Tag archieven: lezen

Lady Geek leest #3

Geplaatst op door
1

Ik kom bijna dagelijks interessante artikelen tegen over ladygeek-verantwoorde onderwerpen die ik het liefst met mijn bloglezers wil delen. Helaas heb ik te weinig tijd om overal hele blogstukjes en commentaren over te schrijven en daarom bewaar ik ze voor later. De ervaring leert echter dat er in hoger tempo artikelen bij komen dan dat ik er uitgebreid over kan schrijven. Om te voorkomen dat die uitgebreide blogstukjes er pas komen als ik met pensioen ben, voortaan wekelijks op zondagochtend een lijstje met interessant leesvoer.

Robot sees itself for first time (YouTube, maart 2012)

Onderstaand filmpje doet een beetje denken aan mensen die zichzelf voor het eerst horen, zoals deze dame (wie zit er hier uien te snijden?). Qbo is een robotje dat objecten kan herkennen en leert in dit filmpje hoe hij er zelf uitziet. ‘Woah… I’m ready to recognize myself.’

Toys Are For Tots (Not Girls or Boys Damnit) (Autostraddle, december 2012)

Waar ik me steeds vaker aan erger en wat alleen maar meer en meer lijkt voor te komen: apart jongens- en meisjesspeelgoed. Alle autootjes zijn blauw, alle fornuisjes zijn roze, alle microscoopjes zijn blauw, alle poppen zijn roze. Zelfs de Hema, die meestal toch zo’n leuke winkel is, doet mee met deze kwalijke trend.

Volgens de Hema houden alleen jongens van skaten en alleen meisjes van eten.

Volgens de Hema houden alleen jongens van skaten en alleen meisjes van eten.

Kwalijk ja, want wat moet je als jongetje dat van koken houdt of als meisje dat van auto’s houdt? ‘What’s the point in ignoring half the population by only showing the other gender on the box?’

How Astronauts Used a Toothbrush to Fix Space Station (Space.com, september 2012)

Het klinkt als een aflevering van MacGyver, maar het is echt gebeurd: ‘NASA spaceflyer Sunita Williams and Japanese astronaut Akihiko Hoshide spent nearly 6 1/2 hours yesterday outside in the vacuum of space to properly install a pair of bolts […]. In addition to their regular spacewalking gear, Williams and Hoshide were armed with some makeshift tools — including an improvised wire cleaner and a toothbrush — to help them get the job done.’

Rails Girls The Hague: 13-14 September 2013

En tot slot: iets om alvast in je agenda te schrijven. ‘Rails Girls will land in The Hague to help aspiring lady techies build an application. We can’t wait to dive into the magical world of Ruby on Rails with you!’

Lady Geek leest #2

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik kom bijna dagelijks interessante artikelen tegen over ladygeek-verantwoorde onderwerpen die ik het liefst met mijn bloglezers wil delen. Helaas heb ik te weinig tijd om overal hele blogstukjes en commentaren over te schrijven en daarom bewaar ik ze voor later. De ervaring leert echter dat er in hoger tempo artikelen bij komen dan dat ik er uitgebreid over kan schrijven. Om te voorkomen dat die uitgebreide blogstukjes er pas komen als ik met pensioen ben, voortaan wekelijks op zondagochtend een lijstje met interessant leesvoer.

Kickstarter bans project creators from giving away genetically-modified organisms (The Verge, juli 2013)

Kickstarter is leuk. Ik heb echt toffe projecten en producten gesteund en mede mogelijk gemaakt, zoals de handige en stoere CamCuff die ik deze week in de post kreeg. Maar deze week hebben ze als reactie op een supergaaf project met lichtgevende planten opeens genetisch gemodificeerde organismes in de ban gedaan. Je kunt van genetische modificatie vinden wat je wil, maar synthetische biologie is gewoon een heel wetenschapsveld en er is niets mis met lichtgevende planten. ‘It puts synthetic biology in the same category on Kickstarter as hate crimes and tobacco.’

Michelle Rodriguez Made Me Cry At Comic-Con (xoJane, juli 2013)

Afgelopen week was het weer tijd voor het jaarlijkse Comic-Con: de grootste beurs ter wereld voor alles wat met fantasy en science fiction te maken heeft. Op de drukste dag was er een vrouwenpanel in de grootste zaal, met vijf vrouwen die vertelden hoe het voor hen was om in die mannelijke wereld te werken. Helaas werden de (grotendeels mannelijke) toehoorders daar blijkbaar heel nerveus van. ‘Because five women, talking to us and each other for an hour about real issues they face as professionals, is “talking too much.” Because for a certain kind of man, a woman’s ideal response to sexism is always to “just ignore it.” Because nobody likes to feel uncomfortable in a space where they’ve been assured they can get away with just about anything.’

