Sam P. vraagt zich af: wat nou als we in de toekomst allemaal een soort robots worden? Best wel handig, maar wat dan als we stuk gaan?
Meer hierover in ‘Dus ik ben een mens/robot’, morgenochtend om 10.25 op Nederland 3.
Eigenlijk ook een soort robot, dit!
Kijk nou, een supergave cover van Dumb Ways to Die! Het oorspronkelijke nummer was al rete-aanstekelijk, maar deze versie gaat over Curiosity, de leukste Mars-robot van tegenwoordig. Spot de Dalek!
Afgelopen zaterdag stond ik al om kwart voor 7 naast mijn bed. Maar alle verloren slaap was vergeven en vergeten toen twee opblaasbare lego-bejaarden me twee uur later welkom heetten op de regiofinale van de FIRST LEGO League Brabant, waar ruim 30 piepjonge teams kwamen strijden met hun zelfgebouwde en zelfgeprogrammeerde LEGO-robots.
Als lid van de negenkoppige technische jury beoordeelde ik het technisch ontwerp en programmacode van alle robots. En wat een gave robots waren het! De deelnemers waren tussen de 8 en 14 jaar. Best een groot verschil: van echt kleine kinderen tot opgeschoten pubers, compleet met snorharen en alles. Maar zowel bij de jonge als de wat oudere teams waren best wel indrukwekkende robots te vinden!
De teams stonden voor een flinke uitdaging. De robots moesten op een speelveld diverse opdrachten uitvoeren: een stoel halen en terugzetten, een bowlingbal gooien, in balans blijven terwijl ze over een instabiele brug reden, een medicijnflesje van een bepaalde kleur pakken, en zo nog een paar taken. Sommige robots waren heel basic en konden vooral heen en weer rijden, maar er waren bijzondere robots bij met kleursensoren en complete if-else-constructies.
Naast de jury-rondes mochten de teams (of beter gezegd: hun robots) ook nog allerlei wedstrijden spelen tegen elkaar. De teams en hun supporters waren superfanatiek! De robots werden aangemoedigd alsof het een voetbalwedstrijd tegen onze oosterburen was.
De LEGO League was het vroege opstaan meer dan waard. Ik heb veel toffe robots gezien, veel gemotiveerde kinderen gesproken, veel cijfertjes en beoordelingen bedacht en juryformulieren ingevuld, en geprobeerd een zo goed mogelijk oordeel te vellen. En dat is nog best lastig als er zoveel goeds langskomt! Gelukkig had ik op de terugweg nog net genoeg tijd om een warme snack te halen voor in de trein op weg naar huis. Wanneer zouden de eerste railcatering-robots ingevoerd worden?
Ik ben een beetje verslaafd aan Pinterest, de creabea-website voor (met name) Amerikaanse huismoeders. Maar als je selectief bent in wie je volgt, kun je prima alle bruidsjurken, bijbelcitaten en homeschooling-tips links laten liggen en heel veel leuke recepten, outfits en nerdy dingen vinden.
Voor wie mij niet wil volgen verzamel ik vanaf nu elke week de leukste Pinterest-links op LadyGeek.nl. Speciaal voor jullie! Klikkerdeklik op de plaatjes als je meer wil weten over waar je deze shit kunt kopen of hoe je het kunt maken.
Best of robots:
Best of geeky things:
Best of funny things:
Best of food & drink:
Best of outfits & hairstyles:
Ik heb wel eens eerder dingen geschreven over Kickstarter-projecten, maar er komt zoveel interessants langs dat ik maar even een klein overzichtje voor jullie heb gemaakt.
Altijd al je eigen supercomputer willen hebben? En dat voor $100? Parallella heeft nog 6 dagen en ruim $300.000 te gaan. Dat wordt dus nog even spannend.
Nee, dan dit project: een beter speelbord voor Kolonisten van Catan. Nog 29 dagen te gaan en al ruimschoots over het budget heen!
Of sponsor een workspace voor hackermoeders (hackervaders ook welkom): een creatieve ruimte, van alle gemakken voorzien, met kinderoppas. Nog 27 dagen te gaan en nu halverwege het doel van $10.000.
Tot slot, omdat robots nooit mogen ontbreken op LadyGeek.nl: Romo, de smartphone-robot. Nog 24 dagen te gaan en nu nét over z’n budget heen.
Op zo’n zonnige zondag als vandaag wil ik niets liever dan door de stad rennen en alle voorbijgangers een fist bump geven met supergrote opblaasbare robothanden. Jammer genoeg heb ik geen supergrote opblaasbare robothanden. Gelukkig biedt ThinkGeek uitkomst…
Awesome. AWESOME. Giant robot battle fists @ ThinkGeek, $34,99. (Inclusief verzendkosten naar Nederland ongeveer €50.)
Ik heb het natuurlijk al wel eens eerder gehad over de robot-apocalypse, robot-revolutie, robocalypse, of hoe je het ook wil noemen (evenals een artist’s impression). Opmerkingen over de robocalypse staan zeker in de top 3 van bijdehante reacties als ik vertel dat ik kunstmatige intelligentie gestudeerd heb. (Een andere populaire is: “Dan ben je zeker zelf ook kunstmatig intelligent.” Of: “Hoe noem je een blondje dat haar haar bruin geverfd heeft? Kunstmatig intelligent. HAHAHAHA”)
Als gepromoveerd kunstmatig-intelligenticus kan ik iedereen verzekeren dat de robocalypse echt wel mee zal vallen. Ik heb vier jaar van mijn leven besteed aan pogingen om een robot in de vorm van een kat een pietsje intelligenter te laten communiceren, en dat blijkt al verdraaid moeilijk. Ik zie ‘m nog niet bepaald de wereld overnemen.
Maar Randall Munroe van xkcd neemt dat soort zorgen toch serieus en pakt het grondig aan. Voor het meest voor de hand liggende sciencefiction-scenario hoeven we in ieder geval niet bang te zijn.
What people don’t appreciate, when they picture Terminator-style automatons striding triumphantly across a mountain of human skulls, is how hard it is to keep your footing on something as unstable as a mountain of human skulls.
Bonuspunten voor de bijbehorende illustratie:
Maar auto’s hebben tegenwoordig ook allemaal computers. Wat als die zich gaan misdragen? Of mobiele telefoons? Nucleaire wapens? Lees het artikel op xkcd’s ‘What If?’.
De afgelopen drie weken kampeerde ik in een tentje in de wildernis in Canada. Ja, echt! Dat lijkt weinig ladylike (geen douche, geen spiegels, totaal ongeschikt voor hakken) en weinig geeklike (geen stroom, geen internet, je hebt niks aan je laptop), maar daarover later meer.
Eerst even wat over mijn blog, die tijdens mijn afwezigheid niet stilgezeten heeft. Voor wie de automatisch klaargezette posts gemist heeft, het ging de afgelopen weken over:
Voor wie ‘m nog niet gezien heeft: I’m Here, een prachtige, hartverscheurende film over een lieve robot die het allemaal zo goed bedoelt.