Tag archieven: kijken

Bekentenis: ik koop roze scheermesjes

Geplaatst op door
6

Lieve lezers. Ik moet iets bekennen. Ik gebruik roze scheermesjes, terwijl mijn lief altijd blauwe koopt. Stom natuurlijk, maar het gaat automatisch, denk ik. Ik heb in ieder geval nooit bewust besloten om de dames-scheermesjes te kopen. Maar wacht, even een stap terug: waarom bestaan er eigenlijk roze en blauwe scheermesjes?

Als je extrapoleert, zie je pas hoe gek het eigenlijk is. Misschien is het wel een kwestie van tijd voordat we in de winkels worden geconfronteerd met dameswhisky, herenkussens, vrouwenpiano’s, mannenplanten, stoelen voor hem, brandblussers voor haar, roze pindakaas voor meisjes en blauwe pindakaas voor jongens. (Oh crap, ik hoop dat ik hiermee niet een slimme marketeer op een idee heb gebracht.)

Gender-specifieke marketing dus. De Australische dames van The Checkout leggen in dit filmpje uit wat, hoe, wanneer en waarom – en belangrijker nog: wat je er zelf tegen kunt doen. Misschien herken je dameslaptop en damespen die al eerder op Lady Geek zijn langsgekomen.

Nu is het jouw beurt, lieve lezer: welke gender-specifieke producten koop jij, expres of per ongeluk? En waarom? En wat is de meest tenenkrommende die je tot nu toe bent tegengekomen?

Hack de Liefde (deel 1)

Geplaatst op door
2

Hoe vind je als nerd de liefde? Toevallig heb ik mijn eigen music & tech geek deluxe al jaren geleden weten te strikken, voordat nerds daten mainstream en hip werd. Maar de nerdy benadering van de liefde laat mij niet los. Trouwe Ladygeek-lezers weten dat een nerd de zaken graag systematisch en algoritmisch aanpakt. Ik optimaliseer nog steeds graag mijn relatie (maar daarover later wellicht meer), en ik schroom niet om mijn mede-nerds eens een handje te helpen.

Hack de Liefde

Zo las ik ooit The Game, een wonderbaarlijk waargebeurd boek waarin een kleine, kale, verlegen man beschrijft hoe hij opeens een casanova wordt door allerlei trucjes te gebruiken. Naar aanleiding van het boek coachte ik samen met een vriendin een groepje vrienden in de methodes uit het boek, die eigenlijk allemaal samen te vatten zijn als ‘doe alsof je bovenmatig zelfverzekerd bent’. De pick-up artist community wordt in feministische kringen vaak beschreven als denigrerend voor vrouwen. Daar ben ik het niet helemaal mee eens; ja de methode is succesvol genoeg om potentieel gevaarlijk te zijn in de handen van sommige (verkeerde) mannen, maar met de methode zelf is niets mis.

Als flirten voor de nerd niet natuurlijk komt, speelt hij graag op zijn sterktes: een wetenschappelijke benadering, een testcyclus, algoritmes. Ook de documentaire ‘Love & Engineering‘ draait om datzelfde principe: een soort versiercursus voor nerds die onsuccesvol zijn in de liefde, gegeven door een wiskundige die er wel in is geslaagd om een vrouw aan de haak te slaan. Onderdelen van de cursus: een test-date met coaching via een oortje, gesprekstechnieken, datingtherapie, met inzichten vanuit de wiskunde, chemie, evolutiebiologie en andere potentieel nuttige vakgebieden.

Wat de documentaire ook laat zien, is hoeveel verschillende soorten nerds er zijn: de gevoelige jongen met een te laag zelfvertrouwen (die leuke met dat baardje), de jongen die zich direct vastbijt als iets lijkt te werken (en zijn kapiteinspak niet meer uittrekt na één succesvolle speeddate), de negatieve jongen die zich voelt alsof de wereld tegen hem is (en agressief wordt als er iets tegenzit) en de jongen die zich niet kan losmaken van zijn eigen belevingswereld en vergeet te vragen naar de hobby’s van zijn date (en tegen beter weten in door blijft praten over Mass Effect 3).