A Day Inside Comic-Con’s Hall H: Worshiping in the Ultimate Movie Church (Grantland, juli 2013)

En voor een beetje context: een man die vertelt over dezelfde gelegenheid, dezelfde gebeurtenis. ‘The target of this audience always shifts, but it is almost always young, and it is almost always female. Twilight makes a convenient scapegoat because it’s a franchise that’s not beloved by critics or the general populace, and it’s possessed of sexual politics that are just horrifying enough to provide a shred of cover to anyone who wants to assault it primarily on the grounds that it’s aimed at a woman’s inner 14-year-old girl instead of a man’s inner 14-year-old boy.’

How many people are in space right now?

How Many People Are In Space Right Now?

En tot slot: howmanypeopleareinspacerightnow.com, een site die precies doet wat ‘ie belooft. Scroll op de site naar beneden om te zien wie de huidige ruimtebewoners zijn en hoe lang ze er al zitten.

Lady Geek leest #1

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik kom bijna dagelijks interessante artikelen tegen over ladygeek-verantwoorde onderwerpen die ik het liefst met mijn bloglezers wil delen. Helaas heb ik te weinig tijd om overal hele blogstukjes en commentaren over te schrijven en daarom bewaar ik ze voor later. De ervaring leert echter dat er in hoger tempo artikelen bij komen dan dat ik er uitgebreid over kan schrijven. Om te voorkomen dat die uitgebreide blogstukjes er pas komen als ik met pensioen ben, voortaan wekelijks op zondagochtend een lijstje met interessant leesvoer.

Broforce devs talk female heroes, 80s action appeal and cultural sensitivity to games (Polygon.com, juli 2013)

Je zou het niet verwachten van een clubje jongens die zichzelf bros noemen en een extreem gewelddadige game hebben gemaakt, maar deze gasten gaan eigenlijk best wel goed om met het precaire onderwerp ‘vrouwen in games’. ‘“We debated adding female characters a lot, and decided eventually that we didn’t want just a token female, because that would just be awkward and wasn’t really fair,” Greenwood said.’ Maar hoe hebben ze het dan wel opgelost? Gewoon als speelbare karakters die precies hetzelfde werken als de mannen. Zo simpel kan het zijn.

Star Trek: TNG mobileFor Baby Geeks: The Best Nerdy Mobiles (Apartment Therapy, mei 2013)

Nu diverse mensen in mijn omgeving kleine mensjes aan het maken zijn, is het leuk en handig om ook goede cadeaus voor nerds-in-wording te hebben. Leuk om te kopen en niet heel moeilijk om te maken: een mobile met nerdthema! ‘Whether you are an ardent supporter of House of Stark or have built your very own Tardis, you’ll find something here you’ll love.’

What is the political situation in the Mario universe? (Quora, april 2013)

Zeer serieus ingaan op hypothetische vragen, daar hou ik van. Deze flinke uiteenzetting over de politieke situatie van het Mario-universum vind ik dus geweldig, zeer grondig met referenties en alles. ‘The Mushroom Kingdom is currently ruled by Princess Peach [17], who is a member of the minority human population [18]. As the least numerous faction, humans in the Mushroom Kingdom are under constant threat from within and without. Internal threats include a significant terrorist faction led by Bowser [19], the leader of the Koopas; one of the most populous species in the Kingdom.’

LEGO Stephen Hawking (Eurobricks, oktober 2010)

En tot slot, voor het geval dat je je verveelt op deze zomerse zondag: instructies om je eigen Stephen Hawking te bouwen van LEGO.

Geekuality for everyone!

Geplaatst op door
10

Dit filmpje is satire, maar ik word er stiekem wel een beetje boos van, want er zijn heel veel mensen die echt zo denken.

Lieve nerd, ik snap je punt, tot op zekere hoogte. Ik begrijp dat hipsters een doorn in het bebrilde nerd-oog zijn, omdat ze koketteren met de nerd-cultuur. En ik snap ook dat nerds graag iets van zichzelf willen na al die jaren gepest te zijn op school. Maar zoals de nerd vroeger uitgesloten werd door zijn populaire, hippe, sociaal vaardige klasgenoot, zo gaat dat nu precies andersom. En dat is geen nette manier om je frustraties af te reageren.

