Tag archieven: mooi

This War of Mine: een game om van te huilen

Geplaatst op door
Beantwoorden

This War of Mine is een akelig spel.

This War of Mine

Overleven is je enige doel en je enige taak in This War of Mine.

Eigenlijk is het een soort The Sims, maar dan de naarste variant die je je kunt verzinnen. Je huisje met popjes is een half ingestorte woning in een door oorlog verwoeste stad.

This War of Mine - The house

Het huis waar Marko, Pavle en Bruno wonen.

Je hoofdpersonen zijn drie vrienden die elke dag moeten vechten voor hun leven: ze moeten ergens eten zien te halen, en materialen om vuurtjes te kunnen stoken en een radio te bouwen. En wapens, want iederéén is dus ’s nachts op strooptocht, dus je spullen zijn niet veilig als je ze niet bewaakt.

This War of Mine - We were attacked at night

Een uitzichtloze situatie: de jongens hebben honger, dus de strooptochten gaan slecht, dus het lukt ze niet om wapens te stelen, dus alles dat ze wél weten te bemachtigen wordt prompt door andere scharrelaars afgepakt.

Ik moest huilen van This War of Mine.

Niet omdat Marko doodgeschoten werd tijdens een strooptocht omdat hij probeerde een meisje te redden dat bijna werd verkracht door een of andere wreedaard. Ja, daar werd ik ook droevig van. De huisgenoten trouwens ook.

This War of Mine - I can't believe Marko was killed

Hij probeerde alleen maar iets goeds te doen.

Nee, ik kon een enkele traan niet tegenhouden op het moment dat mijn andere twee hoofdpersonen bijna stierven van de honger en ik moest beslissen of ik een ouder, ongewapend echtpaar van hun eten wilde beroven. Ik wilde het niet. Bruno en Pavle hadden honger. De oude man smeekte me om hun eten niet mee te nemen.

This War of Mine - Quiet house

“I beg you, don’t take the food, we have so little.” Shit. Een ongewapende, oude man. Maar ik heb ook honger. Wat nu?

Het is natuurlijk allemaal maar een spel. Maar al deze situaties zijn in het echt voorgekomen. Ik ken ze inmiddels vrij goed omdat ik erover schrijf, maar ook omdat ik twee maanden geleden in Bosnië was en de ruïnes in Mostar en Sarajevo zag en de verhalen hoorde over klasgenoten die tot een andere bevolkingsgroep bleken te behoren en dus opeens voor je deur stonden met een mitrailleur.

This War of Mine is een heftige game, die je zeker niet moet spelen als je behoefte hebt aan licht vermaak. Er zitten veel kanten aan het spel: je kunt met verschillende personages spelen en je kunt – als dat lukt – je huis inrichten door bedden te bouwen van sloophout, met een zelfgemaakt fornuis dat ook als kachel kan dienen, en een goed gevulde medicijnkast. Maar de kans is groter dat dat je níet lukt. Is dat erg? Nee. This War of Mine is niet een spel om te winnen, maar om te beleven.

War is not a choice, is het motto van de game. Het spelen van deze game is wél een keuze, en eentje die absoluut aan te raden is.

Kopen? This War of Mine, €18,99 op Steam.

UPDATE 16 maart 2016: This War of Mine voor iPad/iPhone is tijdelijk maar €3,99.

Makkelijker schrijven met Elegy for a Dead World?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Bijna een jaar geleden stopte ik tien dollar in Elegy for a Dead World: a Game about Writing Fiction. Het feit dat ik nu pas een stukje schrijf over de game, is geheel mijn schuld, want de makers van Elegy hebben zich netjes aan hun belofte gehouden en een paar maanden na de succesvolle Kickstarter-campagne een complete game afgeleverd.

En wat een game. De karakteristieke stijl – half abstract, half kleurrijke sci-fi – komt overal in terug, vanaf het keuzemenu aan het begin van de game.

1 Open portal

De opzet van de game is zo simpel dat het de definitie van ‘game’ aardig oprekt. Je bent een astronaut en je probeert je logboek te vullen terwijl je rond door een wonderlijke buitenaardse wereld loopt. In de basis is Elegy eigenlijk een platformgame: je loopt aan de linkerkant een scherm binnen, waarop je kunt rondlopen en vliegen, tot op het punt dat je bij een schrijfprompt komt. Op dat moment heb je een simpele taak: fill the blanks. Geen antwoord is goed of fout. En als je klaar bent, loop je weer verder en krijg je een volgende scène voor je neus. Elk level bestaat uit een stuk of wat scènes.

2 Prompts

Ben je op een planeet met vreemde wezens? Of op een post-apocalyptische aarde? Waarom kom je niemand tegen? Waar kom je eigenlijk vandaan en wie ben je als hoofdpersoon? Nogmaals: alle antwoorden zijn goed. Dat is waar de game om gaat: zelf de antwoorden verzinnen. Elegy is specifiek ontworpen als hulpmiddel voor creatief schrijven. De spectaculaire tekeningen zijn voor zoveel verschillende interpretaties vatbaar dat je grotendeels een eigen draai kunt geven aan het verhaal.

