Muziek is een supergoede manier om blij te worden. Maar waarom eigenlijk? AsapSCIENCE legt uit:
Waarom is muziek verslavend?
1
Een Turingmachine van Lego
Het feit dat jij dit leest, lieve lezer, en het feit dat ik dit kan schrijven, en het feit dat ik onderstaand filmpje heb gevonden en dat jij het nu kunt bekijken, al die dingen hebben wij te danken aan superheld Alan Turing, grondlegger van informatica en kunstmatige intelligentie en codekraker tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een belangrijke man dus:
“Alan had such a broad impact on so many aspects of computer science,” says Cerf. “The deep notion of computability is so fundamental to everything we do in computing.”
“People … have done computing for thousands of years,” says Moshe Vardi. “But the theory of computing really started in the 20th century, and Turing is one of the foremost — if not the foremost — parents of the theory of computing.”
Turing bedacht een heel simpele machine die alle mogelijke computationele operaties kan doen. Alle? Ja! Dat betekent dus dat zelfs de ongelooflijk ingewikkelde computers die jij en ik nu gebruiken, compleet gesimuleerd kunnen worden met Turingmachines.
Ter ere van het 100ste geboortejaar van Turing heeft een stelletje nerds (en dat bedoel ik in zeer positieve zin van het woord) zo’n Turingmachine gebouwd. Van Lego! En dat ziet er ongeveer zo uit:
LEGO Turing Machine from ecalpemos on Vimeo.
Tussen Bitch en Bambi
Ik heb “Tussen Bitch en Bambi” nog niet gezien, maar op Recensiekoning staat (zoals gewoonlijk) een tamelijk briljante recensie van de documentaire, die gaat over ‘vijf vrouwen die dagelijks met een dilemma te maken hebben in de zoektocht naar wat hen gelukkig maakt: carrière, liefde of allebei.’
Jaaaaa, bingo, daar hebben we ‘m weer: de oeroude schijntegenstelling tussen de vrouw die succesvol is en de vrouw die sexy/lief/mooi/echtgenote/moeder is. En ja, dan krijg je dus zo’n vrouw die over haar zoektocht naar een leuke man zegt: “Ik snap ook wel dat het heel intimiderend is, ik ben zelfstandig en ik heb een leuke baan.”
Zonder op te willen scheppen vraag ik me dan toch een beetje af hoe het mij met mijn handicaps (hoogbegaafd, gepromoveerd, leuke baan) dan gelukt is om zo’n leuke vriend te vinden. (Oja, maar die stamt nog van vóór die doctorstitel en die leuke baan. Misschien was ik – zucht van opluchting – nog net op tijd om zo’n jongen aan de haak te slaan.)
Goed. Misschien heb ik het helemaal mis natuurlijk, want ik heb de documentaire nog niet gezien. Lang leve Uitzending Gemist, daar staat ‘ie gewoon op. Ik ga me eens even lekker ergeren.
8-bit Culture
Weer zo’n gave mini-documentaire, deze keer over 8-bit muziek, kunst, games en geschiedenis. Featuring o.a. chiptune-artiesten zoals Doctor Octoroc en allerlei dingen die nerds leuk vinden, zoals Game of Thrones, Dr. Who en Dr. Horrible. Leuk!
The story of Anna’s video game tattoo
Exterminate!
Vriendin Lana steeg boven zichzelf uit en maakte een prachtige Dr. Who-bruidstaart voor vrienden. Awesome! Klik door voor meer foto’s.
Na dit kunststukje wil ik nog jullie even trakteren op vijf prachtige voorbeelden van hoe het *niet* moet: Top 5 awful Dalek cakes.
30 seconds on Mars
Voor wie dacht dat dit zomaar een doorsnee maandagochtend was, guess again! Je hebt wat gemist: mobiel ruimtelaboratorium Curiosity is vanochtend vroeg geland op Mars. Dat ziet er zo uit, tien minuten pure extase in het controlecentrum in Pasadena:
Mooier dan in de film. Bij echte helden met oprechte vreugdetranen heb je geen soundtrack met kwelende violen nodig. Wie dacht nog dat bètawetenschap niet leuk of spannend was?
En voor wie zich nog niet realiseerde dat we echt in de toekomst leven: @MarsCuriosity twittert ook. Op hilarische wijze.
EDIT: onderstaand filmpje heeft weliswaar wél James Bond-muziek, maar legt wel heel goed uit waarom deze landing zo spannend en moeilijk is. Bijvoorbeeld: de landing duurt in totaal 7 minuten, maar het signaal heeft 14 minuten nodig om van Mars naar de aarde te komen. Curiosity doet dus alles zelfstandig (!), en op het punt dat wij op aarde het begin van de landing zien, rijdt het apparaat eigenlijk al lang vrolijk rond op Mars, óf ligt het al minutenlang als rokend hoopje ruimtepuin in een krater. Spannend!
