Categorie archieven: Gender & feminisme

Princess Peach, Zelda en andere zwakkelingen in videogames

Geplaatst op door
11

Pardon? Wat zeg ik nou? Zwakkelingen? Jawel! Ik hou van vrouwen als geen ander, maar in een hoop computergames worden vrouwen nu eenmaal neergezet als zwakkelingen.

Feminist Frequency (mede mogelijk gemaakt door ondergetekende, via Kickstarter) vertelt in onderstaande video over o.a. Super Mario, Donkey Kong, Legend of Zelda, Prince of Persia en andere computergames waarin vrouwen er niet best aan toe zijn.

Grote bonuspunten voor de uitleg van waarom het nou eigenlijk erg is dat vrouwen worden neergezet als zwakkelingen. Ik wil geen zeikerige feminist zijn en me dus niet aanstellen over elk wissewasje, maar we hebben hier zowaar een goed onderbouwde theorie over de verwerpelijkheid van de damsel in distress. Kijk vooral even.

Informatica: voedingsbodem voor vrouwenemancipatie

Geplaatst op door
5

Een van mijn favoriete recente tv-series is Bomb Girls, een serie over vrouwen in een Canadese bommenfabriek tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is een interessante tijd voor de dames: hun plaats is niet meer achter het aanrecht, maar op de fabrieksvloer. De mannen vechten immers aan het front, en die bommen bouwen zichzelf niet.

In onderstaand filmpje wordt de vergelijking gemaakt tussen Rosie the Riveter, icoon van vrouwenemancipatie tijdens de Tweede Wereldoorlog, en de 21e-eeuwse vrouw met een technisch beroep. Het is eigenlijk heel eenvoudig. Er is simpelweg meer mankracht (m/v) nodig, en zonder vrouwen hebben we te weinig technici en programmeurs om de sterk groeiende behoefte te bevredigen.

Tot slot, voor eenieder die geïnteresseerd is in vrouwenemancipatie, de Tweede Wereldoorlog, spannende verhalen, prachtige jaren ’40-jurken, Canadese accenten, hartverscheurende subplots, mooie dames en/of halfnaakte Italianen: de trailer van Bomb Girls. Aanrader.

Waarom het tijd is voor neo-feminisme

Geplaatst op door
19

Vanochtend las ik een interessant (Duitstalig) stuk over waarom feministen stom zijn. De korte samenvatting: voordat feministen boos werden op mannen, besteedden mannen helemaal geen speciale aandacht aan vrouwen op internet en in de tech-wereld. Nu er allerlei belachelijke roze flyers en boze vrouwen rondfladderen, schieten mannen opeens in een vijandige “Tits or GTFO“-modus.

Ik vind het een lastig probleem. Correlatie ≠ causatie: komt de vrouwenhaat op internet door het feminisme of andersom? Of is het gewoon een samenloop van omstandigheden? Toch heeft de schrijver van het pamflet wel een punt: juist die ongenuanceerde vijandigheid van feministen maakt dat mannen in de verdediging schieten en een tegenbeweging opstarten. Het “wij tegen zij”-gevoel van het traditionele feminisme werkt een tegenreactie in de hand en maakt daardoor de kloof alleen maar groter.

In zekere zin zie ik mezelf wel als feminist, in de zin van “gelijke kansen voor iedereen”. Maar ik ben geen mannenhater, ik draag wel eens roze, ik scheer trouw mijn oksels, ik erken dat mannen beter zijn in sommige dingen en ik snap heel goed dat veel vrouwen part-time willen werken. Soms krijg ik daardoor het gevoel dat ik een beetje een nep-feminist ben. Dat is zonde, want het feit dat ik me niet thuis voel in die traditionele, activistische vorm van feminisme betekent niet dat ik niet voor vrouwenrechten ben.

Daarom is het tijd voor een nieuw soort feminisme. Een inclusieve, vriendelijke houding tegenover beide geslachten. Niet tegen mannen, maar voor iedereen. Bh-verbrandende mannenhaters zijn niet welkom. Wel welkom zijn alle mensen die open staan voor gelijke kansen en gelijke behandeling, en heel expliciet ook niet alleen vrouwen, maar iedereen die er zo over denkt. Hoe meer mannen zich verbonden voelen met neo-feminisme, hoe beter!

