, die ik wil proberen zo nu en dan nog eens te herlezen om ze te onthouden. Doe je mee?
Ik ben niet blij dat Donald Trump de verkiezingen gewonnen heeft. Maar misschien nog wel verdrietiger dat Hillary Clinton verloren heeft. Omdat het oneerlijk is, en omdat het niet op zichzelf staat.
What’s even more demoralizing is knowing how hard Hillary’s worked and how qualified she is, and yet… And every woman knows this feeling.
Het bewijs dat het kan lukken als je écht je best doet: Harvey Mudd College slaagde erin om meer vrouwen informatica te laten studeren. En niet een béétje meer, een paar procentpunt winst op die gemiddelde 10% vrouwelijke informaticastudenten, maar véél meer: dit jaar is de meerderheid van de Harvey Mudd-informaticastudenten vrouw. Nog geen tien jaar geleden zat dat percentage ook rond de 10%, dus zo’n verandering is mogelijk, en snel ook.
In minder dan tien jaar steeg het aandeel vrouwelijke informaticastudenten van 10% naar 55%.
OK, maar hoe doe je dat, en wat kunnen wij ervan leren?
The school emphasizes teaching over research, hiring and rewarding professors on the basis of their classroom performance, says Maria Klawe, Harvey Mudd’s president since 2006. And it places women in leadership positions throughout the school. Next year, six of the school’s seven department chairs, and 38% of its professors school-wide, will be women.
En wat misschien nog wel meer geholpen heeft: een verplicht programmeervak voor alle eerstejaars studenten, maar dan wel zonder enige benodigde voorkennis.
As a result of the changes, women who take the introductory course are more likely to leave with a positive impression of programming, and often sign up for the second class in the sequence. Many go on to internships or research projects in the field after their first year, and by then, they’re hooked.
Het helpt natuurlijk dat je in het Amerikaanse onderwijssysteem pas in de loop van je studie een major hoeft te kiezen, en dat je dus prima kan beginnen met een programmeervakje hier en daar voordat je beslissingen neemt over je hele studietijd. Dat maakt de keuze sowieso makkelijker dan in Nederland, waar je op je zeventiende al moet beslissen waar je de komende vier à vijf jaar – zo niet de rest van je leven – aan gaat besteden.
Gender is onzin. Meisjes houden van roze? Onzin. Jongens houden van vechten? Onzin. Mensen hebben hobby’s en voorkeuren, en die hebben weinig te maken met gender – in ieder geval niet aangeboren, wel aangeleerd. Het is zo zonde dat je vanaf je geboorte wordt ingedeeld in één van die twee categorieën, en dat we met z’n allen net doen alsof dat iets zegt over je voorkeuren, je identiteit en je persoonlijkheid.
Ik vergelijk het altijd maar een beetje met haarkleur. Iemand met bruin haar is echt niet zo heel anders dan iemand met blond haar. Ja, je ziet er anders uit, maar weinig mensen zullen beweren dat je persoonlijkheid afhangt van je haarkleur (domme blondjes-grappen uitgezonderd). Je haarkleur veranderen is bovendien ook prima, als je daar zin in hebt. Waarom zou je niet een tijdje – of voor altijd – met rood haar door het leven gaan, als je je daar comfortabeler bij voelt?
Ik wou dat we zo ook dachten over gender. En daarom word ik heel blij van dit filmpje, waarin de ideeën van filosoof Judith Butler worden uitgelegd met kick-ass 8-bit graphics.
Afgelopen najaar schreef ik al iets over Project Prep, een boek over een meisje dat zelf een app in elkaar knutselt. Bij het boek hoort ook een website met programmeercursussen, én er was een wedstrijd voor meiden met een app-idee.
Die wedstrijd is inmiddels afgelopen, en een paar weken geleden werden de Project Prep Awards uitgereikt. Met een rode loper, “cocktails” en echte celebrities. En natuurlijk een videoverslag: zo gaaf om te zien, dit! (En inspirerend: als ik ooit een award win, zou ik zéker ook overwegen om een diadeem met katten-oortjes op te doen.)
Ongeloofwaardig: een van de hoofdpersonen van een film komt niet in de merchandise voor. Toch geldt dat voor Rey, de ass-kicking vrouwelijke hoofdpersoon uit Star Wars: The Force Awakens.
Rey blijkt te ontbreken in allerlei sets van poppetjes, bouwpakketten, speeltjes en spellen met The Force Awakens-thema. Mag ik je er even aan herinneren dat Rey de nieuwe piloot is van de Millennium Falcon? Bij de officiële Disney-versie van de Falcon zit geen Rey-poppetje. Ik snap het niet.
