Kunstmatige intelligentie: hoe meer films, hoe meer vreugd

Het jaar was 1999, we waren collectief fan van de Spice Girls en we waren zenuwachtig voor Y2K en we verbaasden ons te pletter over bullet time: het jaar van The Matrix! Je weet wel, die film met die geile lange leren jassen en die teleurstellende sequels. Toevallig was 1999 ook het jaar dat ik Cognitieve Kunstmatige Intelligentie ging studeren. Ja, dat klinkt alsof je les krijgt in het ontwerpen van zelfdenkende machines, autonome computers en robots die de wereld gingen overnemen. In de praktijk was het vooral gewoon dingen als Prolog leren, je hersens om logische complexiteit heen proberen te buigen en papers schrijven over Sinn en Bedeutung.

Los van het feit dat ik nog steeds zeker weet dat CKI de leukste studie is, lijkt het wel alsof ik een beetje een trendsetter ben. De blockbusters over kunstmatige intelligentie lijken elkaar in een steeds hoger tempo op te volgen. In 2001: AI: Artificial Intelligence. In 2004: I, Robot. 2008: WALL·E. 2009: Moon. 2012: Robot & Frank. 2013: Her. 2014: Transcendence. En dan heb ik het nog niet eens over de grote robot/cyborg-actiefilms als Transformers, RoboCop en Iron Man.

En jawel, vandaag kwam ik weer een nieuwe tegen: Autómata, met o.a. Antonio Banderas (je weet wel, die van dat liedje) en Birgitte Hjort Sørensen (je weet wel, Katrine Fønsmark uit Borgen):  Lees verder

Waarom ik een slechte feminist ben (en waarom jij dat ook mag zijn)

Toevallig las ik vandaag een essay van Roxane Gay (uit haar nieuwste boek) waarin ze zichzelf een slechte feminist voelt. Toevallig, want afgelopen week had ik het nog met een collega over rolverdelingen in relaties, en dat ik me af en toe een beetje schuldig voel als ik de traditioneel vrouwelijke taken doe en mijn lief de traditioneel mannelijke klusjes. Ja, veel dingen doen we samen. Maar de geest van die traditionele rolverdeling is niet te ontkennen: ik kook elke dag, mijn lief doet de afwas. Ik zal eerder een naald en draad ter hand nemen, terwijl hij beter met gereedschap overweg kan.

Hoe kan iemand die in de afgelopen maand vier paar schoenen gekocht heeft een goede feminist zijn? Ik respecteer het als vrouwen hun oksels niet scheren, maar voel me zelf ongemakkelijk als ik met stoppels onder mijn armen in het openbaar verschijn. Ik hou meer van romantische comedy’s dan van actiefilms. Ik drink graag prosecco en je maakt me blij met chocola. Ik heb een streefgewicht en pas mijn eetpatroon daarop aan. Ik hou van mooie auto’s, maar vraag me alsjeblieft niet om de olie te vervangen.  Lees verder

Alledaags seksisme m/v

We hebben het hier wel vaker over de belachelijkheid van producten die ‘speciaal voor vrouwen’ zijn: roze scheermesjes, de laptop en auto met speciale damesfuncties en de beruchte vrouwenpen. Die laptop, pen en auto komen in dit filmpje ook nog eens langs, samen met nóg 12 belachelijke roze troepjes. Wat is de raarste? Is het het vrouwenbier of de tietendeo?  Lees verder

Waar blijven de nerdvrouwenfilms?

Vier woorden, twee helden: Alan Turing. Benedict Cumberbatch.

<3 <3 <3, nietwaar? De nerd in mij houdt erg van Alan Turing, de vrouw in mij houdt erg van Bandersnatch Cummerbund, ergo: de combinatie is een geschenk uit de hemel. Helaas moet de Nederlandse nerd/dame/damesnerd nog even een paar maanden wachten, want pas The Imitation Game is pas vanaf 8 januari 2015 in de Nederlandse bioscoop te bekijken. (Extra leuk is natuurlijk dat Tywin Lannister en Downton-ex-chauffeur Tom Branson ook meespelen.)  Lees verder

Een stijlvolle vrouw (m/v) behoeft geen stripper

Laatst organiseerde ik een vrijgezellenfeestje, en zoals dat op traditionele wijze gebeurt, kwam het onderwerp ‘strippers’ uitgebreid ter sprake tijdens de voorbereiding. In theorie heel leuk, in de praktijk altijd trashy, tacky, vieze mannen die vieze dingen doen. (Denk ik.) (Ik heb niet overweldigend veel ervaring met strippers, moet ik heel eerlijk toegeven.)

Maar waaróm eigenlijk een stripper? Om je bijzonder en sexy te voelen? Volgens mij werkt dat veel beter met een een knappe man die je op je wenken bedient, die je aardbeien voert en die een fles champagne over zijn naakte bovenlijf giet als je hem dat beveelt. Een mooie man met een baard en een charmante glimlach, met de stem van Benedict Cumberbatch en het lijf van George Clooney…  Lees verder

Bekentenis: ik koop roze scheermesjes

Lieve lezers. Ik moet iets bekennen. Ik gebruik roze scheermesjes, terwijl mijn lief altijd blauwe koopt. Stom natuurlijk, maar het gaat automatisch, denk ik. Ik heb in ieder geval nooit bewust besloten om de dames-scheermesjes te kopen. Maar wacht, even een stap terug: waarom bestaan er eigenlijk roze en blauwe scheermesjes?

