Supergoede mash-up: Game of Thrones als high school-serie. Zou wat mij betreft mogen bestaan. Als groot liefhebber van Game of Thrones en stiekem liefhebber van high school-series (ssst, niet doorvertellen) kan ik niet anders dan fan zijn van deze mash-up.
Houden jullie ondertussen ook de stand bij? Nog maar 17 nachtjes tot seizoen 3!
Ik schreef al eens eerder over Kickstarter (Roominate, Makey Makey en diverse andere tips), dus het moge duidelijk zijn dat ik fan ben van het crowdsourcing-model. Nu blijkt dat het ook écht kan werken: de documentaire Inocente, gefinancierd via Kickstarter, won vannacht een Oscar voor beste korte documentaire.
Twee andere Kickstarter-projecten waren ook genomineerd voor het felbegeerde beeldje: net als Inocente had ook Kings Point had ook een nominatie staan voor beste korte documentaire, en Buzkashi Boys voor beste korte film.
…ziet dat er ongeveer zo uit:
Even wat context: Cleverbot is een chatbot, een computerprogramma dat met mensen kan praten. Dat doet ‘ie soms best aardig, maar een menselijke intelligentie benadert ‘ie toch nog niet helemaal, zoals dit filmpje goed illustreert. Als goedgemutste blogger leek het me wel een goed idee om Cleverbot te interviewen voor dit artikel. Dat ging niet helemaal zoals gepland…
Lady Geek: Hi Cleverbot.
Cleverbot: How are you?
Lady Geek: Good, thanks. Can I write about you on my blog?
Cleverbot: I don’t know, can you?
Lady Geek: Of course I can, I was just asking if you’d be alright with it.
Cleverbot: Are you crazy?
Lady Geek: What, no, I don’t know, maybe a little?
Cleverbot: Yep, I see.
Lady Geek: So… Is that a yes?
Cleverbot: No.
…oh.
De Wachowskis hadden het misschien helemaal nog niet zo erg mis bij het bedenken van het fantastische leren jassen-epos The Matrix: ons hele universum is misschien wel een computersimulatie. Onwaarschijnlijk, hoor ik je denken. Toch zijn er een aantal natuurkundigen aan de Universiteit van Bonn die dat voor mogelijk houden.
Wat blijkt namelijk: allerlei gekke eigenschappen die een computersimulatie van het universum zou hebben, zoals de eindige hoeveelheid energie van een deeltje, blijken ook in onze wereld te bestaan.
What that basically means is that by just being a simulation, the computer would put limits on, for instance, the energy that particles can have within the program.
These limits would be experienced by those living within the sim – and as it turns out, something which looks just like these limits do in fact exist.
Bron: Huffington Post
Wat denk jij? Waarschijnlijk, of toch wel heel vergezocht? En wie biedt zich aan als dappere held in leren jas die de stekker eruit trekt?
As a counterpart to Thought Catalog’s 10 Game of Thrones Guys and Whether Or Not You Should Marry Them, we decided to write our own little reviews of some of the female characters in A Song of Ice and Fire.
1. Cersei Lannister
Sure, she’s the queen regent, so she can get shit done, but she’s also a primo bitcherina and she does it with her brother. So, unless you’re a golden-haired Kingslayer, you’re probably not gonna get some. Also, being in the immediate vicinity of the Root Of All Evil (i.e. King Joffrey) might cost you your head in the end.
Wife Material Rating: 3/10
2. Margaery Tyrell
Any lady that is prepared to propose a threesome with her brother to make sure her gay husband lives up to his Royal duty to reproduce is a true winner, gents. This ambitious and pragmatic hottie is not the most romantic soul in the world, but hell, who needs romance in a wife. Keeping both her head and her panties cool, Margaery manages to wed herself to the top. And for those who swing both ways – her brother happens to be pretty damn hot too. Still, considering she has brains and ambition to match her beauty, it will require a brave, brave man to take her on. Unless they’re gay, because this girl is a fabulous fag-hag.
