Raad je plaatsje

Na mijn vorige Google Street View tool kan ik jullie ook deze niet onthouden: GeoGuessr (ja, die missende e is wel een beetje web 2.0-spelling van 2007). Op basis van alleen een Google Street View screenshot mag je de locatie raden.

Tof, maar moeilijk! Soms heb je alleen lokale flora en fauna om op af te gaan. Als je een beetje mazzel hebt kun je nog iets met de kleur van nummerborden en soms de taal van een uithangbord. Maar het is erg makkelijk om, zeg, een historische locatie in Paraguay te verwarren met Griekenland, of het platteland van Frankrijk met dat van Australië (true stories). Een leuk avontuur is het sowieso: ik heb alweer twee prachtige locaties bijgeschreven op mijn vakantie-wensenlijstje.

Bij mijn derde poging scoorde ik 9520 punten. Niet slecht, dacht ik zo. Wat is jouw high score?

Oeps

Oeps

Nintendo-spulletjes: spaar ze allemaal!

Koninginnenacht, de vrijmarkt in Utrecht. Tussen de luide muziek, loempiaverkopers, kleedjes met de inhoud van zolders, blokfluitspelende kinderen en dronken mensen met oranje pruiken staan er op sommige plekken kraampjes met allerlei Nintendo-parafernalia. Spelcomputers, verschillende soorten game-cartridges, losse controllers.

(Dat was overigens midden in het spelletje “waardeloze dingen zoeken” dat we speelden: elke volgende speler – we waren met z’n vieren – moest iets op de vrijmarkt vinden dat waardelozer was dan het vorige. Winnende objecten waren o.a. een videoband van Knofje, een losse afstandsbediening zonder batterijen, een houten spatel die op straat lag, een enkele (lelijke) laars en een gebruikte plastic vork.)

Maar Nintendo-spulletjes zijn eigenlijk nooit waardeloos. En er zijn zoveel verschillende! Welke ook alweer zie je in dit toffe filmpje.

Muziek is nooit op

Toen ik klein was, componeerde ik voor mijn pianoles wel eens liedjes. Helaas was dat niet van lange duur: ik realiseerde me al snel dat er een eindige hoeveelheid mogelijke melodieën is en dat er al eeuwenlang muziek gecomponeerd is. Het leek me daarom vrij onwaarschijnlijk dat ik ooit een écht nieuwe, originele melodie zou componeren die nog nooit eerder was geschreven. Dus wat heeft het dan voor zin?

Jammer, want eigenlijk heb ik de hoeveelheid mogelijke muziek schromelijk onderschat. In dit filmpje onderzoekt Michael van Vsauce of de muziek ooit op zal zijn (spoiler: niet echt), en duikt vervolgens nog even wat dieper in de kwestie: waarom lijkt zoveel muziek zo op elkaar? Er is belachelijk veel gekopieerd, zowel in tekst en ritme als in melodie en akkoorden.

Eigenlijk is het dus zonde dat ik het componeren al vroeg heb opgegeven. Die angst voor onoriginaliteit heeft zelfs de groten als Elvis en Simon & Garfunkel niet tegengehouden.

Over de nieuwsgierigheid van Curiosity

De meest recente Mars-missie van NASA is een ongekend succes (en zo nu en dan bron van hilariteit). Maar wat ik me nog niet zo erg had gerealiseerd is dat Curiosity een project is met twee even belangrijke onderdelen: niet alleen wat je doet op zo’n planeet (tekenen van leven zoeken, enz.) maar ook hoe je er komt. En dat is nog niet zo makkelijk, vertelt The New Yorker:

“It’s a self-eating watermelon of despair.”

Eh, wat? Ja, dat staat echt in het artikel. Hoe dan ook, het was dus écht spannend. Hoe spannend het eigenlijk was, realiseer ik me pas tijdens het lezen van dit artikel.

On a screen behind the lectern at the briefing, Doug McCuistion, the director of the Mars program, projected a poster with a halftime score on it: Mars 24, Earth 15. Of the thirty-nine spacecraft sent before Curiosity, less than forty per cent had reached the planet. “Mars is hard,” he said.

Zevenduizend wetenschappers en jaren werk, dat is wat het kostte om Curiosity op Mars te krijgen. En op elk moment kon het fout gaan. Veel onderdelen van het project waren niet echt fatsoenlijk te testen. Want hoe simuleer je de omstandigheden op Mars tijdens zo’n landing? Mars, met zijn halfslachtige zwaartekracht en dampkring, onvoorspelbare stormen en temperatuurverschillen van soms wel 15 °C in een paar meter? De bizarre landingsconstructie Sky Crane is alleen maar in een computersimulatie getest, nooit in het echt. De nauwkeurigheid van de missie is alsof je de bull’s eye op een dartboard wil raken met een worp vanaf 6000 meter afstand.