Het grote probleem is dat altijd dezelfde mensen zichzelf weer moeten bewijzen als nerd. Vrouwen zijn de meest voor de hand liggende categorie. En ik voel me dus persoonlijk aangesproken.

Ja, ik ben dus een van die vrouwen die hipsterbrillen en skinny jeans dragen. Maar ik deed ook al aan P2P-sharing van games voordat Napster bestond (honderden Tetris-varianten uitwisselen met floppy’s, OH YEAH) en ik heb Engels geleerd door het spelen van computergames en ik heb een computerclub opgericht op mijn middelbare school en ik bezocht al internetvrienden in het buitenland toen het nog dial-up was en ik speelde D&D en Magic en al die dingen zou ik niet moeten hoeven zeggen om te ‘bewijzen’ dat ik een nerd ben.

Waarom zou het überhaupt nodig zijn om te bewijzen dat je een nerd bent?

Geek + equality = geekuality

Ik ben een liberaal, wat labels betreft. Als je jezelf ‘nerd’ of ‘geek’ vindt, dan mag je die titel gewoon voeren. Er is geen commissie waarbij je je aanvraag voor een nerd-pasje moet indienen en die je verzoek al dan niet goedkeurt op basis van je nerd-cv. Dat geldt trouwens voor meer labels. Min of meer willekeurig voorbeeld: er is ook geen commissie die je aanvraag voor het label ‘biseksueel’ evalueert op basis van je seksuele cv. Dat mag je gewoon zelf beslissen op basis van hoe je je voelt.

(Oef, ik zit me even voor te stellen hoe zo’n seksueel cv eruit zou zien. Moet je dan ook referenties opgeven?)

Gelukkig zijn er een heleboel toffe geeks (m/v) die het met me eens zijn. Luister naar Wil Wheaton en Adam Savage, mensen. En blijf in ieder geval hangen voor het hilarische moment op 2:22. (Misschien is dat wel de nerd-test? Of je daarom moet lachen of niet?)

Meer lezen? The Atlantic heeft ook een erg goed artikel over het ‘fake geek girl’ probleem.

Over de nieuwsgierigheid van Curiosity

Geplaatst op door
Beantwoorden

De meest recente Mars-missie van NASA is een ongekend succes (en zo nu en dan bron van hilariteit). Maar wat ik me nog niet zo erg had gerealiseerd is dat Curiosity een project is met twee even belangrijke onderdelen: niet alleen wat je doet op zo’n planeet (tekenen van leven zoeken, enz.) maar ook hoe je er komt. En dat is nog niet zo makkelijk, vertelt The New Yorker:

“It’s a self-eating watermelon of despair.”

Eh, wat? Ja, dat staat echt in het artikel. Hoe dan ook, het was dus écht spannend. Hoe spannend het eigenlijk was, realiseer ik me pas tijdens het lezen van dit artikel.

On a screen behind the lectern at the briefing, Doug McCuistion, the director of the Mars program, projected a poster with a halftime score on it: Mars 24, Earth 15. Of the thirty-nine spacecraft sent before Curiosity, less than forty per cent had reached the planet. “Mars is hard,” he said.

Zevenduizend wetenschappers en jaren werk, dat is wat het kostte om Curiosity op Mars te krijgen. En op elk moment kon het fout gaan. Veel onderdelen van het project waren niet echt fatsoenlijk te testen. Want hoe simuleer je de omstandigheden op Mars tijdens zo’n landing? Mars, met zijn halfslachtige zwaartekracht en dampkring, onvoorspelbare stormen en temperatuurverschillen van soms wel 15 °C in een paar meter? De bizarre landingsconstructie Sky Crane is alleen maar in een computersimulatie getest, nooit in het echt. De nauwkeurigheid van de missie is alsof je de bull’s eye op een dartboard wil raken met een worp vanaf 6000 meter afstand.

The New Yorker beschrijft erg goed hoe spannend het eigenlijk was. Leuk om te lezen. En omdat een filmpje meer zegt dan een miljoen woorden (vrij naar het bekende citaat), hierbij twee illustraties bij het artikel. Lees verder →

Lady Geek leest: Zen and the Art of Motorcycle Maintenance

Geplaatst op door
1

Ik wil beginnen met het belangrijkste advies dat je ooit zult krijgen over Zen and the Art of Motorcycle Maintenance (of Zen en de Kunst van het Motoronderhoud, voor wie liever Nederlands leest):

SLA HET VOORWOORD OVER.

