Het jaar was 1999, we waren collectief fan van de Spice Girls en we waren zenuwachtig voor Y2K en we verbaasden ons te pletter over bullet time: het jaar van The Matrix! Je weet wel, die film met die geile lange leren jassen en die teleurstellende sequels. Toevallig was 1999 ook het jaar dat ik Cognitieve Kunstmatige Intelligentie ging studeren. Ja, dat klinkt alsof je les krijgt in het ontwerpen van zelfdenkende machines, autonome computers en robots die de wereld gingen overnemen. In de praktijk was het vooral gewoon dingen als Prolog leren, je hersens om logische complexiteit heen proberen te buigen en papers schrijven over Sinn en Bedeutung.
Los van het feit dat ik nog steeds zeker weet dat CKI de leukste studie is, lijkt het wel alsof ik een beetje een trendsetter ben. De blockbusters over kunstmatige intelligentie lijken elkaar in een steeds hoger tempo op te volgen. In 2001: AI: Artificial Intelligence. In 2004: I, Robot. 2008: WALL·E. 2009: Moon. 2012: Robot & Frank. 2013: Her. 2014: Transcendence. En dan heb ik het nog niet eens over de grote robot/cyborg-actiefilms als Transformers, RoboCop en Iron Man.
En jawel, vandaag kwam ik weer een nieuwe tegen: Autómata, met o.a. Antonio Banderas (je weet wel, die van dat liedje) en Birgitte Hjort Sørensen (je weet wel, Katrine Fønsmark uit Borgen): Lees verder