Girls Can Code – of niet?

Het recept is simpel: stop een paar jonge mensen een paar weken in een huis en stel ze voor allerlei uitdagingen waarmee ze hun eigen grenzen opzoeken.

Klinkt bekend? Verrassing: ik heb het deze keer niet over Project Runway of America’s Next Top Model, maar over de BBC-miniserie Girls Can Code, waarin vijf meiden van rond de twintig een hartig lesje krijgen in de wereld van de tech startups. In slechts twee afleveringen zien we hoe de dames zich in twee weken al dan niet ontpoppen tot ware tech gurus.

“Only twelve days ago, they had no desire to work in tech, they had no plan to work in tech. They had no idea that they could work in tech.”

In tegenstelling tot wat de naam Girls Can Code doet vermoeden, gaat de serie maar voor een heel klein deel over programmeren. En dat is maar goed ook, want de meiden lijken niet vreselijk gemotiveerd te zijn om echt als programmeur aan de slag te gaan. Een interessante opzet, en daarmee misschien herkenbaarder voor een hoop meiden, maar niet helemaal wat ik had verwacht van een serie die Girls Can Code heet. De serie gaat helemaal niet over programmeren!

Goed, misschien is dat ook niet zo gek. Als de dames er überhaupt niet van overtuigd zijn dat tech wel leuk is, laat staan dat ze over enige voorkennis beschikken, is twee weken wat aan de korte kant om een beetje te leren programmeren. En dat is prima, maar had de serie dan Girls Can Run a Startup genoemd, of Girls Can Work in Tech. De dames krijgen wel een klein lesje programmeren (spoiler: ze vinden het bijna allemaal saai), maar leren vooral hoe de tech-wereld werkt en hoe ze een startup-concept moeten verzinnen, uitwerken en pitchen.

Het is wel interessant om te zien hoe sommige meiden echt ontdekken dat tech bij ze past. Niet alle vijf, maar dat hoeft natuurlijk ook niet. De conclusie is duidelijk:

“Can girls code? Some can, some can’t. Same as the boys.”

Makkelijker schrijven met Elegy for a Dead World?

Bijna een jaar geleden stopte ik tien dollar in Elegy for a Dead World: a Game about Writing Fiction. Het feit dat ik nu pas een stukje schrijf over de game, is geheel mijn schuld, want de makers van Elegy hebben zich netjes aan hun belofte gehouden en een paar maanden na de succesvolle Kickstarter-campagne een complete game afgeleverd.

En wat een game. De karakteristieke stijl – half abstract, half kleurrijke sci-fi – komt overal in terug, vanaf het keuzemenu aan het begin van de game.

1 Open portal

De opzet van de game is zo simpel dat het de definitie van ‘game’ aardig oprekt. Je bent een astronaut en je probeert je logboek te vullen terwijl je rond door een wonderlijke buitenaardse wereld loopt. In de basis is Elegy eigenlijk een platformgame: je loopt aan de linkerkant een scherm binnen, waarop je kunt rondlopen en vliegen, tot op het punt dat je bij een schrijfprompt komt. Op dat moment heb je een simpele taak: fill the blanks. Geen antwoord is goed of fout. En als je klaar bent, loop je weer verder en krijg je een volgende scène voor je neus. Elk level bestaat uit een stuk of wat scènes.

2 Prompts

Ben je op een planeet met vreemde wezens? Of op een post-apocalyptische aarde? Waarom kom je niemand tegen? Waar kom je eigenlijk vandaan en wie ben je als hoofdpersoon? Nogmaals: alle antwoorden zijn goed. Dat is waar de game om gaat: zelf de antwoorden verzinnen. Elegy is specifiek ontworpen als hulpmiddel voor creatief schrijven. De spectaculaire tekeningen zijn voor zoveel verschillende interpretaties vatbaar dat je grotendeels een eigen draai kunt geven aan het verhaal.

4 Free prompt

De prompts variëren van heel specifiek en beperkend tot compleet vrij. In de meest vrije opzet krijg je alleen de tekeningen voorgeschoteld, maar mag je van nul tot eind je eigen verhaal verzinnen. Omdat het ook mogelijk is om zelf een schrijfprompt te maken én te uploaden, kun je er werkelijk van alles mee doen, ook met andermans prompts. Zo kun je de game ook educatief inzetten.

