Verdacht toch eigenlijk, die aanslag op de Death Star? Dat Luke Skywalker er als enige in slaagde om de Death Star op te blazen, waarbij niemand het overleefde behalve ZIJN EIGEN VADER? Dit filmpje legt haarfijn uit waarom die hele affaire eigenlijk nogal verdacht is.
Ja, als je die feiten zo op een rijtje ziet… Dat geeft toch te denken.
Ik postte al eerder de eerste twee afleveringen van School of Thrones (deel 1, deel 2) en hier is de derde en laatste!
Eergister heb je al de korte samenvatting van de eerste twee seizoenen van Game of Thrones gezien. Onderstaand filmpje gaat meer de diepte in: seizoen 2 wordt nog een keer uitgebreid uiteengezet, in een kwartier, mét toelichting door de acteurs.
Als ik meer tijd had om toffe lunchdoosjes te maken (ook wel Bento genoemd, afkomstig uit Japan), zou ik zeker beginnen met deze fantastische Mario.
Maar er is meer: o.a. Ghostbusters, Angry Birds en Garfield komen ook langs in deze collectie bijzondere brooddozen.
Het is alweer even geleden dat we de Starks, de Lannisters, de Baratheons, de Targaryen(s), de Greyjoys en al hun vrinden achterlieten aan het einde van seizoen 2 van Game of Thrones. En zoals dat bij die serie nou eenmaal gaat: er is een hoop gebeurd in de eerste twee seizoenen. Hoe, wie, wat, waar, waarom en wanneer hebben we onze meest geliefde (of gehate) karakters ook alweer achtergelaten? Dit filmpje brengt je in tien minuten helemaal op de hoogte van de huidige stand van zaken.
En dat is handig: volgende week begint seizoen 3 alweer! Ik kan niet wachten. Jij?
Vorig weekend schreef ik al over meatloaf cupcakes en over de leukheid van eten in een alternatieve vorm. Onderstaand recept verenigt twee van mijn favoriete kaasgerechten: kaasfondue en de Amerikaanse ovenschotel macaroni and cheese. Eerder schreef ik al over een zeer hemelse versie van mac & cheese, maar onderstaande is weer op een heel andere manier lekker, met die heerlijke kazige kruidige smaak van kaasfondue.
KAASFONDUE-STIJL MAC & CHEESE (gebaseerd op fondue mac and cheese)
Ingrediënten:
Bereiding
Verwarm de oven voor op 170º. Kook de macaroni iets te kort (hij wordt in de oven verder gaar), giet af en roer er een heel klein beetje olijfolie doorheen.
Meng de geraspte kaas met de maizena. Warm de wijn op in een grote pan met dikke bodem, totdat deze zachtjes kookt. Voeg dan beetje bij beetje de kaas toe, niet meer dan een handje per keer. Blijf goed roeren met een garde tot het mengsel egaal en weer op temperatuur is voordat je het volgende handje kaas toevoegt. Breng de fondue op smaak met zout, peper en nootmuskaat en eventueel een scheutje Kirsch.
Haal de kaasfondue van het vuur en roer de macaroni er doorheen. Giet het mengsel in een ovenschaal. Bak ongeveer 30 minuten en eindig eventueel met een paar minuten onder de grill voor een knapperig korstje.
Ik wil beginnen met het belangrijkste advies dat je ooit zult krijgen over Zen and the Art of Motorcycle Maintenance (of Zen en de Kunst van het Motoronderhoud, voor wie liever Nederlands leest):
SLA HET VOORWOORD OVER.
Ik heb de 25th Anniversary Edition van het boek – ja, het is een klassieker uit 1974 – met een voorwoord van de auteur, die terugkijkt op de woelige 25 jaar sinds het boek is verschenen en een aantal reacties op het boek bespreekt. En op nonchalante wijze twee GIGANTISCHE spoilers weggeeft. U bent gewaarschuwd, lieve lezer.
Goed. Nu we dat uit de weg hebben, meer over waarom dit boek zo bijzonder is. Er zijn boeken die je leest omdat ze grappig zijn, of spannend, of ontroerend. En er zijn boeken – dat zijn er aanmerkelijk minder – die je leven veranderen. Die ervoor zorgen dat je opeens op een heel andere manier tegen alles aankijkt. Zen is zo’n boek. Maar het is óók spannend, en ontroerend, en bij vlagen grappig.
Weet je nog, vroeger, De Wereld van Sofie? Dat spannende, wijze boek over een meisje en filosofie? Zen is een beetje zo’n soort boek: verhaal en filosofische uiteenzetting tegelijk. Maar Zen is meer: een originele filosofische theorie bovenop een bespreking van andere filosofen. Een theorie waardoor een kwartje valt: het onderscheid tussen romantic quality versus classic quality, tussen het mooie en het ware, die beiden een plek hebben in je leven. De één zonder de ander is saai, leeg en zinloos.
Een paar voorbeelden. Romantic quality zonder classic quality is mooi maar leeg: een prachtig maar onpraktisch huis, een opzwepende tekst zonder echte boodschap, een mooie jongen die vreselijk dom of onaardig is. Andersom, classic quality zonder romantic quality: dingen die handig zijn, maar waarbij de vonk niet overslaat. Een artikel over een interessant onderwerp – maar niet te lezen zo droog. Een ultiem gezonde maaltijd die eruit ziet als een koeienvlaai en smaakt als karton. Een huis dat op papier aan je eisen voldoet, maar niet aanvoelt als een thuis.