The New Yorker beschrijft erg goed hoe spannend het eigenlijk was. Leuk om te lezen. En omdat een filmpje meer zegt dan een miljoen woorden (vrij naar het bekende citaat), hierbij twee illustraties bij het artikel. Lees verder

Maak een time-lapse in je browser

Time-lapse filmpjes ken je inmiddels waarschijnlijk wel. Het is een soort stop-motion van foto’s, maar dan zonder zelf iets te manipuleren voor de camera. De natuurlijke gang van zaken (wolken, zonsondergang, sneeuwval) is in sneltreinvaart te zien in het resulterende filmpje. Gelukkig heeft Google Street View Hyperlapse de twee lastigste dingen van het proces geëlimineerd: het fotomateriaal wordt automatisch van Google Street View gehaald, en het aan elkaar knippen en plakken van het filmpje wordt ook voor je gedaan. En met niet onverdienstelijke resultaten, zoals je kunt zien in dit demofilmpje:

Zo mooi als in het demofilmpje is het niet geworden, maar na een paar pogingen om de juiste invalshoek te vinden (letterlijk en figuurlijk) heb ik ook een paar aardige Hyperlapses gemaakt. Mijn ouderlijk dorp blijkt goed Hyperlapse-baar te zijn (IJsselbruguiterwaarden), ik maakte er één van een zonsondergang in Iowa, ik vond een regenboog in Dartmoor en natuurlijk kon de Canadese gletsjer waar ik vorig jaar op wandelde niet ontbreken.

Toch ontbreken er nog een hoop mooie plekken. Google Street View heeft mijn twee favoriete eilenden, IJsland en Schiermonnikoog, nog niet bereikt. En helaas krijg ik Hyperlapse niet aan de praat op Spitsbergen, waar het toch ook goed toeven is qua Google Street View:


Grotere kaart weergeven

Knutsel mee! Heb jij mooie Hyperlapses gemaakt? Of ideeën waar ik vervolgens mee verder kan knutselen, mooie beelden die je bent tegengekomen in Google Street View bijvoorbeeld? Laat ze achter in de comments!

Evoluerende waggelrobots

Er zijn mensen die niet in evolutie geloven omdat er zulke onwaarschijnlijk bijzondere dingen uit zijn gekomen. Kan ik ergens wel begrijpen. Zie bijv.: krab met haar, mol met inktvishoofd, varken met tentakelsvis met neus, kikker met neus, haai met neus, zeehond met neus en verder gewoon alles op de passend getitelde blog WTF, Evolution?

Daarom is het des te leuker als wetenschappers bewijzen dat er ook echt daadwerkelijk zulke rare dingen kunnen ontstaan in het evolutieproces. En dat die door puur toeval gewoon prima aan de wandel kunnen geraken. En dat alles puur en alleen op basis van kubussen met verschillende eigenschappen.

Als je je nog afvroeg waarom je met je armen zwaait tijdens het lopen: zie het schattige kubusje op 2:27 met zijn wapperende armpjes. Wat is jouw favoriete kubusrobot uit dit filmpje? En over onwaarschijnlijke evolutionaire sprongen gesproken: wat is je favoriete bizarre dier?

Schatzoeken in je computerarchief

Bij het opruimen van mijn computer kwam ik een immense hoeveelheid oude zooi tegen. Je weet wel, in van die geneste mapjes: “Nog op te ruimen” > “diversen” > “oude computer” > “zooi” > “Uitzoeken” > “Uitzoeken-1” > “archief” > “Mijn Documenten” > “ouwe zooi” > “van usb-stick” en zo nog een paar niveaus verder. Maar wat een goudmijntje met prachtige retro-dingen ik daar tegenkwam!

Zo waren daar bijvoorbeeld irc-chatlogs uit de periode 2000–2002, zelfgeschreven fanfiction van My So-Called Life, foto’s waarop ik verkleed ben als Posh Spice, bladmuziek van de musicalaflevering van Buffy the Vampire Slayer, midi-files van de liedjes uit Transport Tycoon, zelfgemaakte Winamp skins, het complete script van De Kleine Zeemeermin, een flinke hoeveelheid ongesorteerde mp3’s (kennen we deze nog? en deze?), en mijn eindexamenwerkstuk geschiedenis uit 1998. (Bonuspunten voor het dankwoord dat ik als 15-jarige schreef: “Hierbij wil ik ook nog mijn moeder bedanken omdat ze steeds naar Zwolle gereden is om boeken voor me uit de bieb te halen en me ook een paar nuttige tips gegeven heeft.”)

Een van de juweeltjes die ik tegenkwam in mijn map met oude, ongesorteerde attachments is onderstaande tabel. Nerdhumor uit 2001! Lees verder