Voornamen, revisited
Nauwelijks een geeky onderwerp, maar wel heel leuk: aparte voornamen. En natuurlijk voor mij als persoon-met-aparte-voornaam dubbel interessant. Ik heb een sterke mening over aparte voornamen: het is superhandig om te hebben, om bijvoorbeeld je eigen voornaam als username te kunnen registreren. Maar het kan ook te ver gaan. Waar die grens ligt is voor iedereen anders. Dat maakt het wel heel interessant.
Ik hou dus van zoeken naar opmerkelijke namen. Maanden geleden schreef ik al een artikel over de lijst met in 2011 uitgedeelde voornamen, die ik heb doorgespit voor juweeltjes als Djayshalaysha, Florysch-Thobyaz, Wilsmith en B’Elanna.
Nu staat er in de Linda een artikel over aparte voornamen met geweldige reacties: mensen die heel graag met ons willen delen dat hun kinderen Dino, Jaicy Noa, Vlo, Estée-Lauren, Ridder, Lotès, Bruin, Violanthe of Uniek heten. Ook de moeite waard om door te spitten voor juweeltjes!
Moet de vrouwelijke nerd zich extra bewijzen?
Joe Peacock schrijft op CNN een relaas tegen de vrouw die net doet alsof ze nerd is om (aandacht van) mannen te kunnen scoren. Peacock introduceert hiervoor de prachtige term “6 of 9”:
They’re a “6” in the “real world”, but when they put on a Batman shirt and head to the local fandom convention du jour, they instantly become a “9”.
In de kern is het een goed artikel en ik vind het top van Peacock dat hij deze nep-nerds ontmaskert. Toch ik heb één bezwaar. Dit artikel focust weer op de verschillen tussen mannen en vrouwen. Waarom liggen knappe nerdmannen niet onder vuur? Waarom zou je juist als vrouw je nerdheid extra moeten bewijzen? Moet de aspirant-nerdvrouw voortaan een soort nerd-examen afleggen? Binnen 10 minuten de eerste drie levels van Super Mario uitspelen, het RAM in je computer vervangen en een bewijs voor de stelling van Pythagoras opschrijven?
Peacock maakt het nog een tandje erger als hij dit soort vrouwen vergelijkt met zielige dertienjarige jongetjes die vrouwen lastigvallen en uitschelden op XBox Live. Dat lijkt me nergens voor nodig. Volgens mij kun je een veel makkelijkere vergelijking maken: vrouwen die de geekwereld gebruiken om zich als alfa-vrouwtje te presenteren kun je supergoed vergelijken met – ja hoor, komt ‘ie – mannen die de geekwereld gebruiken om zich als alfa-mannetje te presenteren. Was dat nou zo moeilijk? Brogrammers bijvoorbeeld: de jocks van de middelbare school die zich drinkend en neukend door de tech-wereld bewegen en daarbij zowel introverte als vrouweljke nerds schofferen.
Tot slot: zonder vraag geen aanbod. De “6 of 9” zou niet bestaan zonder de (veelal mannelijke) nerd die altijd en immer staat te kwijlen over Slave Leia’s, Lara Crofts en andere overdreven geseksualiseerde vrouwelijke karakters in de nerdwereld. Maar daarover later meer.
AI = magie
In een artikel over de geschiedenis van bijgeloof kwam ik dit prachtige citaat tegen:
all magic is necessarily false and barren; for were it ever to become true and fruitful, it would no longer be magic but science
Wat me hier meteen aan opvalt, is dat dat eigenlijk precies de definitie is van kunstmatige intelligentie: alles wat computers nog niet kunnen. Dat klinkt misschien gek, maar denk er maar eens over na. Voordat computers konden schaken, was dat een van de belangrijkste beloftes van AI. Maar nu is het gewoon een leuk trucje met algoritmes.
En zo geldt dat voor alles wat AI heeft bereikt. Robotica? Dat is gewoon engineering. Een basaal begrip van natuurlijke taal? Easy peasy. Een redelijk gesprek kunnen voeren? Meh. Expertsystemen? Laat me niet lachen. Emoties laten zien? Ook dat is geen intelligentie, maar gewoon een setje regels.
Wat we nu als AI zien – gezichtsherkenning, een natuurlijke manier van lopen en rennen, sociale intelligentie, écht goed met natuurlijke taal omgaan – dat zijn precies die dingen die mensen wel kunnen en computers nog niet. En je zal zien, ik voorspel het je, dat zodra een van die taken is opgelost, we dat niet meer zien als AI. Nee, dan weten we hoe het werkt, en dan is het dus “gewoon” een setje regels. Net als magie dus.