Wat vooral blijft hangen na het zien van de documentaire: al die jongens hebben hun eigen hordes die ze moeten overwinnen voor het vinden van de liefde. Er is geen one size fits all-benadering van het daten, er bestaat geen grote if-then-else-regel die iedereen rücksichtlos kan toepassen om iemand aan de haak te slaan. Maar dat betekent niet dat de nerd niet zijn eigen algoritme kan ontdekken. Want dat doet de nerd goed: eigenwijs zijn en de dingen op zijn eigen manier oplossen. Of niet soms, mede-nerds?

Vervolg: In ‘Hack de Liefde, deel 2’ onthult Lady Geek hoe de nerd optimaal gebruik maakt van een datingsite.

Live long and paw-sper

Geplaatst op door
Beantwoorden

Wat krijg je als je twee ingenieurs een filmpje laat maken over katten? Dit soort geniale observaties:

“Oscar has also developed an interest in science fiction and is particularly excited about the topic of time travel, which he attempts via high-speed accelerations in my living room, usually after a trip to the litter box.”

“Zoe continues her tradition of gravity-based activities, which include standing, sitting, and sleeping.”

Lady Geek leest #5

Geplaatst op door
Beantwoorden

The Worst Job in the Digital World (Slashdot, maart 2012)

Mijn ene werkdag bij de McDrive in Maarssen is in vergelijking met het werk van deze man een ritje op een roze eenhoorn in een wereld van regenbogen. ‘Last year Amine Derkaoui, a 21-year-old Moroccan man, spent a few weeks training to screen illicit Facebook content through an outsourcing firm, for which he was paid $1 an hour. ‘It must be the worst salary paid by Facebook,’ says Derkaoui. ‘And the job itself was very upsetting – no one likes to see a human cut into pieces every day.’ Other moderators, mainly young, well-educated people working in Asia, Africa and Central America, have similar stories. ‘Paedophilia, necrophilia, beheadings, suicides, etc,’ says one. ‘I left [because] I value my sanity.”

How to talk to little girls (Latina Fatale, juli 2011)

De harde waarheid: we trainen vrouwen zo ongeveer vanaf hun geboorte dat hun uiterlijk belangrijker is dan hun prestaties. ‘Fifteen to eighteen percent of girls under twelve now wear mascara, eyeliner and lipstick regularly; eating disorders are up and self-esteem is down; and twenty-five percent of young American women would rather win America’s next top model than the Nobel Peace Prize. Even bright, successful college women say they’d rather be hot than smart.’ Gelukkig is er een heel makkelijke manier waarop jij ook je steentje bij kan dragen aan de oplossing van dit probleem.

Why Nikola Tesla was the greatest geek who ever lived (The Oatmeal, januari 2013)

Nikola Tesla

Korte samenvatting: Nikola Tesla is awesome en heeft alle dingen uitgevonden en er veel te weinig credit voor gekregen.

What Will We Miss? (VSauce, juli 2013)

Ervan uitgaande dat de gemiddelde leeftijdsverwachting de komende jaren niet opeens opzwelt in een exponentiële onsterfelijkheidsexplosie, gaan we sowieso een hoop dingen missen die na deze eeuw gaan gebeuren. Enkele voorbeelden: een stralingsvrije Tsjernobylzone en een botsing met een ander sterrenstelsel. Meer voorbeelden in dit filmpje:

Lady Geek leest #4

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik kom bijna dagelijks interessante artikelen tegen over ladygeek-verantwoorde onderwerpen die ik het liefst met mijn bloglezers wil delen. Helaas heb ik te weinig tijd om overal hele blogstukjes en commentaren over te schrijven en daarom bewaar ik ze voor later. De ervaring leert echter dat er in hoger tempo artikelen bij komen dan dat ik er uitgebreid over kan schrijven. Om te voorkomen dat die uitgebreide blogstukjes er pas komen als ik met pensioen ben, voortaan wekelijks op zondagochtend een lijstje met interessant leesvoer.

Are computer games being taken over by women? (The Telegraph, juni 2013)

Zoals altijd als bij een vragende krantenkop luidt het antwoord ‘ja’. Er zijn inmiddels evenveel vrouwelijke als mannelijke gamers. Dat lijkt alleen nog niet helemaal tot iedereen doorgedrongen. ‘But the influx of female players has not been without a backlash. Women who talk about loving games should expect the question: but are you a real gamer?’