Ik heb de 25th Anniversary Edition van het boek – ja, het is een klassieker uit 1974 – met een voorwoord van de auteur, die terugkijkt op de woelige 25 jaar sinds het boek is verschenen en een aantal reacties op het boek bespreekt. En op nonchalante wijze twee GIGANTISCHE spoilers weggeeft. U bent gewaarschuwd, lieve lezer.

Goed. Nu we dat uit de weg hebben, meer over waarom dit boek zo bijzonder is. Er zijn boeken die je leest omdat ze grappig zijn, of spannend, of ontroerend. En er zijn boeken – dat zijn er aanmerkelijk minder – die je leven veranderen. Die ervoor zorgen dat je opeens op een heel andere manier tegen alles aankijkt. Zen is zo’n boek. Maar het is óók spannend, en ontroerend, en bij vlagen grappig.

Weet je nog, vroeger, De Wereld van Sofie? Dat spannende, wijze boek over een meisje en filosofie? Zen is een beetje zo’n soort boek: verhaal en filosofische uiteenzetting tegelijk. Maar Zen is meer: een originele filosofische theorie bovenop een bespreking van andere filosofen. Een theorie waardoor een kwartje valt: het onderscheid tussen romantic quality versus classic quality, tussen het mooie en het ware, die beiden een plek hebben in je leven. De één zonder de ander is saai, leeg en zinloos.

Een paar voorbeelden. Romantic quality zonder classic quality is mooi maar leeg: een prachtig maar onpraktisch huis, een opzwepende tekst zonder echte boodschap, een mooie jongen die vreselijk dom of onaardig is. Andersom, classic quality zonder romantic quality: dingen die handig zijn, maar waarbij de vonk niet overslaat. Een artikel over een interessant onderwerp – maar niet te lezen zo droog. Een ultiem gezonde maaltijd die eruit ziet als een koeienvlaai en smaakt als karton. Een huis dat op papier aan je eisen voldoet, maar niet aanvoelt als een thuis.

In de intellectuele samenleving van tegenwoordig hebben we de neiging om ons meer te richten op classic quality: zolang het klopt en efficiënt is en we het kunnen verantwoorden, is het goed. Maar dat is niet het complete plaatje. Zonder romantic quality mis je iets, en door deze bewustwording kun je dat opeens uitleggen. Een goedkoop kantoorpand op een goed te bereiken locatie? Tja. Prima. Handig. Voordelig. Maar hoe voelt je personeel zich erbij? Is het mooi, inspirerend, gaaf, om trots op te zijn?

Die manier van denken kun je toepassen op van alles en nog wat. Maar dat kan Robert M. Pirsig beter zelf vertellen in het boek. En over romantic quality gesproken: behalve een filosofische uiteenzetting is Zen bovendien een thriller die culmineert in een bizar einde. Maar daarover vertel ik vooral niet te veel. Lezen. Hup.

Aaron Swartz, tragische internetheld of onhandige jongen?

Geplaatst op door
3

Aaron Swartz in 2009

Misschien weet je nog niet wie Aaron Swartz is. Of was, moet ik zeggen, want hij is dood. Zelfmoord. Afgelopen januari. Hij was 26. En als je wel eens een RSS-reader hebt gebruikt, of Reddit hebt bezocht, of iets met Creative Commons hebt gedaan, dan heb je dat deels te danken aan dit jonge, getroubleerde genie.

Ik had al wel een paar dingen gelezen over Swartz. Over zijn briljante uitvindingen. Over zijn excentriciteit. Over het feit dat hij 14 was toen hij meewerkte aan de RSS-standaard. Over de miljoenenrechtszaak die tegen hem liep. Maar waar dit artikel in The New Yorker als geen ander in slaagt, is om de lezer te laten snappen hoe Swartz in elkaar zat. Hoe zijn merkwaardige geest werkte. Waar hij zich zorgen over maakte. Welk effect zijn naasten op hem hadden. Hoe hij zich voelde door die vermaledijde rechtszaak.

En dat alles door een combinatie van citaten van mensen om hem heen – waaronder zijn vader, zijn vriendin en een ex-vriendin – afgewisseld met stukjes uit blogartikelen van Swartz zelf, plus genoeg achtergrondinformatie om het verhaal compleet te maken.

