d.Bot, de chatpartner uit je akeligste dromen

Als je je als vrouw wel eens in de wereld van het online daten/chatten/multiplayer gamen hebt begeven, zou het me weinig verbazen als een gesprek met d.Bot herinneringen oproept aan eerdere chats met mannen. Een kleine bloemlezing om mee te beginnen, waarbij ik ben het charmante popje op rechts ben, en het silhouet links de chatbot die met me begon te praten:

dbot 1dbot 2

d.Bot is een vrij simpele chatbot die het slechtste in de chattende man (pardon: creep) verzamelt. Er zijn weinig interactiefs in, maar misschien is dat juist wel de kracht. d.Bot vertelt nooit iets over zichzelf, maar begint al vrij snel om iets te veel persoonlijke informatie te vragen en neerbuigende uitspraken te doen.

dbot 3dbot 5

Ik heb echt geprobeerd mijn cool te bewaren, want ik wilde de spreekwoordelijke chattende man best een kans geven, maar op een gegeven moment werd het me toch iets te veel.

dbot 4

Natuurlijk is dit een verzameling van de rotte appels, maar wat ik wel eens zou willen weten, een klein non-representatief lezersonderzoekje: hoeveel van de dames hebben ervaring met dit soort creepy, opdringerige chatters (m/v)? En waar ik ook benieuwd naar ben is of je als man ook dit soort chattende engerds (m/v) meemaakt, want het zou zonde zijn als daar ook creepy internetverhalen rondzweven die niet gehoord worden omdat de discussie wordt gedomineerd door het vrouwelijk perspectief. Vertel!

(Gevonden via de onvolprezen Stellingdames.)

Op pad als Lady Geek

De afgelopen twee weken was ik tot twee keer toe op inspirerende evenementen waar ik mocht meedenken en meepraten over de positie van vrouwen in de bèta/techniek-hoek. Eerst was er de VHTO-conferentie ‘Lost in choices’, waarbij we het vooral hadden over de vraag hoe we meisjes en vrouwen kunnen behouden in technische functies.

Bewerkt 1387

Cocky Booy (directeur VHTO) en ondergetekende.

Ik ben dus een van die ‘verloren’ dames: na mijn informatica-promotie ging ik niet verder in de wetenschap of bij een IT-bedrijf. Omdat ik ’s middags niet bij de paneldiscussie kon zijn, vertelde ik in een eerder opgenomen filmpje waarom ik op dat moment die keuze maakte.

VHTO_Gender&STEM_LD_lr_20151112-1656

De discussie over ‘verloren’ bèta-dames, waar ik als virtueel panellid bij aanwezig was.

Een week later was ik bij de Femme Tech bedrijvenawards, een drietal prijzen voor kleine, middelgrote en grote tech-bedrijven die veel doen om vrouwen te werven en het naar hun zin te maken.

Ik was discussieleider aan een van de negen tafels, en niet zomaar een tafel:

De lat lag dus hoog. Met mijn tafelgenoten discussieerde ik over rolmodellen, omdat ik denk dat het erg belangrijk is om als meisje/vrouw te kunnen zien dat er vrouwen zijn die het wél doen, die keuze voor bèta/techniek. We kwamen uiteindelijk met twee concrete aanbevelingen:

  1. Tip voor werkgevers: motiveer je (vrouwelijke) personeel om als rolmodel op te treden, en zorg ervoor dat ze tijd en gelegenheid daarvoor krijgen. Dat geldt vooral voor vrouwen in lagere functies, die hun werktijd vaak minder flexibel kunnen indelen.
  2. Tip voor de mannen in de zaal: jullie zijn ook rolmodellen! Andere mannen in topfuncties, die in hun bedrijf de m/v-verdeling nog niet zo goed op orde hebben, kunnen zich aan jou spiegelen. Laat zien wat jij doet voor vrouwen in je bedrijf en welke toegevoegde waarde dat heeft.
Nieske op de Femme Tech awards

Kijk mij even geanimeerd die aanbevelingen toelichten.

Met tot slot een bonustip als uitsmijter, ik noem ‘m “het onverwachte rolmodel”:

Hoe de media vrouwen anders behandelt dan mannen en wat we daaraan kunnen doen

Laatst las ik al een mooi stuk over verschillende adviezen die we aan vaders en moeders geven, en hoe je je daar pas echt bewust van wordt op het moment dat je ‘moeder’ verandert in ‘vader’:

Working husband & father? Feeling overwhelmed? YOUR FAULT. Drink more water, get up earlier & dress in your ‘wow’ colours.