Wat denk jij? Wat zijn de goede kanten aan het traditionele feminisme en wat zou er anders moeten?

Eindelijk kunnen vrouwen computeren en autorijden!

Geplaatst op door
2

Joepiedepoepie, ik hoef niet meer alleen op papier te schrijven: naast die speciale damespen is er nu EINDELIJK ook een computer voor vrouwen. En een auto! Want stel je voor dat ik zo’n standaard mannelijke computer of auto zou gebruiken, ik zie dat al helemaal misgaan met mijn versgelakte nagels en mijn wankele hoge hakken en mijn tere zieltje. Om nog maar niet te spreken van mijn compleet ontbrekende technische kennis en mijn gebrek aan richtinggevoel. Bovendien mis ik op mijn computer altijd een speciale toets om glitters, hartjes en eenhoorns in mijn mails en documenten in te voegen.

Ook al houden vrouwen helemáál niet van specificaties, toch even heel kort de details:

  • De dameslaptop is te verkrijgen in wit, roze of bruin (?!), heeft allerlei glimmende details en is ook vrouwelijk on the inside: speciale software om je dagboek bij te houden en je horoscoop te checken!
  • De damesauto is roze en heeft een UV-blokkerende voorruit, tegen rimpels en huidkanker. Prachtig en typisch voor de dames dus! Want er is geen enkele man die ook maar iets geeft om rimpels en huidkanker. Toch, heren?

Is internet-vrouwenhaterij vooral Amerikaans?

Geplaatst op door
3

Ze zeggen wel eens: als er een vraag in de titel van een artikel staat, is het antwoord altijd ‘nee’. Maar deze keer vraag ik het me echt, oprecht af: is internet-vrouwenhaterij vooral Amerikaans?

Ik lees wel eens vaker artikelen over hoe ontzettend, overdonderend slecht vrouwen op internet behandeld worden. Zo ook weer afgelopen weekend: de online aardigheidscultuur is niet van toepassing op vrouwen, stelt feministisch weblog Jezebel. Ik vind het lastig. Het feit dat ik zelf weinig in aanraking ben gekomen met vrouwenhaterij op internet wil niet zeggen dat het niet bestaat. Maar ik hoor in mijn omgeving toch weinig verhalen die passen bij het verhaal van Jezebel.

De premisse van het artikel wil ik overigens ook in twijfel trekken: ik heb weinig gemerkt van het verschijnsel dat het internet opeens zoveel aardiger geworden zou zijn. Ik herinner me het internet van ‘vroeger’, 10 à 15 jaar geleden, vooral als een kleine, relatief veilig aanvoelende plek, een soort buurthuis, waarvan je wel wist dat er vervelende dingen gebeurden, maar waar vooral het gevoel overheerste dat we met z’n allen iets tofs nieuws hadden ontdekt. Samen op internet zitten schiep automatisch al een band.

Ergens, een jaar of tien geleden, of minder misschien, kwam de ontnuchterende fase: iedereen zit op internet, mijn ouders zitten op internet, mijn toekomstige werkgever zit op internet, alles wat op internet staat zal er altijd blijven. We werden volwassen: we gingen opeens op onze woorden (en beelden) passen. Dat is misschien die ‘aardigheidscultuur’ van het internet van tegenwoordig. Maar is die aardigheid nou echt alleen voor mannen? Het artikel op Jezebel stelt:

Ask any woman with an email address or commenter handle […]; I’ve never met a single one who wasn’t somehow affected by negative feedback that focused specifically on her gender, not her work.

Ik probeer al een dag of wat te bedenken wat ik zelf voor misogyne zaken heb beleefd op internet, maar dat valt eigenlijk best mee. Toen ik een paar jaar geleden iets op Reddit postte over mijn leven als vrouw in de academische informatica-wereld kreeg ik wel een paar onbeleefde reacties. Dat viel eigenlijk alsnog best mee; voor elke negatieve comment kreeg ik er toch zeker ook één of twee positieve reacties bij.

Op het Nederlandstalige stukje van het wereldwijde web is het me misschien wel nog nooit voorgekomen dat ik rare misogyne opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Misschien heb ik geluk gehad. Misschien zit ik in een gek soort van afgeschermd wereldje. Maar misschien, zat ik te denken, is het wel iets Nederlands. Dat we elkaar hier liever beledigen op afkomst en politieke standpunten dan op geslacht. Wat denken jullie?