4 Free prompt

De prompts variëren van heel specifiek en beperkend tot compleet vrij. In de meest vrije opzet krijg je alleen de tekeningen voorgeschoteld, maar mag je van nul tot eind je eigen verhaal verzinnen. Omdat het ook mogelijk is om zelf een schrijfprompt te maken én te uploaden, kun je er werkelijk van alles mee doen, ook met andermans prompts. Zo kun je de game ook educatief inzetten.

5 Choose prompts

Elegy doet wat het moet doen, maar werkte voor mij toch niet inspirerend genoeg. Na één of twee zinnen per scherm was ik wel weer klaar, waardoor ik steeds aan het einde van een level alleen maar een heel kort verhaaltje had. Alsnog is het een leuke schrijfstarter bij gebrek aan inspiratie of als korte vingeroefening. Als je graag schrijft vanuit een vast kader en snel geïnspireerd raakt door visuele input, is Elegy absoluut iets voor jou.

Kopen? Elegy for a Dead World, €14,99 op Steam.

Een rondje om het zonnestelsel

Geplaatst op door
2

Hier word ik echt heel gelukkig van: twee filmmakers maken een compleet model van het zonnestelsel in de woestijn. Ongelooflijk om bij stil te staan: als de aarde een knikker is, staat de zon 176 meter verderop. Om het maar niet te hebben over de buitenste planeten.


To Scale: The Solar System from Wylie Overstreet on Vimeo.

(Stiekem word ik toch een beetje verdrietig om het feit dat Neptunus nu de buitenste planeet is.)

Hoe hack je een rok?

Geplaatst op door
2

Ik heb een rok gehackt.

Wacht even, wat?

Hacken betekent niet altijd ‘dingen stukmaken via een computer’. De echte nerd noemt dat ‘cracken’, en gebruikt de term ‘hacken’ liever als een soort synoniem voor knutselen. Zie bijvoorbeeld hackathons (een dag of weekend besteden aan het maken van iets tofs), lifehacking (je leven optimaliseren) en Ikea hacks (knutselen met Ikea-meubels).

Hacken kan dus ook met kleding. Oude kleren ombouwen tot iets nieuws leukers? I’m in! Ik koos dus het meest kansloze kledingstuk uit mijn kast en bouwde hem samen met Lana (bekend van LeesVoer) om tot een superhippe fifties rok. Vooral in combinatie met mijn lichtelijk geeky United Nude Lo Res pumps: zo mooi! Het hoe en wat kun je lezen op LeesVoer: Refashion: van eighties look naar fifties rok

Before & after!

Before & after!

Een stijlvolle vrouw (m/v) behoeft geen stripper

Geplaatst op door
Beantwoorden

Laatst organiseerde ik een vrijgezellenfeestje, en zoals dat op traditionele wijze gebeurt, kwam het onderwerp ‘strippers’ uitgebreid ter sprake tijdens de voorbereiding. In theorie heel leuk, in de praktijk altijd trashy, tacky, vieze mannen die vieze dingen doen. (Denk ik.) (Ik heb niet overweldigend veel ervaring met strippers, moet ik heel eerlijk toegeven.)

Maar waaróm eigenlijk een stripper? Om je bijzonder en sexy te voelen? Volgens mij werkt dat veel beter met een een knappe man die je op je wenken bedient, die je aardbeien voert en die een fles champagne over zijn naakte bovenlijf giet als je hem dat beveelt. Een mooie man met een baard en een charmante glimlach, met de stem van Benedict Cumberbatch en het lijf van George Clooney…  Lees verder →

Maak een time-lapse in je browser

Geplaatst op door
2

Time-lapse filmpjes ken je inmiddels waarschijnlijk wel. Het is een soort stop-motion van foto’s, maar dan zonder zelf iets te manipuleren voor de camera. De natuurlijke gang van zaken (wolken, zonsondergang, sneeuwval) is in sneltreinvaart te zien in het resulterende filmpje. Gelukkig heeft Google Street View Hyperlapse de twee lastigste dingen van het proces geëlimineerd: het fotomateriaal wordt automatisch van Google Street View gehaald, en het aan elkaar knippen en plakken van het filmpje wordt ook voor je gedaan. En met niet onverdienstelijke resultaten, zoals je kunt zien in dit demofilmpje:

Zo mooi als in het demofilmpje is het niet geworden, maar na een paar pogingen om de juiste invalshoek te vinden (letterlijk en figuurlijk) heb ik ook een paar aardige Hyperlapses gemaakt. Mijn ouderlijk dorp blijkt goed Hyperlapse-baar te zijn (IJsselbrug, uiterwaarden), ik maakte er één van een zonsondergang in Iowa, ik vond een regenboog in Dartmoor en natuurlijk kon de Canadese gletsjer waar ik vorig jaar op wandelde niet ontbreken.