Wife Material Rating: 9/10 (Provided you’re a king, of course. Otherwise you’re screwed.) Lees verder
Jenna heeft een hoop in het leven. Twee beste vriendinnen: ditzy Tamara en hippe indie chick Ming. Een plastic fantastic moeder die haar studiegeld liever besteedde aan een borstvergroting. Een knappe vader (*rawr*). Een crush op de populairste jongen van de school. En een cheerleader als aartsvijand.
Klinkt als een standaard tienerserie, amiright? Klopt! Maar Awkward is wel een verdraaid charmant exemplaar van zo’n serie. En dat heeft alles te maken met hoofdpersoon Jenna. Jenna is namelijk een samentrekking van al mijn favoriete fictieve tieners: Juno, Rory Gilmore, Angela Chase en Cher uit Clueless. Ze is bijdehand, eerlijk, grappig en heeft precies genoeg zelfspot om leuk te zijn, maar niet hopeloos.
Op de tweede plaats van Goede Eigenschappen Van Deze Serie staat het taalgebruik. Na twee seizoenen Awkward ben ik tot in de puntjes op de hoogte van afkortingen als DTR (“define the relationship”) en ILY (“I love you”, uitgesproken als “illy”). “Red cup photos” zijn het summum van sociale coolheid: publieke Facebook-foto’s waar je met een rode plastic beker op staat (je kent ze wel van alle Amerikaanse tienerfilms en series). Jenna’s vijand Sadie is een “primo bitcherina”. Vriendin Tamara is de koningin van de nieuwe taaluitvindingen, met als hoogtepunt: “Nice whoredrobe, skanksquatch.”
En daar heb je ook meteen nummer drie van de Goede Eigenschappen Van Deze Serie: de schrijvers durven onorthodoxe dingen te doen. Scheldwoorden (“Fuck that, I had to take the bitch down”). Een cheerleader met overgewicht. Een streng christelijke cheerleader. Een fantasiescenario waarin Twilight compleet voor lul gezet wordt. De Chinese maffia. Een homoseksuele jongen die tot homecoming queen wordt verkozen. Seriously guys, deze serie is PFM: Pure Freaking Magic.
Leuk: een BBC-documentaire van een uur over Tetris!
Meer tijd over en meer interesse in Tetris? Hier is een grote berg artikelen over het spel.
Voor wie ‘m nog niet gezien heeft: I’m Here, een prachtige, hartverscheurende film over een lieve robot die het allemaal zo goed bedoelt.
Ik heb “Tussen Bitch en Bambi” nog niet gezien, maar op Recensiekoning staat (zoals gewoonlijk) een tamelijk briljante recensie van de documentaire, die gaat over ‘vijf vrouwen die dagelijks met een dilemma te maken hebben in de zoektocht naar wat hen gelukkig maakt: carrière, liefde of allebei.’
Jaaaaa, bingo, daar hebben we ‘m weer: de oeroude schijntegenstelling tussen de vrouw die succesvol is en de vrouw die sexy/lief/mooi/echtgenote/moeder is. En ja, dan krijg je dus zo’n vrouw die over haar zoektocht naar een leuke man zegt: “Ik snap ook wel dat het heel intimiderend is, ik ben zelfstandig en ik heb een leuke baan.”
Zonder op te willen scheppen vraag ik me dan toch een beetje af hoe het mij met mijn handicaps (hoogbegaafd, gepromoveerd, leuke baan) dan gelukt is om zo’n leuke vriend te vinden. (Oja, maar die stamt nog van vóór die doctorstitel en die leuke baan. Misschien was ik – zucht van opluchting – nog net op tijd om zo’n jongen aan de haak te slaan.)
Goed. Misschien heb ik het helemaal mis natuurlijk, want ik heb de documentaire nog niet gezien. Lang leve Uitzending Gemist, daar staat ‘ie gewoon op. Ik ga me eens even lekker ergeren.
Vriendin Lana steeg boven zichzelf uit en maakte een prachtige Dr. Who-bruidstaart voor vrienden. Awesome! Klik door voor meer foto’s.
Na dit kunststukje wil ik nog jullie even trakteren op vijf prachtige voorbeelden van hoe het *niet* moet: Top 5 awful Dalek cakes.