In de intellectuele samenleving van tegenwoordig hebben we de neiging om ons meer te richten op classic quality: zolang het klopt en efficiënt is en we het kunnen verantwoorden, is het goed. Maar dat is niet het complete plaatje. Zonder romantic quality mis je iets, en door deze bewustwording kun je dat opeens uitleggen. Een goedkoop kantoorpand op een goed te bereiken locatie? Tja. Prima. Handig. Voordelig. Maar hoe voelt je personeel zich erbij? Is het mooi, inspirerend, gaaf, om trots op te zijn?
Die manier van denken kun je toepassen op van alles en nog wat. Maar dat kan Robert M. Pirsig beter zelf vertellen in het boek. En over romantic quality gesproken: behalve een filosofische uiteenzetting is Zen bovendien een thriller die culmineert in een bizar einde. Maar daarover vertel ik vooral niet te veel. Lezen. Hup.
Gisteren ging ik naar een flambeerfeestje. Eigenlijk was het een taartenfeestje met flambeerthema, maar ‘flambeerfeestje’ klinkt leuker, niet? Ik knutselde wat aan een leuk taartenproject en flambeerde ter plekke nog even een pannetje grappa voor over andermans pastasalade. Want als je eenmaal iets geflambeerd hebt, heb je de smaak te pakken. Eten zonder vuur? Saai.
GEFLAMBEERDE BANANENCAKE MET PECANNOTEN (gebaseerd op Cake à la Banane Flambée et Noix de Pécan Caramélisées)
Gekarameliseerde pecannoten: leg een stuk bakpapier klaar in de buurt van je kookplaat. Verwarm in een kleine steelpan 1 eetlepel water met 25 g suiker (ongeveer 2 eetlepels) op middelhoog vuur tot het mengsel flink borrelt en begint te kleuren. Laat de suiker ongeveer een minuut karameliseren, voeg dan 20 g boter en een snuf zout toe, roer even en laat de boter smelten. Als het mengsel weer bubbelt, laat het dan een minuutje doorkoken. Voeg de pecannoten toe en roer flink, tot de noten helemaal bedekt zijn met de karamel. Giet dan de pecannoten op het bakpapier, spreid ze zoveel mogelijk uit en laat afkoelen. Als de noten afgekoeld en droog zijn, kun je ze van elkaar losmaken.
Geflambeerde bananen: laat 20 g boter met een snuf zout smelten op middelhoog vuur. Als de boter een beetje bruin begint te worden, voeg dan de banaan toe, besprenkel met 25 g suiker (ongeveer 2 eetlepels) en bak de banaan een minuut of twee, terwijl je blijft roeren. Giet dan de rum over de bananen en steek voorzichtig aan met een lucifer. (Pas op voor je wenkbrauwen.) Terwijl het mengsel brandt, schud je de pan af en toe wat heen en weer om de rum en de vlammen goed te verdelen. Als de alcohol verbrand is, gaat de vlam vanzelf uit, dat duurt ongeveer 20-30 seconden. Roer de bananen nog even om en haal de pan van het vuur.
Dit is hoe het flamberen eruit ziet:
(Op de achtergrond zie je de gekarameliseerde pecannoten nog liggen afkoelen.)
Cake: verwarm de oven voor op 180°C en bekleed een springvorm met bakpapier. Mix de resterende boter (50 g) en 150 g suiker tot een romige massa. Voeg het ei toe en mix tot een glad mengsel. Voeg de bananen en de kokosmelk toe en mix even (de bananen hoeven niet helemaal kapot). Voeg dan bloem, bakpoeder en pecannoten toe en meng voorzichtig met een houten of rubberen spatel. Meng tot het deeg nét goed gemengd is; als je te lang roert, wordt de cake taai. Giet het deeg in de springvorm, maak de bovenkant glad en bak ongeveer 50 minuten.
Room: als de cake klaar en afgekoeld is, klop je de slagroom met de overgebleven suiker (dat is als het goed is 15 g, of ongeveer 1 eetlepel) tot het bijna stijf is. Bedek de cake met de slagroom en strijk glad met de achterkant van een lepel.
Eet smakelijk!
En hierbij zoals beloofd: School of Thrones, deel 2! (Deel 1 vind je hier.) Met nieuwe karakters zoals co-assistant-vice-principal Baelish en coach Balon, die Theon een poepie laat ruiken. NICE.
Weet je wat leuk is? Eten in een andere vorm dan normaal. Kebabspiesjes met fruit. Een zoete courgettetaart (à la carrot cake). En ik droom ervan om nog eens een keer zo’n chocoladefontein te vullen met dipsaus. Leuk voor bij de chips op een feestje! Een andere ontdekking is kaasfondue in mac & cheese-versie – maar daarover later meer.
Dus toen ik een recept voor hartige meatloaf-cupcakes tegenkwam, moest ik het wel proberen. En met succes! Zeker met een heerlijke toef aardappelvenkelpuree erg aan te raden.
MEATLOAF-CUPCAKES (gebaseerd op Mamas Meatloaf)
Voor het glazuur:
Voor de cupcakes:
Evt. serveren met aardappelvenkelpuree.
Bereiding
Verwarm de oven voor op 180º. Meng alle glazuur-ingrediënten in een kleine kom. Meng alle meatloaf-ingrediënten en doe ze in papieren cupcake-vormpjes in een cupcake-bakvorm. Giet het glazuur over de cupcakes (waarschijnlijk heb je glazuur over, dat kun je als saus gebruiken). Zet de meatloafjes in de oven en bak 25-30 minuten, totdat het midden van de cupcakes gaar is.
Maak ondertussen, indien gewenst, de aardappelvenkelpuree. Zodra je cupcakes klaar zijn, spuit je de puree met een slagroomspuit of knijpzak in slagroomvorm op de cupcakes. Klaar!