Zoals je wellicht al eerder las, was ik in Londen en deed ik daar best een boel nerdy dingen. Het leukste nerdy ding was mijn bezoek aan het Science Museum! Een klein fotoverslagje in twee delen, want voor één blogpost was er ruimschoots te veel.
Kom, we beginnen even met de ruimtevaart: bij binnenkomst in het Science Museum loop je immers meteen tegen de tentoonstelling Exploring Space aan.
Het eerste dat opvalt is deze GIGANTISCHE raket tegen het plafond. Mijn nerdy hartje gaat hiervan al sneller kloppen. Zo gaaf!
Het ziet er niet uit als een adelaar, maar het is er wel een: die van ‘The Eagle has landed’, het apparaat waarmee Neil Armstrong en zijn maten op de maan landden. De maanlander van Apollo 11 dus. Niet de echte, wel een full-sized replica.
Natuurlijk is er ook een bijbehorend ruimtepak.
Ruimtedingetjes!
De mensen van het Science Museum hebben humor: de USS Enterprise, compleet met bordje met bloedserieuze uitleg.
Tot zover een kleine greep uit de vele ruimte-gerelateerde objecten in Exploring Space. Ik dacht dat het hiermee wel weer uit met de pret was qua ruimtevaart, maar nee: in een andere hoek van het museum vond ik de tentoonstelling Cosmos & Culture.
Met o.a. dit spel dat DIRECT op mijn verlanglijstje gaat.
Wel alvast een mooi voorproefje. Meer voorproefjes zijn te vinden op de Science Museum blog.
Het Science Museum bleef me maar verbazen: dit is nog maar de helft van alle gave dingen die ik zag. Morgen vind je hier een fotoverslag van de andere helft!
Al op weg naar het IMAX-theater achterin het museum was ik completely flabbergasted door de tentoonstellingen waar ik langskwam – maar daarover later meer. De film is precies zoals een robotfilm zou moeten zijn: luchtig maar wel inhoudelijk, positief maar wel genuanceerd, en simpelweg leuk om te zien.
Robotverteller RoboThespian (hij bestaat echt!) vertelt aan de hand van een flink aantal voorbeelden wat er allemaal nodig is om een robot te maken. Een robot moet zijn handen en voeten kunnen gebruiken, kunnen zien en horen, en natuurlijk kunnen nadenken, waarbij onder andere schaakrobots en machine learning aan bod komen. En steeds na een paar serieuze voorbeelden komt er weer iets grappigs langs: dansende robots!
Door de vele voorbeelden wordt het verhaal nooit saai of abstract. Al je favoriete robots komen langs: Asimo, Herb the Butler, Agile Justin, Nao en NASA’s Robonaut, om maar eens een kleine greep te noemen. De film is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar, maar ook ruimschoots de moeite waard voor volwassenen. Zelfs voor een robot-nerd als ik zaten er nog nieuwe weetjes in de film! Leuk is dat er altijd duidelijk verteld wordt waarom iets nuttig is, door bijvoorbeeld de DARPA robotics challenge erbij te halen.
Ik ben over het algemeen geen groot fan van 3D-films, want ik krijg er altijd hoofdpijn van (logisch ook – met wetenschappelijke onderbouwing). Ik had deze film dus net zo lief in 2D gezien. Toch voegt het 3D-effect in deze film wel wat toe, bijvoorbeeld als je ziet hoe CHIMP zijn omgeving bekijkt: het resultaat van zijn radar-achtige laser-scan is een soort doolhof, en door het 3D-effect heb je echt het gevoel dat je er zelf doorheen loopt.
Ook naar Robots 3D? De film draait op meerdere plekken in o.a. de VS en Engeland. De dichtstbijzijnde locatie is het Science Museum in South Kensington (Londen), waar je voor £11 een kaartje voor de film koopt (toegang tot het museum is gratis). Meer informatie vind je uiteraard op de website van het museum.
Wat namenlijstjes betreft zitten we zo ongeveer op het doodste punt van het jaar: het zal nog een maand of vijf duren voordat ik het volgende artikel in mijn serie over opmerkelijke voornamen kan schrijven. Om de pijn van het wachten wat te verzachten, een paar juweeltjes uit de geschiedenis.
De gezusters Ima Hogg en Ura Hogg uit Texas.
