Tag archieven: lezen

AI = magie

Geplaatst op door
1

In een artikel over de geschiedenis van bijgeloof kwam ik dit prachtige citaat tegen:

all magic is necessarily false and barren; for were it ever to become true and fruitful, it would no longer be magic but science

Wat me hier meteen aan opvalt, is dat dat eigenlijk precies de definitie is van kunstmatige intelligentie: alles wat computers nog niet kunnen. Dat klinkt misschien gek, maar denk er maar eens over na. Voordat computers konden schaken, was dat een van de belangrijkste beloftes van AI. Maar nu is het gewoon een leuk trucje met algoritmes.

En zo geldt dat voor alles wat AI heeft bereikt. Robotica? Dat is gewoon engineering. Een basaal begrip van natuurlijke taal? Easy peasy. Een redelijk gesprek kunnen voeren? Meh. Expertsystemen? Laat me niet lachen. Emoties laten zien? Ook dat is geen intelligentie, maar gewoon een setje regels.

Wat we nu als AI zien – gezichtsherkenning, een natuurlijke manier van lopen en rennen, sociale intelligentie, écht goed met natuurlijke taal omgaan – dat zijn precies die dingen die mensen wel kunnen en computers nog niet. En je zal zien, ik voorspel het je, dat zodra een van die taken is opgelost, we dat niet meer zien als AI. Nee, dan weten we hoe het werkt, en dan is het dus “gewoon” een setje regels. Net als magie dus.

De paradox van de vrouwelijke nerd

Geplaatst op door
8

Ik ben een nerd. Zo een die uren, zo niet dagen, bezig is met uitzoeken welke superfancy nieuwe harde schijf ze zal kopen om in haar laptop te zetten. (Het is deze très awesome hybride HDD/SSD geworden.) (Sorry, ik zocht nog een gelegenheid om daarover op te kunnen scheppen.)

Maar ik ben ook een vrouw. Zo een die uren, zo niet dagen, bezig is met uitzoeken van nieuwe schoenen. (En die als een blok valt voor zo’n $#^&@* sale die me zeker twee uur van mijn leven en enkele honderden euro’s heeft gekost.)

Toch denken veel mensen, vrouwen met name, dat die combinatie niet mogelijk is. De vrouw die van nerddingen én van vrouwendingen houdt. En dat komt van beide kanten.

Veel vrouwen die zichzelf nerd noemen hebben om de een of andere reden een probleem met rokjes, hakken en lingerie. Voor feministen geldt hetzelfde. Ik vind dat gek. Ik hou juist heel erg van het feit dat ik vrouw ben! En dat wil ik dus ook laten zien. Dus ja: benen, decolletés, oorbellen. Dat is niet om mannen te pleasen – als dat het doel was kon ik die kleren beter helemaal laten zitten – dat is om mij te pleasen. En waarom niet? Ben ik minder slim als ik op naaldhakken loop? Kan ik mijn nieuwe harde schijf niet in mijn laptop inbouwen als ik een jurkje aan heb?

Daarmee verraadt de feminist juist zichzelf: als ik in de ogen van een feminist alleen succesvol kan zijn met een broekpak, platte schoenen en een opgeschoren kapsel, wat zegt dat dan over haar beeld van de vrouw? HA!

Andersom bestaat er in de ogen van de vrouwelijke vrouw ook een gek vooroordeel: de echte dame stelt zich hulpeloos op. De damsel in distress. Mag geen zware dingen tillen. Mag geen verstand hebben van techniek. Mag niet van auto’s en voetbal houden. Mag vooral niet slimmer zijn dan mannen. Wat is dat nu weer voor raar ideaalbeeld? Waarom geef je je eigen vrijheid op? Als ik zin heb om computergames te spelen en voetbal te kijken en zelf mijn koffer te dragen, wie heeft dan het recht om mij daarvan te weerhouden?

Vrouwelijke gamers, ze bestaan echt!

Geplaatst op door
2

Gamer en gamejournalist Katie WIlliams vertelt over haar belevenissen op gamebeurs E3.

I wanted to accurately write about the games that I saw; instead, it was too often assumed from the outset that I would not be able to do this as a woman, and PR representatives took it to task to feed me condescension-laced spoonfuls of their games, lest my apparent black hole of knowledge sucked their product into the empty deadness of inaccurate, female-penned games journalism.

Lees het hele artikel op Kotaku.

Het trieste is, ik zou een hele blog kunnen vullen met dit soort artikelen. Dit soort gebeurtenissen zijn aan de orde van de dag. Waarom nou toch?

Hoe je sterke vrouwelijke karakters schrijft

Geplaatst op door
6

Stripboekenschrijver Greg Rucka legt uit waarom hij zoveel goede sterke vrouwelijke karakters schrijft. En vooral ook, waarom dat bij veel mannelijke schrijvers zo erg mis gaat. Prachtig artikel!