5 Choose prompts

Elegy doet wat het moet doen, maar werkte voor mij toch niet inspirerend genoeg. Na één of twee zinnen per scherm was ik wel weer klaar, waardoor ik steeds aan het einde van een level alleen maar een heel kort verhaaltje had. Alsnog is het een leuke schrijfstarter bij gebrek aan inspiratie of als korte vingeroefening. Als je graag schrijft vanuit een vast kader en snel geïnspireerd raakt door visuele input, is Elegy absoluut iets voor jou.

Kopen? Elegy for a Dead World, €14,99 op Steam.

Project Prep: de lancering van een mode-app

Project PrepProject Prep is een boek over BFFs Isabel en Kate die samen een app gaan maken. Het boek is vooral bedoeld voor meiden uit groep 7-8, maar dat betekent natuurlijk niet dat jongens (en volwassenen!) het boek niet mogen lezen.

Het plot had over mij kunnen gaan toen ik dertien was:

“De dertienjarige Isabel snapt niets van kleren. Het is voor haar een groot raadsel hoe ze goed gekleed naar de brugklas moet.”

Isabel gaat dus samen met haar beste vriendin Kate een app maken die haar kan helpen om kleren uit te zoeken. Dat is altijd een goed begin: een app gaan maken omdat je ‘m zelf nodig hebt! (Had ik toentertijd maar een app kunnen maken…)

Ook heel erg cool: op de website van Project Prep kun je doorklikken naar websites met gratis programmeercursussen. Voor als je het boek leest en zelf ook meteen wil beginnen! Voor wie nog niet overtuigd is: Project Prep heeft ook gezorgd voor allerlei filmpjes van toffe mensen die fan zijn van programmeren en techniek. Armin van Buuren bijvoorbeeld, en de hoofdredacteuren van Vogue en Glamour.

En als je toch al bezig bent, kun je ook meteen meedoen aan de wedstrijd voor het beste app-idee. Wel een beetje op tijd beginnen, want de deadline is al op 23 november.

Een rondje om het zonnestelsel

Hier word ik echt heel gelukkig van: twee filmmakers maken een compleet model van het zonnestelsel in de woestijn. Ongelooflijk om bij stil te staan: als de aarde een knikker is, staat de zon 176 meter verderop. Om het maar niet te hebben over de buitenste planeten.


To Scale: The Solar System from Wylie Overstreet on Vimeo.

(Stiekem word ik toch een beetje verdrietig om het feit dat Neptunus nu de buitenste planeet is.)

Ik wil wonen in het Science Museum, deel 2: computers

Ik was dus in het Science Museum en ik zag een hoop ruimtevaart-dingen en de film Robots 3D, en ook nog allerlei andere supergave nerddingen. Na de film liep ik recht tegen de tentoonstelling Information Age aan, met allerlei mooie dingen over onder andere radio, computers en internet.

IMG_6152

Arthur C. Clarke blijkt naast briljante science fiction ook nog eens allerlei wetenschappelijke artikelen te hebben geschreven.

IMG_6153

Grote held Alan Turing was uiteraard ook present.

IMG_6156

Een geeky lady van 60 jaar geleden! Mary Coombes, de eerste vrouwelijke commerciële programmeur. En ze staat gewoon met een interview op YouTube. Gaaaaf.

IMG_6158

Een uitvinding van Alan Turing, een van de allereerste computers: Pilot ACE.

IMG_6161

De uitvinder van het wereldwijde web legt even html uit in deze interactieve video-installatie.

IMG_6162

Oh, gewoon, de eerste supercomputer ter wereld.

IMG_6163

Weer van een heel andere orde: het eerste computertoetsenbord. Ik had me nooit gerealiseerd dat die in eerste instantie gewoon met pianotoetsen waren bedacht.

IMG_6166

Ook de eerste Russische supercomputer staat in het museum. Hij heet БЭСМ, oftewel Большая Электронно-Счётная Машина, oftewel “grote elektronische rekenmachine”.