De familie Ball: Cannon Ball, Pistol Ball en Gun Ball. (Je zou haast willen dat ze een broertje of zusje met de naam Wrecking hadden.)
Een prachtige negentiende-eeuwse voornaam uit de categorie “hoe gaat dat arme kind dat ooit leren spellen”: Aldebarontiphoscofornia.
Dubbele namen to the max: Free Grace, Praise God, Marquis Fayette (zit ook in de categorie “pretentieuze voornamen”) en Return Jonathan.
Mooie voor- en achternaamcombinaties: Mercy Deadman, A. Green Crabtree, Salem Towne en Hugh Pugh.
Interstellar film poster; licensed under Fair use via Wikipedia.
Als laatste ter wereld ongeveer heb ik gisteren eindelijk Interstellar gezien. Als liefhebber van ruimtevaart en science fiction kon ik ‘m natuurlijk niet missen, maar zoals altijd met blockbusters is het toch een beetje spannend: is hij een beetje belachelijk, of heel belachelijk?
Vooropgesteld: Interstellar is een mooie film. ‘Mooi’ als in ‘mooi om naar te kijken en luisteren’, vooral. En ja, natuurlijk moest ik op een paar punten een traantje wegpinken, want zo ben ik nou eenmaal. Maar op bepaalde punten moest ik hardop lachen van de clichématigheid. Zonder enige spoilers te willen geven: op een gegeven moment wordt er vrij letterlijk gezegd: “we’re gonna save the world with love.”
…mensen die binair kunnen tellen en mensen die dat niet kunnen.
Als je dat niet kan, maar wel dit soort grappen wil kunnen snappen, niet getreurd. Dit filmpje is je redding om met je nerdvrienden mee te kunnen lachen.
Een paar weken geleden werd ik verrast door een mailtje van Matthijs van winteriscoming.nl: ik had de prijsvraag gewonnen en de legpuzzel van Game of Thrones kwam zo snel mogelijk naar me toe!
Dankjewel, Ruben!
En natuurlijk moet zo’n puzzel dan grondig uitgeprobeerd worden. Lees verder →
Zoals ik al eerder schreef: Lego Ideas is supergaaf. Je kan een concept maken en uploaden en dan kunnen mensen erop stemmen. Met 10.000 stemmen kom je in een soort finale, waarna de ideeën nog eens goed bekeken worden door LEGO zelf: zijn ze op technisch, juridisch en commercieel gebied goed genoeg? Zo ja, dan komen ze echt in de winkel. De nieuwste ideeën zijn deze week gepresenteerd:
Hoe tof is dat? WALL-E én Doctor Who en zijn vrienden (Daleks! Weeping angels!) komen in de winkel te liggen. Jammer dat de AT-AT en de Hubble niet zijn uitgekozen, maar er komen weer genoeg nieuwe ideeën aan in de volgende ronde, die ook in dit filmpje is gepresenteerd: o.a. het Natural History Museum en Minas Tirith.
Ik heb een zwak voor die prachtige 1960’s space age stijl, met veel zilver en felle kleuren en onbeholpen special effects van het niveau van Thunderbirds. En zo komt een mens al snel terecht bij Barbarella, de legendarische cultfilm uit 1968.
Barbarella heeft weinig om het lijf. En dat bedoel ik op meerdere manieren: aan het plot van de film hoef je niet veel woorden vuil te maken, en titelkarakter Barbarella grijpt elke mogelijke reden aan om te wisselen tussen haar futuristische outfits (die er over het algemeen min of meer uitzien als een bikini met laarzen) of gewoon haar kleren uit te trekken.
Alan Turing, grondlegger van de moderne informatica, ontwikkelde een machine die de Tweede Wereldoorlog aanzienlijk verkortte door Duitse codes te kunnen breken, en verloor vervolgens nog geen tien jaar na de oorlog het leven, waarschijnlijk door zelfmoord, nadat hij veroordeeld was tot hormoontherapie omdat hij op mannen viel.
Maar eigenlijk hoef ik je dat niet meer te vertellen. Er is immers een flinke kans dat je The Imitation Game al gezien hebt, of een van de vele artikelen en uitzendingen over Turing die rondom de film zijn verschenen. En ja, als je dus een film hebt met Benedict Cumberbatch, Keira Knightley, Tywin Lannister en Downton-ex-chauffeur Tom Branson, dan komen er wel mensen kijken. Lees verder →