Het jaar was 1997. Tienermeisjes werden massaal verliefd op Leonardo DiCaprio in Titanic of op Matt Damon in Good Will Hunting. Ik kan niet ontkennen dat ik Titanic een keer of drie in de bioscoop heb gezien, maar Good Will Hunting was de film die mijn beeld van slimme mensen veranderde en mijn beeld van universiteiten vormde en die opeens op twee manieren relevant is. Lees verder
Vier woorden, twee helden: Alan Turing. Benedict Cumberbatch.
<3 <3 <3, nietwaar? De nerd in mij houdt erg van Alan Turing, de vrouw in mij houdt erg van Bandersnatch Cummerbund, ergo: de combinatie is een geschenk uit de hemel. Helaas moet de Nederlandse nerd/dame/damesnerd nog even een paar maanden wachten, want pas The Imitation Game is pas vanaf 8 januari 2015 in de Nederlandse bioscoop te bekijken. (Extra leuk is natuurlijk dat Tywin Lannister en Downton-ex-chauffeur Tom Branson ook meespelen.) Lees verder
Vergeet Barbies en Action Man, dit zijn de échte helden: Turing, Feynman, Curie, Tesla, Einstein, Mandelbrot en hun vele collega’s. Klik door voor een groter plaatje!
(Bron: deviantart)
De meest recente Mars-missie van NASA is een ongekend succes (en zo nu en dan bron van hilariteit). Maar wat ik me nog niet zo erg had gerealiseerd is dat Curiosity een project is met twee even belangrijke onderdelen: niet alleen wat je doet op zo’n planeet (tekenen van leven zoeken, enz.) maar ook hoe je er komt. En dat is nog niet zo makkelijk, vertelt The New Yorker:
“It’s a self-eating watermelon of despair.”
Eh, wat? Ja, dat staat echt in het artikel. Hoe dan ook, het was dus écht spannend. Hoe spannend het eigenlijk was, realiseer ik me pas tijdens het lezen van dit artikel.
On a screen behind the lectern at the briefing, Doug McCuistion, the director of the Mars program, projected a poster with a halftime score on it: Mars 24, Earth 15. Of the thirty-nine spacecraft sent before Curiosity, less than forty per cent had reached the planet. “Mars is hard,” he said.
Zevenduizend wetenschappers en jaren werk, dat is wat het kostte om Curiosity op Mars te krijgen. En op elk moment kon het fout gaan. Veel onderdelen van het project waren niet echt fatsoenlijk te testen. Want hoe simuleer je de omstandigheden op Mars tijdens zo’n landing? Mars, met zijn halfslachtige zwaartekracht en dampkring, onvoorspelbare stormen en temperatuurverschillen van soms wel 15 °C in een paar meter? De bizarre landingsconstructie Sky Crane is alleen maar in een computersimulatie getest, nooit in het echt. De nauwkeurigheid van de missie is alsof je de bull’s eye op een dartboard wil raken met een worp vanaf 6000 meter afstand.
The New Yorker beschrijft erg goed hoe spannend het eigenlijk was. Leuk om te lezen. En omdat een filmpje meer zegt dan een miljoen woorden (vrij naar het bekende citaat), hierbij twee illustraties bij het artikel. Lees verder
Aaron Swartz in 2009
Misschien weet je nog niet wie Aaron Swartz is. Of was, moet ik zeggen, want hij is dood. Zelfmoord. Afgelopen januari. Hij was 26. En als je wel eens een RSS-reader hebt gebruikt, of Reddit hebt bezocht, of iets met Creative Commons hebt gedaan, dan heb je dat deels te danken aan dit jonge, getroubleerde genie.
Ik had al wel een paar dingen gelezen over Swartz. Over zijn briljante uitvindingen. Over zijn excentriciteit. Over het feit dat hij 14 was toen hij meewerkte aan de RSS-standaard. Over de miljoenenrechtszaak die tegen hem liep. Maar waar dit artikel in The New Yorker als geen ander in slaagt, is om de lezer te laten snappen hoe Swartz in elkaar zat. Hoe zijn merkwaardige geest werkte. Waar hij zich zorgen over maakte. Welk effect zijn naasten op hem hadden. Hoe hij zich voelde door die vermaledijde rechtszaak.
En dat alles door een combinatie van citaten van mensen om hem heen – waaronder zijn vader, zijn vriendin en een ex-vriendin – afgewisseld met stukjes uit blogartikelen van Swartz zelf, plus genoeg achtergrondinformatie om het verhaal compleet te maken.
The other night, when [redacted] asked me why I switched from computer science to sociology, I said it was because Computer Science was hard and I wasn’t really good at it, which really isn’t true at all. The real reason is because I want to save the world. Maybe I didn’t say that because it sounds sort of crazy.
– Aaron Swartz (2005)
En dan wordt het verhaal opeens nog veel hartverscheurender dan het was. Dan wordt het opeens veel begrijpelijker dat zo veel mensen zo sterk reageerden op zijn dood. Dan valt de excentrieke internetheld van zijn voetstuk: Swartz is eigenlijk gewoon een jongen die probeert alles goed te doen en uiteindelijk wordt ingehaald door onhandigheden en tegenvallers.