Op weg naar de uitgang kwam ik nog langs de allereerste voorlopige opzet van de tentoonstellingen History of Mathematics en History of Computer Science, die in 2016 geopend worden. Ik mocht alleen door het middenpad lopen en kon daardoor niet dichtbij de apparaten komen. Ik kon wel een paar plaatjes schieten, maar voor een echte review zal ik toch volgend jaar nog een keer terug moeten…

IMG_6170

Kunst én wetenschap!

IMG_6177

Je kent misschien wel de term buizenversterker? Van die dingen die gitaarnerds graag gebruiken? Diezelfde elektronenbuizen gebruikten ze vroeger ook in computers. Al een tijdje niet meer, maar Pegasus (gemaakt in 1959) is de laatste uit zijn soort die nog overleeft. Hij heeft 1200 buizen, een kloksnelheid van 333 kHz en 2 kbits RAM.

IMG_6179

Al die ontzettend oude supercomputers van hierboven hebben toch het nakijken vergeleken met de difference engine van Charles Babbage, want die stamt uit de negentiende eeuw.

IMG_6180

De foto is niet fantastisch, want ik mocht niet achter het lintje komen, maar daar midden in de vitrine ligt het brein (!!) van Charles Babbage.

Ik wil wonen in het Science Museum, deel 1: ruimtevaart

Zoals je wellicht al eerder las, was ik in Londen en deed ik daar best een boel nerdy dingen. Het leukste nerdy ding was mijn bezoek aan het Science Museum! Een klein fotoverslagje in twee delen, want voor één blogpost was er ruimschoots te veel.

Kom, we beginnen even met de ruimtevaart: bij binnenkomst in het Science Museum loop je immers meteen tegen de tentoonstelling Exploring Space aan.

IMG_6203

Het eerste dat opvalt is deze GIGANTISCHE raket tegen het plafond. Mijn nerdy hartje gaat hiervan al sneller kloppen. Zo gaaf!

Apollo 11 Eagle

Het ziet er niet uit als een adelaar, maar het is er wel een: die van ‘The Eagle has landed’, het apparaat waarmee Neil Armstrong en zijn maten op de maan landden. De maanlander van Apollo 11 dus. Niet de echte, wel een full-sized replica.

IMG_6204

Natuurlijk is er ook een bijbehorend ruimtepak.

IMG_6133

Ruimtedingetjes!

IMG_6137

De mensen van het Science Museum hebben humor: de USS Enterprise, compleet met bordje met bloedserieuze uitleg.

IMG_6142

Ha, de commandomodule van Apollo 10!

IMG_6205

Zijn het Daleks? Nee, gewoon raketmotors.

Tot zover een kleine greep uit de vele ruimte-gerelateerde objecten in Exploring Space. Ik dacht dat het hiermee wel weer uit met de pret was qua ruimtevaart, maar nee: in een andere hoek van het museum vond ik de tentoonstelling Cosmos & Culture.

IMG_6186

Met o.a. dit spel dat DIRECT op mijn verlanglijstje gaat.

IMG_6185

Een robot! En science fiction-boeken!

IMG_6184

Die rechter is een originele editie van Philosophiae Naturalis Principia Mathematica van Isaac Newton.

Helaas moet ik de tentoonstelling Cosmonauts: Birth of the Space Age net missen, want die opent volgende week pas.

IMG_6182

Wel alvast een mooi voorproefje. Meer voorproefjes zijn te vinden op de Science Museum blog.

Het Science Museum bleef me maar verbazen: dit is nog maar de helft van alle gave dingen die ik zag. Morgen vind je hier een fotoverslag van de andere helft!

Happy birthday, Mario!

Mario werd deze week 30. Gefeliciteerd, Mario (en Luigi, en Peach, en Toad, en andere vrienden en vriendinnen)!

Ook leuk om te kijken is dit interview met Shigeru Miyamoto en zijn collega Takashi Tezuka, over het maken van Super Mario. Interessant hoe het ontwerpproces werkt: de levels zijn zo gemaakt dat je bepaalde acties wel móet doen en zo tijdens het spelen leert hoe de game werkt.

Meer Mario spelen/lezen? Kottke.org heeft meer linkjes in de aanbieding.