The Bletchley Circle

Ik schreef al eerder over Bomb Girls, de geniale tv-serie over dames in een Canadese bommenfabriek in de jaren 40. Als je nog niet uitgekeken bent: The Bletchley Circle is een Britse serie over vier dames die in de Tweede Wereldoorlog als codebrekers werkten in Bletchley Park. Na de oorlog, begin jaren 50, zetten ze hun codebreek-talenten in om een moordenaar op te speuren.

Top 10 Weird APIs (MuleSoft Blog, januari 2013)

Als je nog eens wat wil knutselen met een API maar je weet nog niet welke, dan kun je deze mooie lijst raadplegen voor ideeën. Met o.a. The Internet Chuck Norris Database, niet één maar zelfs twee My Little Pony API’s, een piratentaal-vertaler en een URL lengthener (want waarom zouden URLs nou alleen maar korter moeten?). Je weet maar nooit wanneer je ze nodig hebt.

Hovering Plane (YouTube, maart 2011)

Leuk trucje om uit te proberen in de verveling van de zomervakantie: een papieren vliegtuigje in de lucht stil laten hangen.

Lady Geek leest #3

Geplaatst op door
1

Ik kom bijna dagelijks interessante artikelen tegen over ladygeek-verantwoorde onderwerpen die ik het liefst met mijn bloglezers wil delen. Helaas heb ik te weinig tijd om overal hele blogstukjes en commentaren over te schrijven en daarom bewaar ik ze voor later. De ervaring leert echter dat er in hoger tempo artikelen bij komen dan dat ik er uitgebreid over kan schrijven. Om te voorkomen dat die uitgebreide blogstukjes er pas komen als ik met pensioen ben, voortaan wekelijks op zondagochtend een lijstje met interessant leesvoer.

Robot sees itself for first time (YouTube, maart 2012)

Onderstaand filmpje doet een beetje denken aan mensen die zichzelf voor het eerst horen, zoals deze dame (wie zit er hier uien te snijden?). Qbo is een robotje dat objecten kan herkennen en leert in dit filmpje hoe hij er zelf uitziet. ‘Woah… I’m ready to recognize myself.’

Toys Are For Tots (Not Girls or Boys Damnit) (Autostraddle, december 2012)

Waar ik me steeds vaker aan erger en wat alleen maar meer en meer lijkt voor te komen: apart jongens- en meisjesspeelgoed. Alle autootjes zijn blauw, alle fornuisjes zijn roze, alle microscoopjes zijn blauw, alle poppen zijn roze. Zelfs de Hema, die meestal toch zo’n leuke winkel is, doet mee met deze kwalijke trend.

Volgens de Hema houden alleen jongens van skaten en alleen meisjes van eten.

Volgens de Hema houden alleen jongens van skaten en alleen meisjes van eten.

Kwalijk ja, want wat moet je als jongetje dat van koken houdt of als meisje dat van auto’s houdt? ‘What’s the point in ignoring half the population by only showing the other gender on the box?’

How Astronauts Used a Toothbrush to Fix Space Station (Space.com, september 2012)

Het klinkt als een aflevering van MacGyver, maar het is echt gebeurd: ‘NASA spaceflyer Sunita Williams and Japanese astronaut Akihiko Hoshide spent nearly 6 1/2 hours yesterday outside in the vacuum of space to properly install a pair of bolts […]. In addition to their regular spacewalking gear, Williams and Hoshide were armed with some makeshift tools — including an improvised wire cleaner and a toothbrush — to help them get the job done.’

Rails Girls The Hague: 13-14 September 2013

En tot slot: iets om alvast in je agenda te schrijven. ‘Rails Girls will land in The Hague to help aspiring lady techies build an application. We can’t wait to dive into the magical world of Ruby on Rails with you!’

Alle ruimtegekheid op een stokje

Geplaatst op door
1

Je had ‘m misschien al gezien: de cover van David Bowie’s Space Oddity door ruimtevaarder Chris Hadfield. (Die snor, mensen, die snor!)

Zo’n ruimte-cover is niet bepaald triviaal. Hoe duur is zo’n videoclip eigenlijk om te maken? Dat zocht XKCD uit:

At a total lifetime cost in the neighborhood of $150 billion, the International Space Station is one of the world’s most expensive megaprojects. (The exact cost is hard to pin down, since the countries contributing don’t all handle their finances the same way.)

