De enige echte Lady Geek-robotverzameling staat heel juli, augustus en september tentoongesteld in cultureel centrum Rozet in Arnhem. De robots vonden het maar wat spannend om uit logeren te gaan, dus de Meneer en ik gingen ze samen wegbrengen.
De Meneer en ik in de trein naar Arnhem met een grote koffer met robots.
Ik had mijn grootste koffer helemaal volgebouwd met robots en bubbeltjesplastic. (Eigenlijk gelogen: de koffer is te leen. Mijn eigen grootste koffer was niet groot genoeg.)
Mijn nieuwste nerdy aanwinst.
Iemand vroeg me laatst wat een nerd eigenlijk is. Tien jaar geleden, bij de oprichting van het N3rddispuut (jawel), kwamen we uit op een kenmerkende liefhebberij voor fantasy/science fiction, bèta, spelletjes en/of computers. Maar in de tussentijd ben ik er steeds meer van overtuigd geraakt dat nerdheid tot op zekere hoogte onafhankelijk is van een onderwerp. Daarom zijn er ook muzieknerds, kooknerds, architectuurnerds, biernerds, filmnerds, theenerds en taalnerds. Om maar eens een kleine greep te doen uit de vele mogelijkheden.
Het is weer zover: het Songfestival is vanavond! Het nummer één clichématige evenement van het jaar, en de reden dat ik ooit ben begonnen met clichébingo’s maken. Dus of Nederland nou in de finale staat of niet, je kunt altijd meedoen. Klik hier om de kaarten te downloaden, kies één of meer nummers en deel vooral je voortgang via Facebook en Twitter.
Het vakje ‘landen die niet in Europa liggen’ mag je deze keer al van tevoren afkruisen: Australië doet ook mee. (Que?)
Waarom zijn Europeanen en Amerikanen toch zo bang voor robots? Probeer het nou niet te ontkennen: we hebben ontzag voor robots, we vinden ze wel stoer, we kijken graag films waar ze helden of schurken spelen (of juist de grappige sidekick), maar bij elke willekeurige scheet van een robot heb je ons op de kast. Case in point: weldenkende mensen zoals Stephen Hawking en Elon Musk zijn als de dood voor kunstmatige intelligentie.
Waarom toch die AI-fobie?
Het lastige van robotica en kunstmatige intelligentie is dat je de discussie haast niet aan kan gaan zonder het gehele vakgebied erbij te halen. En ik wil hier niet beginnen met een complete scriptie over de definitie van intelligentie, over het verschijnsel dat een taakje niet meer gezien wordt als intelligent zodra we computers zo ver hebben dat ze het kunnen, over robot-ethiek en de wetten van Asimov, over het verschijnsel dat computers zo goed zijn in taken waar mensen slecht in zijn en vice versa – oh, en dan heb ik het nog niet eens over het automatisch koppelen van de termen ‘kunstmatige intelligentie’ en ‘robotica’. (Wie zegt dat die kunstmatige intelligentie die ons naar verluidt gaat uitroeien niet gewoon een uit de hand gelopen internetvirusje zal zijn? De digitale variant van ebola?) Lees verder
Interstellar film poster; licensed under Fair use via Wikipedia.
Als laatste ter wereld ongeveer heb ik gisteren eindelijk Interstellar gezien. Als liefhebber van ruimtevaart en science fiction kon ik ‘m natuurlijk niet missen, maar zoals altijd met blockbusters is het toch een beetje spannend: is hij een beetje belachelijk, of heel belachelijk?
Vooropgesteld: Interstellar is een mooie film. ‘Mooi’ als in ‘mooi om naar te kijken en luisteren’, vooral. En ja, natuurlijk moest ik op een paar punten een traantje wegpinken, want zo ben ik nou eenmaal. Maar op bepaalde punten moest ik hardop lachen van de clichématigheid. Zonder enige spoilers te willen geven: op een gegeven moment wordt er vrij letterlijk gezegd: “we’re gonna save the world with love.”