Op de hashtag #WheresRey is er op Twitter aardig wat bewijsmateriaal verzameld van gevallen waar Rey ontbreekt. Er is overigens ook goed nieuws te vinden, zoals deze mensen die gewoon het heft in eigen hand nemen:
Eigenlijk vind ik merchandise maar stom. Het is de ultieme commerciële move, consumentisme to the max: dingen produceren die mensen niet nodig hebben, maar alleen kopen omdat ze fan zijn van een film of een serie of een boek. Dat is in ieder geval de theorie… Ik beken dat ik inmiddels best een aardige verzameling R2-D2-parafernalia heb gespaard, en dat ik me nog steeds voor mijn hoofd sla dat ik de LEGO R2-D2 heb gemist toen hij in productie was.
Even terug naar het probleem: Rey ontbreekt in veel The Force Awakens-merchandise. Dat is zonde! Rey is gaaf, en iedereen die Rey-spulletjes wil aanschaffen zou in staat moeten zijn om dat te doen. Ik pak even het Monopolyspel als dankbaar voorbeeld.
De fabrikant heeft inmiddels zijn fout ingezien en voegt Rey alsnog toe, maar dat dat pas gebeurt nadat mensen er boos over worden is natuurlijk gek. De bijbehorende smoes is kostelijk: Rey zat in eerste instantie niet in het spel om spoilers te voorkomen over haar belangrijke rol in de Rebel Alliance, zegt de fabrikant.
Lief bedoeld hoor, maar één: je hoeft niets te weten over Rey’s rebellenrol als je haar in je Monopolyspel hebt zitten. Twee: waren spoilers het probleem? Dan begrijp ik niet waarom Finn wel in het spel zit, want op welke manier is het níet een spoiler dat hij een zwarte stormtrooper is die aan het stormtrooperleger ontsnapt? En drie: het plot van de film is zo voorspelbaar dat niemand verbaasd zal zijn dat de good guys bij de rebellen zitten. Heeft iemand bij Hasbro überhaupt de trailer gezien?
Wat weten we nu al: dat Han, Leia en Chewbacca terugkomen. Dat Finn zich aan zijn stormtrooperpak ontworstelt. Dat Rey aan de goede kant staat en met het rebellenleger mee vecht. Etcetera, etcetera. Het enige over de film dat niet in de trailer verklapt wordt, is dat Kylo Ren [[[Ṣ̹͉̪͖̾͆ͯ̂͐̒ͅP̞̟̰̹̬̭̯O̺͍̘̠̞I̷̤̞̙͚̫͒̄ͥͯLͨ̈ͭ̈́̽͞E̻R͕̱̣̪S D͊̄͊͒E̖̬̘̿LE̝̺̟͕͙̘̰͆̒ͮ̈́TE̷̖̮̪̦̞̯ͭ́͆D̗͇̲̬͉͐͂}}
Oeps. Pardon. The Dark Side greep even in.
Kijk, ik vind het echt extreem gaaf dat Rey zo’n bad-ass vechtdame is in The Force Awakens, en niet een popje dat een beetje mooi staat te zijn en vooral dienst doet als in een romantisch subverhaal.
“From the beginning of discussions [with writer Lawrence Kasdan], the notion of a woman at the center of the story was always something that was compelling and exciting to me. And not just at the centre. We knew that, in addition to Leia who was a critical piece of this puzzle, we wanted to have other women – not necessarily human, but female – characters in the story.” (x)
Leia overigens ook! Bonuspunten voor haar promotie van prinses naar generaal. Goede carrièremove, L. De volgende stap in de goede richting: dat we meisjes ook betrekken in de marketing. Als we ons dan toch wentelen in consumentisme, laat vrouwen net zo hard meedoen. (Of is het om ons te behoeden voor extra uitgaven, om te compenseren voor de onvrijwillige damesbelasting? In dat geval: goed werk, mensen.)
Wat als je aan kinderen zou vragen of de kerstman ook een kerstvrouw zou kunnen zijn? Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind dit pijnlijk. (OK, en stiekem ook wel schattig. En soms enigszins onverstaanbaar. Maar vooral pijnlijk.)
“No lady Santa!” “Yes lady Santa!”
Of laten we dan in ieder geval zeggen dat er nog aardig wat te winnen is. Denk er even over na: waar denk je dat deze kinderen die stereotyperingen vandaan hebben? Lijkt me toch niet dat ze daarmee geboren worden, dus het is belangrijk dat wij volwassenen – als ouders, docenten, familieleden en andere rolmodellen – onze verantwoordelijkheid nemen om uit te leggen (en voor te doen!) dat vrouwen net zoveel kunnen als mannen, en vice versa.
Laten we trouwens ook de discussie nog wat vernederlandsen, en alvast even vooruitlopen op het onvermijdelijke vervolg op de zwartepietendiscussie: wat vinden we eigenlijk van het idee van een Sinterklazien?
Ik wil 