Als je extrapoleert, zie je pas hoe gek het eigenlijk is. Misschien is het wel een kwestie van tijd voordat we in de winkels worden geconfronteerd met dameswhisky, herenkussens, vrouwenpiano’s, mannenplanten, stoelen voor hem, brandblussers voor haar, roze pindakaas voor meisjes en blauwe pindakaas voor jongens. (Oh crap, ik hoop dat ik hiermee niet een slimme marketeer op een idee heb gebracht.)

Gender-specifieke marketing dus. De Australische dames van The Checkout leggen in dit filmpje uit wat, hoe, wanneer en waarom – en belangrijker nog: wat je er zelf tegen kunt doen. Misschien herken je dameslaptop en damespen die al eerder op Lady Geek zijn langsgekomen.

Nu is het jouw beurt, lieve lezer: welke gender-specifieke producten koop jij, expres of per ongeluk? En waarom? En wat is de meest tenenkrommende die je tot nu toe bent tegengekomen?

Girls try programming; men feel harmed, somehow

Reading coverage and, especially, the comments section on articles like this, I really get why a lot of people, especially women, do not want to work in tech.

The gist of the story: Google offers DonorsChoose.org gift cards to teachers who motivate girls to take part in programming classes on Khan Academy or Codecademy. Apparently, this makes the slashdot crowd feel – to use the eloquent Dutch expression – like someone stepped on their penis.

The cry of “discrimination!” by the group that has virtually always been on the non-discriminated-against side of the fence is equally ridiculous and enraging. First of all, in most places, and maybe especially in tech/IT, men often get preferential treatment over women. Boys are encouraged to try their hand at programming more often than girls, the only difference is that it happens automatically and it’s not explicitly encouraged. Now, teachers are explicitly encouraged to motivate girls. Noooo!

Also, and this is important: nowhere in the article does it say that boys cannot partake in the programming classes, or that boys cannot benefit from the grants that teachers receive. If I understand correctly, the grants can be used to support class projects at DonorsChoose.org, meaning that teachers who win the grants are able to support *other* teachers to do school projects with their students. I’ve searched a bit through the database and found some projects specifically for girls (e.g., math) and some projects specifically for boys (e.g., reading). Most projects, however, are not gender-specific. This means that boys will *also* benefit if more female students take up programming. In what way, exactly, is this a bad thing?

Apparently, the /. crowd sees it differently. The comments section is a prime example of the sort of discussions and the sort of people that make the environment in tech so uninviting. Grown men crying like they’ve been hit in the groin because high school girls get something and they don’t – no, wait, because teachers who motivate girls get to support other teachers, and, uh, they don’t? Imagine, as a girl, reading those discussions. I’d be out of there in a heartbeat. And that’s a pity, because there are also so many super nice guys in tech. But they’re usually less loud.

“Only 18% of computer science graduates are women, Google is interested in encouraging more girls to learn how to code. Funding rewards are therefore just for girls right now. The courses are DEFINITELY open to both boys and girls, and we’d love for your whole class to participate.”

Geekuality for everyone!

Dit filmpje is satire, maar ik word er stiekem wel een beetje boos van, want er zijn heel veel mensen die echt zo denken.

Lieve nerd, ik snap je punt, tot op zekere hoogte. Ik begrijp dat hipsters een doorn in het bebrilde nerd-oog zijn, omdat ze koketteren met de nerd-cultuur. En ik snap ook dat nerds graag iets van zichzelf willen na al die jaren gepest te zijn op school. Maar zoals de nerd vroeger uitgesloten werd door zijn populaire, hippe, sociaal vaardige klasgenoot, zo gaat dat nu precies andersom. En dat is geen nette manier om je frustraties af te reageren.

Het grote probleem is dat altijd dezelfde mensen zichzelf weer moeten bewijzen als nerd. Vrouwen zijn de meest voor de hand liggende categorie. En ik voel me dus persoonlijk aangesproken.

Ja, ik ben dus een van die vrouwen die hipsterbrillen en skinny jeans dragen. Maar ik deed ook al aan P2P-sharing van games voordat Napster bestond (honderden Tetris-varianten uitwisselen met floppy’s, OH YEAH) en ik heb Engels geleerd door het spelen van computergames en ik heb een computerclub opgericht op mijn middelbare school en ik bezocht al internetvrienden in het buitenland toen het nog dial-up was en ik speelde D&D en Magic en al die dingen zou ik niet moeten hoeven zeggen om te ‘bewijzen’ dat ik een nerd ben.

Waarom zou het überhaupt nodig zijn om te bewijzen dat je een nerd bent?

Geek + equality = geekuality

Ik ben een liberaal, wat labels betreft. Als je jezelf ‘nerd’ of ‘geek’ vindt, dan mag je die titel gewoon voeren. Er is geen commissie waarbij je je aanvraag voor een nerd-pasje moet indienen en die je verzoek al dan niet goedkeurt op basis van je nerd-cv. Dat geldt trouwens voor meer labels. Min of meer willekeurig voorbeeld: er is ook geen commissie die je aanvraag voor het label ‘biseksueel’ evalueert op basis van je seksuele cv. Dat mag je gewoon zelf beslissen op basis van hoe je je voelt.

(Oef, ik zit me even voor te stellen hoe zo’n seksueel cv eruit zou zien. Moet je dan ook referenties opgeven?)

Gelukkig zijn er een heleboel toffe geeks (m/v) die het met me eens zijn. Luister naar Wil Wheaton en Adam Savage, mensen. En blijf in ieder geval hangen voor het hilarische moment op 2:22. (Misschien is dat wel de nerd-test? Of je daarom moet lachen of niet?)

Meer lezen? The Atlantic heeft ook een erg goed artikel over het ‘fake geek girl’ probleem.