Robot van de week #4

Nu de robotverzameling uit logeren is, moet ik toch iets doen tegen de robotloze eenzaamheid in Huize Lady Geek. Gelukkig heb ik de hele robotfamilie gefotografeerd, net voordat ze vertrokken. Ik laat ze jullie dus graag één voor één zien, van de vintage blikken robots uit de jaren 50 tot de plastic robots die je ooit gratis kreeg bij een grote winkelketen.

Na deze drie robots die ik jullie eerder liet zien, is dit wéér een heel andere: deze staat namelijk niet alleen maar mooi te wezen, maar laat ook nog eens zien hoe laat het is.

Robot van de week 4

Een nerdy stukje geschiedenis in Londen

In Londen is het goed toeven voor de nerd: niet alleen vertoont het Science Museum gave films over robots, soms loop je zomaar tegen een stukje nerdy geschiedenis aan. Op onze laatste avond in Londen besloten we een pub te zoeken in de buurt van een willekeurig gekozen metrostation langs de Bakerloo Line. De omgeving van het metrostation, Warwick Avenue, leek in eerste instantie wel erg een woonwijk, en een erg sjieke woonwijk zelfs. Geen pub in zicht. Maar wel deze plaquette:

Alan Turing plaque

We bleken zonder het door te hebben tegen het geboortehuis van Alan Turing aangelopen te zijn! Meer info vind je hier & hier.

Overigens vonden we dankzij de hulp van een vriendelijke jongeman toch nog een pub waar we konden eten en een biertje drinken. The Truscott Arms, stiekem best een sjieke bedoening, had erg goede fish & chips. Er bleek ook een pub quiz te zijn, waar we uiteraard aan hebben meegedaan. We verloren glorieus, maar dat wijt ik aan het gebrek aan nerdy vragen…

Robots 3D in het Science Museum, Londen

Dit weekend was ik samen met Lana Leesvoer in Londen. Naast een bezoek aan een geweldige vintage kledingbeurs ben ik ook op uitnodiging van het Science Museum naar de film Robots 3D geweest.

Robots 3D

Al op weg naar het IMAX-theater achterin het museum was ik completely flabbergasted door de tentoonstellingen waar ik langskwam – maar daarover later meer. De film is precies zoals een robotfilm zou moeten zijn: luchtig maar wel inhoudelijk, positief maar wel genuanceerd, en simpelweg leuk om te zien.

Robotverteller RoboThespian (hij bestaat echt!) vertelt aan de hand van een flink aantal voorbeelden wat er allemaal nodig is om een robot te maken. Een robot moet zijn handen en voeten kunnen gebruiken, kunnen zien en horen, en natuurlijk kunnen nadenken, waarbij onder andere schaakrobots en machine learning aan bod komen. En steeds na een paar serieuze voorbeelden komt er weer iets grappigs langs: dansende robots!

Door de vele voorbeelden wordt het verhaal nooit saai of abstract. Al je favoriete robots komen langs: Asimo, Herb the Butler, Agile Justin, Nao en NASA’s Robonaut, om maar eens een kleine greep te noemen. De film is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar, maar ook ruimschoots de moeite waard voor volwassenen. Zelfs voor een robot-nerd als ik zaten er nog nieuwe weetjes in de film! Leuk is dat er altijd duidelijk verteld wordt waarom iets nuttig is, door bijvoorbeeld de DARPA robotics challenge erbij te halen.

Ik ben over het algemeen geen groot fan van 3D-films, want ik krijg er altijd hoofdpijn van (logisch ook – met wetenschappelijke onderbouwing). Ik had deze film dus net zo lief in 2D gezien. Toch voegt het 3D-effect in deze film wel wat toe, bijvoorbeeld als je ziet hoe CHIMP zijn omgeving bekijkt: het resultaat van zijn radar-achtige laser-scan is een soort doolhof, en door het 3D-effect heb je echt het gevoel dat je er zelf doorheen loopt.

Ook naar Robots 3D? De film draait op meerdere plekken in o.a. de VS en Engeland. De dichtstbijzijnde locatie is het Science Museum in South Kensington (Londen), waar je voor £11 een kaartje voor de film koopt (toegang tot het museum is gratis). Meer informatie vind je uiteraard op de website van het museum.