Grappig natuurlijk, als het niet zo triest was. Dit filmpje laat ook prachtig zien wat ik bedoel: mannelijke sporters krijgen het soort vragen die normaal gesproken voorbehouden zijn aan vrouwelijke sporters.

“Removing your body hair gives you an edge in the pool. How about your love life?”

Hoe kan het nou toch dat we mannen en vrouwen zo anders behandelen? Wat is een goede manier om die verschillen recht te trekken? Ja, de media moet vrouwen net zo behandelen als mannen – als atleet, niet als popje in een mooi pakje dat toevallig ook nog wel eens een beetje schattig aan sport doet – maar helpt het als we daar allemaal stennis over gaan schoppen? Het is een mooi begin, daar niet van.

Maar we moeten de schuld ook bij onszelf zoeken. Niet meer doorklikken op artikelen die gaan over de outfit van een sporter of over haar privéleven. Niet meer over die dingen praten in de kroeg. Hopelijk dringt het dan door in de media dat we daar niet van gediend zijn en kunnen we eindelijk eens focussen op de belangrijke dingen. En dat geldt net zo goed voor sporters als voor politici, acteurs, muzikanten en andere mensen die in de picture staan.

Girls Can Code – of niet?

Het recept is simpel: stop een paar jonge mensen een paar weken in een huis en stel ze voor allerlei uitdagingen waarmee ze hun eigen grenzen opzoeken.

Klinkt bekend? Verrassing: ik heb het deze keer niet over Project Runway of America’s Next Top Model, maar over de BBC-miniserie Girls Can Code, waarin vijf meiden van rond de twintig een hartig lesje krijgen in de wereld van de tech startups. In slechts twee afleveringen zien we hoe de dames zich in twee weken al dan niet ontpoppen tot ware tech gurus.

“Only twelve days ago, they had no desire to work in tech, they had no plan to work in tech. They had no idea that they could work in tech.”

In tegenstelling tot wat de naam Girls Can Code doet vermoeden, gaat de serie maar voor een heel klein deel over programmeren. En dat is maar goed ook, want de meiden lijken niet vreselijk gemotiveerd te zijn om echt als programmeur aan de slag te gaan. Een interessante opzet, en daarmee misschien herkenbaarder voor een hoop meiden, maar niet helemaal wat ik had verwacht van een serie die Girls Can Code heet. De serie gaat helemaal niet over programmeren!

Goed, misschien is dat ook niet zo gek. Als de dames er überhaupt niet van overtuigd zijn dat tech wel leuk is, laat staan dat ze over enige voorkennis beschikken, is twee weken wat aan de korte kant om een beetje te leren programmeren. En dat is prima, maar had de serie dan Girls Can Run a Startup genoemd, of Girls Can Work in Tech. De dames krijgen wel een klein lesje programmeren (spoiler: ze vinden het bijna allemaal saai), maar leren vooral hoe de tech-wereld werkt en hoe ze een startup-concept moeten verzinnen, uitwerken en pitchen.

Het is wel interessant om te zien hoe sommige meiden echt ontdekken dat tech bij ze past. Niet alle vijf, maar dat hoeft natuurlijk ook niet. De conclusie is duidelijk:

“Can girls code? Some can, some can’t. Same as the boys.”

Project Prep: de lancering van een mode-app

Project PrepProject Prep is een boek over BFFs Isabel en Kate die samen een app gaan maken. Het boek is vooral bedoeld voor meiden uit groep 7-8, maar dat betekent natuurlijk niet dat jongens (en volwassenen!) het boek niet mogen lezen.

Het plot had over mij kunnen gaan toen ik dertien was:

“De dertienjarige Isabel snapt niets van kleren. Het is voor haar een groot raadsel hoe ze goed gekleed naar de brugklas moet.”

Isabel gaat dus samen met haar beste vriendin Kate een app maken die haar kan helpen om kleren uit te zoeken. Dat is altijd een goed begin: een app gaan maken omdat je ‘m zelf nodig hebt! (Had ik toentertijd maar een app kunnen maken…)

Ook heel erg cool: op de website van Project Prep kun je doorklikken naar websites met gratis programmeercursussen. Voor als je het boek leest en zelf ook meteen wil beginnen! Voor wie nog niet overtuigd is: Project Prep heeft ook gezorgd voor allerlei filmpjes van toffe mensen die fan zijn van programmeren en techniek. Armin van Buuren bijvoorbeeld, en de hoofdredacteuren van Vogue en Glamour.