The other night, when [redacted] asked me why I switched from computer science to sociology, I said it was because Computer Science was hard and I wasn’t really good at it, which really isn’t true at all. The real reason is because I want to save the world. Maybe I didn’t say that because it sounds sort of crazy.
– Aaron Swartz (2005)

En dan wordt het verhaal opeens nog veel hartverscheurender dan het was. Dan wordt het opeens veel begrijpelijker dat zo veel mensen zo sterk reageerden op zijn dood. Dan valt de excentrieke internetheld van zijn voetstuk: Swartz is eigenlijk gewoon een jongen die probeert alles goed te doen en uiteindelijk wordt ingehaald door onhandigheden en tegenvallers.

We spend so much time waiting to start to live. He always went big—he never looked for permission to go big. He assumed that he could talk to anyone he wanted, and he was right, and it wasn’t because he was super-special-genius-boy, it was because he tried.

Nogmaals: een spectaculair artikel. Lezen dus.

Meer vrouwen = betere aandelen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik roep het al jaren, maar Credit Suisse Research Institute heeft het nu ook wetenschappelijk bewezen: bedrijven met vrouwen in hoge posities presteren beter.

Shares of companies with a market capitalization of more than $10 billion and with women board members outperformed comparable businesses with all-male boards by 26 percent worldwide over a period of six years.

[…]

Net income growth for companies with women on their boards has averaged 14 percent over the past six years, compared with 10 percent for those with no female director.

Vooral in de crisis van 2008 hebben bedrijven met minstens één vrouw in de Raad van Bestuur het erg goed gedaan.

Veranderingen op zo’n hoog niveau gaan natuurlijk maar langzaam. Op dit moment heeft 36% van de Amerikaanse bedrijven geen enkele vrouw (!) in hun gemiddeld negenkoppige Raad van Bestuur. Ik zeg niet dat alle topposities door vrouwen bekleed moeten worden, of zelfs maar dat de helft van de bestuurders vrouw moet zijn, maar het zou voor alle bedrijven toch te doen moeten zijn om bij die negen bestuurders zeker één vrouw te hebben. Voor hun eigen bestwil: goed voor de aandelen.

(Eigenlijk post ik dit natuurlijk alleen maar om te kunnen refereren naar deze briljante grap over vrouwen en aandelen van Ronald Goedemondt. Wait for it…)

Moet de vrouwelijke nerd zich extra bewijzen?

Geplaatst op door
4

Joe Peacock schrijft op CNN een relaas tegen de vrouw die net doet alsof ze nerd is om (aandacht van) mannen te kunnen scoren. Peacock introduceert hiervoor de prachtige term “6 of 9”:

They’re a “6” in the “real world”, but when they put on a Batman shirt and head to the local fandom convention du jour, they instantly become a “9”.

In de kern is het een goed artikel en ik vind het top van Peacock dat hij deze nep-nerds ontmaskert. Toch ik heb één bezwaar. Dit artikel focust weer op de verschillen tussen mannen en vrouwen. Waarom liggen knappe nerdmannen niet onder vuur? Waarom zou je juist als vrouw je nerdheid extra moeten bewijzen? Moet de aspirant-nerdvrouw voortaan een soort nerd-examen afleggen? Binnen 10 minuten de eerste drie levels van Super Mario uitspelen, het RAM in je computer vervangen en een bewijs voor de stelling van Pythagoras opschrijven?

Peacock maakt het nog een tandje erger als hij dit soort vrouwen vergelijkt met zielige dertienjarige jongetjes die vrouwen lastigvallen en uitschelden op XBox Live. Dat lijkt me nergens voor nodig. Volgens mij kun je een veel makkelijkere vergelijking maken: vrouwen die de geekwereld gebruiken om zich als alfa-vrouwtje te presenteren kun je supergoed vergelijken met – ja hoor, komt ‘ie – mannen die de geekwereld gebruiken om zich als alfa-mannetje te presenteren. Was dat nou zo moeilijk? Brogrammers bijvoorbeeld: de jocks van de middelbare school die zich drinkend en neukend door de tech-wereld bewegen en daarbij zowel introverte als vrouweljke nerds schofferen.

Tot slot: zonder vraag geen aanbod. De “6 of 9” zou niet bestaan zonder de (veelal mannelijke) nerd die altijd en immer staat te kwijlen over Slave Leia’s, Lara Crofts en andere overdreven geseksualiseerde vrouwelijke karakters in de nerdwereld. Maar daarover later meer.