By comparison, the most expensive music videos have production budgets in the range of a few million dollars. If Commander Hadfield’s video gets the ISS’s entire $150 billion price tag, then it must be tens of thousands of times more expensive than the runner-up, right?

Not so fast.

The Economist zocht op zijn beurt uit hoe je in zo’n geval eigenlijk de rechtenkwestie regelt. Als je je niet in een land op aarde bevindt, welke copyright-regels moet je dan aanhouden? Dat is op zich nog wel te overzien, maar het was een stuk ingewikkelder geworden als Hadfield het nummer live had uitgevoerd en uitgezonden:

the space station consists of multiple modules and other pieces (called “elements”) under the registration of the United States, the European Space Agency (ESA) consortium, Russia and Japan. The agreement governing the ISS makes it clear (in Article 5) that the applicable laws, including those governing IP rights, depend on which part of it an astronaut is in.

En stel je voor dat astronauten op de maan Happy Birthday To You zingen? Probleem!

If an astronaut were to travel to the Moon, an asteroid or Mars on a privately funded spacecraft, the situation would become knottier still, because the United Nations Outer Space Treaty of 1967 applies to countries, not companies or private individuals. Lees verder →

Muziek is nooit op

Geplaatst op door
2

Toen ik klein was, componeerde ik voor mijn pianoles wel eens liedjes. Helaas was dat niet van lange duur: ik realiseerde me al snel dat er een eindige hoeveelheid mogelijke melodieën is en dat er al eeuwenlang muziek gecomponeerd is. Het leek me daarom vrij onwaarschijnlijk dat ik ooit een écht nieuwe, originele melodie zou componeren die nog nooit eerder was geschreven. Dus wat heeft het dan voor zin?

Jammer, want eigenlijk heb ik de hoeveelheid mogelijke muziek schromelijk onderschat. In dit filmpje onderzoekt Michael van Vsauce of de muziek ooit op zal zijn (spoiler: niet echt), en duikt vervolgens nog even wat dieper in de kwestie: waarom lijkt zoveel muziek zo op elkaar? Er is belachelijk veel gekopieerd, zowel in tekst en ritme als in melodie en akkoorden.

Eigenlijk is het dus zonde dat ik het componeren al vroeg heb opgegeven. Die angst voor onoriginaliteit heeft zelfs de groten als Elvis en Simon & Garfunkel niet tegengehouden.

Over de nieuwsgierigheid van Curiosity

Geplaatst op door
Beantwoorden

De meest recente Mars-missie van NASA is een ongekend succes (en zo nu en dan bron van hilariteit). Maar wat ik me nog niet zo erg had gerealiseerd is dat Curiosity een project is met twee even belangrijke onderdelen: niet alleen wat je doet op zo’n planeet (tekenen van leven zoeken, enz.) maar ook hoe je er komt. En dat is nog niet zo makkelijk, vertelt The New Yorker:

“It’s a self-eating watermelon of despair.”

Eh, wat? Ja, dat staat echt in het artikel. Hoe dan ook, het was dus écht spannend. Hoe spannend het eigenlijk was, realiseer ik me pas tijdens het lezen van dit artikel.

On a screen behind the lectern at the briefing, Doug McCuistion, the director of the Mars program, projected a poster with a halftime score on it: Mars 24, Earth 15. Of the thirty-nine spacecraft sent before Curiosity, less than forty per cent had reached the planet. “Mars is hard,” he said.

Zevenduizend wetenschappers en jaren werk, dat is wat het kostte om Curiosity op Mars te krijgen. En op elk moment kon het fout gaan. Veel onderdelen van het project waren niet echt fatsoenlijk te testen. Want hoe simuleer je de omstandigheden op Mars tijdens zo’n landing? Mars, met zijn halfslachtige zwaartekracht en dampkring, onvoorspelbare stormen en temperatuurverschillen van soms wel 15 °C in een paar meter? De bizarre landingsconstructie Sky Crane is alleen maar in een computersimulatie getest, nooit in het echt. De nauwkeurigheid van de missie is alsof je de bull’s eye op een dartboard wil raken met een worp vanaf 6000 meter afstand.

The New Yorker beschrijft erg goed hoe spannend het eigenlijk was. Leuk om te lezen. En omdat een filmpje meer zegt dan een miljoen woorden (vrij naar het bekende citaat), hierbij twee illustraties bij het artikel. Lees verder →