En als je toch al bezig bent, kun je ook meteen meedoen aan de wedstrijd voor het beste app-idee. Wel een beetje op tijd beginnen, want de deadline is al op 23 november.

De geheimen van de borstenfysica

Het gebeurt me niet zo vaak dat ik even moet ophouden met het typen van een artikel omdat ik te witheetgloeiend van woede en ergernis ben om verder te schrijven. Gefeliciteerd, breast physics! Het is je gelukt! De les voor mij: ik moet sowieso ophouden met comments lezen op artikelen over iets met vrouwen en games. De les voor gamedevelopers: let wat beter op borsten.

Vrouwelijke personages in computerspellen blijken lastig te zijn, om meerdere redenen. Er zijn er om te beginnen al vrij weinig. Ze dragen gekke pakjes (als je denkt dat het wel mee valt, nee dus – maar het kan ook beter!). Ze worden ongegeneerd als sekssymbool gezien. En om het hele drama compleet te maken: compleet onrealistische borstenfysica. Lees verder

LEGO, vol met goede ideeën

Een paar maanden geleden werd LEGO Academics aangekondigd: een LEGO-set met vrouwelijke (!) wetenschappers, bedacht door een Nederlandse geochemicus. De set, bestaande uit o.a. een astronoom, een paleontoloog en een scheikundige, was binnen een dag uitverkocht.

I think that is why the Lego Research Institute set (and, yes, the @LegoAcademics) are to appealing to those of us in research and education: we can imagine them changing how children think. We can picture little boys accepting and embracing the vision of a female scientist and we can picture little girls inspired to dream about the stars.

Lees verder

Praktische tips voor de anti-Gamergater

Lieve lezers, we moeten praten. We moeten het even hebben over Gamergate. Goede kans dat je niet weet wat dat is, want vrijwel alle grote Nederlandse media hebben het verhaal links laten liggen – met alleen een eervolle vermelding voor NRC (ook op Blendle) en EenVandaag. Maar ondertussen is Gamergate een van de grootste internetrellen van 2014, compleet met doodsbedreigingen en al. EenVandaag kan het beter uitleggen dan ik, dus geef dit even een paar minuten van je tijd:

De korte uitleg: Gamergate begon met een relletje over een vrouwelijke gamedeveloper die door haar ex werd beschuldigd van seks met game-journalisten, maar liep compleet uit de hand tot een haatcampagne van een flink aantal gamers die bang zijn dat de game-wereld verandert en ze niet meer onbeperkt hun (vrouwonvriendelijke) games kunnen spelen. Want stel je voor dat vrouwen zich thuis voelen in de game-wereld!

Voor een langere uitleg verwijs ik je graag naar Autostraddle en voor een erg lange uitleg naar Doctor Nerdlove (geniale naam trouwens).

Het is voor het eerst dat ik wekenlang heb getwijfeld of ik een blogstukje wel zou schrijven, uit angst voor de reacties. Ik heb heus wel eens eerder controversiële dingen geschreven waarbij ik schrok van sommige reacties en me gedwongen voelde om comments te modereren, maar nooit eerder heb ik getwijfeld om iets te publiceren. Niet voor niets: mensen die eerder over deze kwestie schreven werden uitgescholden, gehackt en bedreigd.

Lees verder

Mannen, genderongelijkheid is ook jullie probleem

Man, wat is Emma Watson een baas. Je kent haar wel, die studiebol met dat pluizige haar uit Harry Potter. Tegenwoordig is ze ook Goodwill Ambassador voor de Verenigde Naties. En ze heeft goede dingen te zeggen:

Maar ik snap ook wel dat dingen toch altijd beter aankomen in je moerstaal. Dus speciaal voor jullie heb ik de speech vertaald. Komt ie dan!

Vandaag lanceren we een campagne onder de naam “HeForShe.” Ik doe een oproep aan jullie, omdat ik jullie hulp nodig heb. We willen gender-ongelijkheid beëindigen, en om dat te doen moeten we iedereen betrekken. Dit is de eerste campagne van zijn soort in de VN: we willen proberen zo veel mogelijk mannen en jongens te ronselen als voorvechters voor gendergelijkheid. En we er willen niet alleen over praten, maar ervoor zorgen dat het tastbaar wordt. Lees verder