Eindelijk, een pen voor ladies

Geplaatst op door
7

Oh, Bic. Met je nieuwe pen voor dames.

Want natuurlijk kun je als vrouw je poezelige handjes niet zomaar om een unisex-pen heen vouwen. Ligt je geparfumeerde roze bloemetjespapier al klaar?

Ik heb hier geen woorden voor. Gelukkig zit het internet vol met medefeministen (m/v) die fantastische reviews hebben geschreven over dit misplaatste gedrocht.

I mistakenly used this pen to write a stern letter when I felt my penis shrivel up and fall off. I now have a functioning vagina and a reduced paycheck. Thanks a lot BIC.

Terug uit de wildernis

Geplaatst op door
1

De afgelopen drie weken kampeerde ik in een tentje in de wildernis in Canada. Ja, echt! Dat lijkt weinig ladylike (geen douche, geen spiegels, totaal ongeschikt voor hakken) en weinig geeklike (geen stroom, geen internet, je hebt niks aan je laptop), maar daarover later meer.

Eerst even wat over mijn blog, die tijdens mijn afwezigheid niet stilgezeten heeft. Voor wie de automatisch klaargezette posts gemist heeft, het ging de afgelopen weken over:

Het leven van een booth babe gaat niet over rozen

Geplaatst op door
1

Booth babes. Een controversieel onderwerp in de nerdwereld, die weliswaar door mannen gedomineerd wordt, maar waar vrouwen niet schromen om zich te laten gelden. Veel producten in de tech-wereld zijn op mannen gericht: games met schaars geklede vrouwen en vacature-video’s die wel heel duidelijk de man aanspreken bijvoorbeeld.

De booth babe, zo’n schaars geklede dame op naaldhakken die op een tech-beurs probeert klanten te lokken, is een van de sterkste voorbeelden van dit verschijnsel. Maar dat maakt het nog niet minder interessant om te lezen over hoe een dag uit het leven van zo’n meisje eruit ziet.

Minuscule pakjes en hoge hakken, dat is het werk-uniform voor deze dames. Met een dag werk – acht uur op die naaldhakken staan – verdienen sommige booth babes maar €50. De best betaalde booth babes vangen met een dag werk €140, maar voor de meeste is het maar een relatief eenvoudig bijbaantje. Een beetje staan, een beetje lachen, een beetje praten, af en toe op de foto met een voorbijganger.

Wat ik nou weer interessant vind: aan beide kanten van de medaille – vieze mannen én feministen – lijkt men soms te denken dat booth babes alleen maar objecten zijn. Enerzijds worden ze gezien als seks-objecten (door die vieze mannen, die alleen maar borsten en billen zien), anderzijds als hulpeloze slachtoffers (door de feministen). Maar booth babes staan er uit vrije wil. Het is maar een baantje.

“This is a job for us, we just wear less,” said Xue, who was in a blue mini-skirt and top. “We are doing real work.”

Meer vrouwen = betere aandelen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik roep het al jaren, maar Credit Suisse Research Institute heeft het nu ook wetenschappelijk bewezen: bedrijven met vrouwen in hoge posities presteren beter.

Shares of companies with a market capitalization of more than $10 billion and with women board members outperformed comparable businesses with all-male boards by 26 percent worldwide over a period of six years.

[…]

Net income growth for companies with women on their boards has averaged 14 percent over the past six years, compared with 10 percent for those with no female director.

Vooral in de crisis van 2008 hebben bedrijven met minstens één vrouw in de Raad van Bestuur het erg goed gedaan.

Veranderingen op zo’n hoog niveau gaan natuurlijk maar langzaam. Op dit moment heeft 36% van de Amerikaanse bedrijven geen enkele vrouw (!) in hun gemiddeld negenkoppige Raad van Bestuur. Ik zeg niet dat alle topposities door vrouwen bekleed moeten worden, of zelfs maar dat de helft van de bestuurders vrouw moet zijn, maar het zou voor alle bedrijven toch te doen moeten zijn om bij die negen bestuurders zeker één vrouw te hebben. Voor hun eigen bestwil: goed voor de aandelen.

(Eigenlijk post ik dit natuurlijk alleen maar om te kunnen refereren naar deze briljante grap over vrouwen en aandelen van Ronald Goedemondt. Wait for it…)