Vanochtend stond ik al om half 6 naast mijn bed, maar met goede reden: vanaf 6 uur vanochtend was ik live te horen op het NOS Radio 1 journaal! Tussen 6 en 9 uur was ik samen met mijn co-auteur Lisanne Mathijssen elk half uur een paar minuten live in de uitzending om te vertellen over ons boek Oorlogsbrieven. Heb je interesse en wil je op de hoogte blijven over het boek? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief!
Lady Geek heeft vier closed beta keys voor Heroes of the Storm om uit te delen! Winnen? Like Lady Geek op Facebook en comment snel op deze post. De eerste vier reacties hebben geluk. Wees er snel bij!
Het was even stil op Lady Geek, omdat ik drie weken internetloos door het leven moest gaan. (Overigens bleek dat bij lange na niet zo’n hel als sommige mensen je laten vermoeden.)
Maar vandaag zou ik niet stil durven blijven: straks begint de Vrijmarkt op Koningsnacht, de Utrechtse proloog voor Koningsdag, en aangezien dat een van clichés aan elkaar hangend evenement is, kan ik dat niet zonder bingo voorbij laten gaan. Print de kaarten, deel uit aan je vrienden, pennen mee, en hop, de straat op! Uiteraard is ‘vrijmarkt’ ook te vervangen door ‘rommelmarkt’ en ‘Koningsnacht’ ook door ‘Koningsdag’, en andere equivalenten die in jouw stad of dorp van toepassing zijn. Een klein fragment:
Je downloadt ‘m hier: Koningsnachtbingo 2015.
Breng je ook verslag uit via #koningsnachtbingo op Facebook en/of Twitter?
Here Is What Happens When You Cast Lindsay Lohan in Your Movie (New York Times, januari 2013)
Neem een script van Bret Easton Ellis (schrijver van de roman American Psycho), de vroeger zo lieve, tegenwoordig zo disfunctionele Lindsay Lohan, een mannelijke hoofdrol voor pornoster James Deen en een Kickstarter-campagne om deze erotische thriller op een minimaal budget te financieren. Uiteraard gaat alles niet helemaal zoals gepland.
‘A few minutes later, Schrader yelled cut. The crew packed up. Pope went to check on Lohan. He noticed that she and Gavin had been drinking, which was understandable for a young woman shooting a sex scene with three porn stars. Quietly, Pope told Lohan that he could get her a driver to take her home. But she refused, jumped into her Porsche and headed down the dark, narrow road toward the P.C.H. They all hoped they would still have a lead actress in the morning.’
Wil je koffie of thee? (Ionica Smeets op De Redactie, februari 2013)
‘Toen iemand de legendarische wiskundige Bertrand Russell vroeg of zijn pasgeboren kind een jongen of een meisje was, zou hij geantwoord hebben: ‘Ja, natuurlijk.’ Ik weet niet of dit verhaal waar is, maar het klinkt vrij aannemelijk.’ Ik had ooit zo’n huisgenoot. Vroeg ik heel onschuldig: ‘Wil je een mes of een lepel bij je spaghetti?’, was het enige antwoord dat ik kreeg een welluidend ‘Ja.’ Zelf ben ik net zo goed logicus als (computationeel) taalkundige en heb ik dus allerlei redenen om gewoon een normaal, sociaal wenselijk antwoord te geven. Maar zoals altijd kun je ook van deze oncoöperatieve logici een beter antwoord krijgen als je gewoon de juiste vragen stelt.
Fifty shades of gay (TEDxWomen, december 2012)
Het leven is makkelijker als we mensen in hokjes stoppen. Sterker nog: we zijn geëvolueerd om dat te doen, omdat we zo met onze beperkte hersenkracht iets kunnen met al die ingewikkelde mensen en dingen die we tegenkomen. Maar wat betekent dat voor je identiteit? Wat betekent dat als je je niet elke dag hetzelfde voelt? En hoe kan je als buitenstaander toch onthouden dat niet iedereen in zo’n hokje hetzelfde is? Lees verder