Gender isn’t simply a biological trait; it’s a societal one. The female experience is different from that of the male, and if, as a male writer, you cannot accept that basic premise, then you will never, ever, be able to write women well. A man walking alone through Midtown Manhattan at three in the morning may have concerns for his safety, but I promise you, it’s a very different experience for a woman taking the same walk, and it’s different again for a man wearing a dress. Think about it. That’s a societal factor, and it’s a gendered one, and this is not and can not be subject to debate. If you’re looking to argue that sexism is a thing of the past, that the world is gender-blind, you’re not only wrong, you’re lying to yourself.

Lees het hele artikel op io9.

Straight White Male: The Lowest Difficulty Setting There Is

Geplaatst op door
3

Als heteroseksuele blanke man is het soms lastig om te zien welk effect je geslacht, huidskleur en geaardheid hebben op hoe makkelijk of moeilijk je leven is. John Scalzi maakt een briljante move door games te gebruiken als vergelijking:

Imagine life here in the US — or indeed, pretty much anywhere in the Western world — is a massive role playing game, like World of Warcraft except appallingly mundane, where most quests involve the acquisition of money, cell phones and donuts, although not always at the same time. Let’s call it The Real World. You have installed The Real World on your computer and are about to start playing, but first you go to the settings tab to bind your keys, fiddle with your defaults, and choose the difficulty setting for the game. Got it?

Okay: In the role playing game known as The Real World, “Straight White Male” is the lowest difficulty setting there is.

Bron: Straight White Male: The Lowest Difficulty Setting There Is

Je moeilijkheidslevel bepaalt niet voor de volle 100% hoe moeilijk je leven is. Je krijgt ook een aantal character points, willekeurig verdeeld over een aantal eigenschappen die we allemaal wel kennen van RPG’s: intelligentie, charisma, handigheid, kracht, etcetera. Het leven is dus niet voor iedereen met moeilijkheidslevel ‘heteroseksuele blanke man’ even moeilijk of makkelijk.

Toch heeft je moeilijkheidslevel wel degelijk effect, op allerlei challenges en de resultaten daarvan. Het lijkt oneerlijk, maar op moeilijkheidslevel ‘vrouw’ verdien je over het algemeen minder muntjes met je challenges (gemiddeld 19% minder). En het is niet onmogelijk om de challenge ‘directeur worden van een multinational’ uit te spelen, maar wel een stuk moeilijker.

Met het moeilijkheidslevel ‘homo’ zijn weer andere gevolgen verbonden. Je moet je vaker verdedigen tegen monsters die je fysiek of verbaal aanvallen en in veel landen is de bonusbadge ’trouwen’ niet beschikbaar.

Moeilijkheidslevel ‘allochtoon’? Voor die spelers is de challenge ‘solliciteren’ een stuk moeilijker. En er is een witbehaard supermonster dat constant probeert te voorkomen dat je het spel uitspeelt.

Nog een mooie: op moeilijkheidslevel ‘vrouw’ krijg je elke maand een extra challenge waarin je je een paar dagen staande moet houden terwijl je baarmoeder probeert je humeur en je gesteldheid te saboteren.

Wat een prachtige manier om hierover na te denken. Meer leuke voorbeelden?

Leestip van de dag: over de Amerikaanse doodstraf

Geplaatst op door
Beantwoorden

De VS staat op de vijfde plek als het gaat om het aantal geëxecuteerde gevangenen in 2010.

To be in the company of Iran and China and Sudan as a leader among states conducting execution—and to have pioneered the medicalized or euthanized form of it that is now added to the panoply of gassing, hanging, shooting, and electrocution and known as “lethal injection”—is to have invited the question why. Why is the United States so wedded to the infliction of the death penalty?

Hoe kan dat toch, als modern westers land? Journalist Christopher Hitchens heeft daar wel interessante ideeën over.

Leestip van de dag: Raiding Eternity

Geplaatst op door
Beantwoorden

Word spreads. She’s pushing the bike down the street, surrounded by hundreds of mourners. They saw her message on his Myspace page. They walk by the bike, tossing down flowers and photographs and messages to David. She didn’t expect this.

Mooi artikel over tijd, herinnering, en hoe het internet invloed heeft op de eeuwigheid van ons bestaan.

She hands me a manila envelope, tipping it to spill old slides and prints into my hands. “Have you scanned these in?” I ask. “I don’t know how,” she says. “Then they don’t exist,” I reply.

Leestip van de dag: als Steven Pinker de baas was

Geplaatst op door
Beantwoorden

Als psycholoog/taalkundige/grappige man Steven Pinker de baas van de wereld was…

My first edict as global overlord would be to impose the following rule on pundits: No one may bemoan a decay, decline, or degeneration without providing (1) a measure of the way the world is today; (2) a measure of the way the world was at some point in the past; (3) a demonstration that (1) is worse than (2).

Spoiler: iedereen die iets te zeuren heeft over de jeugd van tegenwoordig, vergeet dat hij in zijn eigen jeugd óók vervloekt werd door de generatie voor hem. En dat geldt voor heel veel meer dingen. Zeurpieten van tegenwoordig, houdt uw mond!