We spend so much time waiting to start to live. He always went big—he never looked for permission to go big. He assumed that he could talk to anyone he wanted, and he was right, and it wasn’t because he was super-special-genius-boy, it was because he tried.
Nogmaals: een spectaculair artikel. Lezen dus.
Hoe gaaf is dit? Compressorhead, ‘The world’s heaviest metal band’, bestaat compleet uit robots: de stoïcijnse bassist Bones, een robot genaamd Fingers op gitaar en Stickboy als vier-armige, headbangende drummer met hanenkam. In dit filmpje coveren ze een nummer van Motörhead. Spectaculair!
De maker van deze robo-band, Robocross, heeft trouwens nog veel meer toffe robots: o.a. een lopende tent (!), een “topless dancer” (een robot die voornamelijk bestaat uit twee benen) en een “headless batsman” (twee armen en een honkbalknuppel).
Het feit dat jij dit leest, lieve lezer, en het feit dat ik dit kan schrijven, en het feit dat ik onderstaand filmpje heb gevonden en dat jij het nu kunt bekijken, al die dingen hebben wij te danken aan superheld Alan Turing, grondlegger van informatica en kunstmatige intelligentie en codekraker tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een belangrijke man dus:
“Alan had such a broad impact on so many aspects of computer science,” says Cerf. “The deep notion of computability is so fundamental to everything we do in computing.”
“People … have done computing for thousands of years,” says Moshe Vardi. “But the theory of computing really started in the 20th century, and Turing is one of the foremost — if not the foremost — parents of the theory of computing.”
Turing bedacht een heel simpele machine die alle mogelijke computationele operaties kan doen. Alle? Ja! Dat betekent dus dat zelfs de ongelooflijk ingewikkelde computers die jij en ik nu gebruiken, compleet gesimuleerd kunnen worden met Turingmachines.
Ter ere van het 100ste geboortejaar van Turing heeft een stelletje nerds (en dat bedoel ik in zeer positieve zin van het woord) zo’n Turingmachine gebouwd. Van Lego! En dat ziet er ongeveer zo uit:
LEGO Turing Machine from ecalpemos on Vimeo.
Voor wie dacht dat dit zomaar een doorsnee maandagochtend was, guess again! Je hebt wat gemist: mobiel ruimtelaboratorium Curiosity is vanochtend vroeg geland op Mars. Dat ziet er zo uit, tien minuten pure extase in het controlecentrum in Pasadena:
Mooier dan in de film. Bij echte helden met oprechte vreugdetranen heb je geen soundtrack met kwelende violen nodig. Wie dacht nog dat bètawetenschap niet leuk of spannend was?
En voor wie zich nog niet realiseerde dat we echt in de toekomst leven: @MarsCuriosity twittert ook. Op hilarische wijze.
EDIT: onderstaand filmpje heeft weliswaar wél James Bond-muziek, maar legt wel heel goed uit waarom deze landing zo spannend en moeilijk is. Bijvoorbeeld: de landing duurt in totaal 7 minuten, maar het signaal heeft 14 minuten nodig om van Mars naar de aarde te komen. Curiosity doet dus alles zelfstandig (!), en op het punt dat wij op aarde het begin van de landing zien, rijdt het apparaat eigenlijk al lang vrolijk rond op Mars, óf ligt het al minutenlang als rokend hoopje ruimtepuin in een krater. Spannend!
Stripboekenschrijver Greg Rucka legt uit waarom hij zoveel goede sterke vrouwelijke karakters schrijft. En vooral ook, waarom dat bij veel mannelijke schrijvers zo erg mis gaat. Prachtig artikel!
Gender isn’t simply a biological trait; it’s a societal one. The female experience is different from that of the male, and if, as a male writer, you cannot accept that basic premise, then you will never, ever, be able to write women well. A man walking alone through Midtown Manhattan at three in the morning may have concerns for his safety, but I promise you, it’s a very different experience for a woman taking the same walk, and it’s different again for a man wearing a dress. Think about it. That’s a societal factor, and it’s a gendered one, and this is not and can not be subject to debate. If you’re looking to argue that sexism is a thing of the past, that the world is gender-blind, you’re not only wrong, you’re lying to yourself.
Rails Girls komt naar Nederland! Rails Girls is een programmeerworkshop voor meisjes, vrouwen, dames en ladies van alle leeftijden. Toegankelijk voor iedereen, dus ook als je nog nooit van je leven iets geprogrammeerd hebt.
Zo’n dag is ontzettend belangrijk. Niet iedereen hoeft meteen full-time programmeur te worden, maar een beetje weten hoe programmeren werkt is net zo belangrijk als een beetje leren fietsenmaken (een band plakken), een beetje leren loodgieteren (een lekke kraan repareren) en een beetje leren electriciënnen (een stop vervangen).
Dus. Geef je op. Er is geen enkele reden om het niet te doen!