Toch ontbreken er nog een hoop mooie plekken. Google Street View heeft mijn twee favoriete eilenden, IJsland en Schiermonnikoog, nog niet bereikt. En helaas krijg ik Hyperlapse niet aan de praat op Spitsbergen, waar het toch ook goed toeven is qua Google Street View:


Grotere kaart weergeven

Knutsel mee! Heb jij mooie Hyperlapses gemaakt? Of ideeën waar ik vervolgens mee verder kan knutselen, mooie beelden die je bent tegengekomen in Google Street View bijvoorbeeld? Laat ze achter in de comments!

Lady Geek leest: Zen and the Art of Motorcycle Maintenance

Geplaatst op door
1

Ik wil beginnen met het belangrijkste advies dat je ooit zult krijgen over Zen and the Art of Motorcycle Maintenance (of Zen en de Kunst van het Motoronderhoud, voor wie liever Nederlands leest):

SLA HET VOORWOORD OVER.

Ik heb de 25th Anniversary Edition van het boek – ja, het is een klassieker uit 1974 – met een voorwoord van de auteur, die terugkijkt op de woelige 25 jaar sinds het boek is verschenen en een aantal reacties op het boek bespreekt. En op nonchalante wijze twee GIGANTISCHE spoilers weggeeft. U bent gewaarschuwd, lieve lezer.

Goed. Nu we dat uit de weg hebben, meer over waarom dit boek zo bijzonder is. Er zijn boeken die je leest omdat ze grappig zijn, of spannend, of ontroerend. En er zijn boeken – dat zijn er aanmerkelijk minder – die je leven veranderen. Die ervoor zorgen dat je opeens op een heel andere manier tegen alles aankijkt. Zen is zo’n boek. Maar het is óók spannend, en ontroerend, en bij vlagen grappig.

Weet je nog, vroeger, De Wereld van Sofie? Dat spannende, wijze boek over een meisje en filosofie? Zen is een beetje zo’n soort boek: verhaal en filosofische uiteenzetting tegelijk. Maar Zen is meer: een originele filosofische theorie bovenop een bespreking van andere filosofen. Een theorie waardoor een kwartje valt: het onderscheid tussen romantic quality versus classic quality, tussen het mooie en het ware, die beiden een plek hebben in je leven. De één zonder de ander is saai, leeg en zinloos.

Een paar voorbeelden. Romantic quality zonder classic quality is mooi maar leeg: een prachtig maar onpraktisch huis, een opzwepende tekst zonder echte boodschap, een mooie jongen die vreselijk dom of onaardig is. Andersom, classic quality zonder romantic quality: dingen die handig zijn, maar waarbij de vonk niet overslaat. Een artikel over een interessant onderwerp – maar niet te lezen zo droog. Een ultiem gezonde maaltijd die eruit ziet als een koeienvlaai en smaakt als karton. Een huis dat op papier aan je eisen voldoet, maar niet aanvoelt als een thuis.

In de intellectuele samenleving van tegenwoordig hebben we de neiging om ons meer te richten op classic quality: zolang het klopt en efficiënt is en we het kunnen verantwoorden, is het goed. Maar dat is niet het complete plaatje. Zonder romantic quality mis je iets, en door deze bewustwording kun je dat opeens uitleggen. Een goedkoop kantoorpand op een goed te bereiken locatie? Tja. Prima. Handig. Voordelig. Maar hoe voelt je personeel zich erbij? Is het mooi, inspirerend, gaaf, om trots op te zijn?

Die manier van denken kun je toepassen op van alles en nog wat. Maar dat kan Robert M. Pirsig beter zelf vertellen in het boek. En over romantic quality gesproken: behalve een filosofische uiteenzetting is Zen bovendien een thriller die culmineert in een bizar einde. Maar daarover vertel ik vooral niet te veel. Lezen. Hup.

Nerdgasm: Dita von Teese in een 3D-geprinte Fibonacci-jurk

Geplaatst op door
Beantwoorden

Spectaculair: een 3D-geprinte jurk! Die gebaseerd is op Fibonacci-getallen en de gulden snede! Speciaal voor de buitengewoon charmante Dita von Teese!

Even, zoals het hoort, de technische specificaties: de jurk bestaat uit 17 delen die uit een 3D-printer komen en vervolgens zwart geverfd zijn, plus ruim 13.000 zwarte Swarovski-kristallen. De 3D-geprinte onderdelen zijn flexibel en sluiten perfect op elkaar aan.

Meer over hoe en waarom de jurk gemaakt is kun je zien en horen in onderstaand filmpje.

De mogelijkheden van 3D-geprinte kleding zijn eindeloos. Stel je voor: perfect passende, persoonlijke kleding, speciaal voor jou gemaakt. Van allerlei gekke materialen. En als je je eigen 3D-kledingprinter thuis hebt staan, kun je zelfs thuis patronen downloaden van internet en live je eigen kleding maken. In die zin is het weer een nieuwe toevoeging in het rijtje handwerken: na breien, haken en naaien een nieuwe manier om je eigen kleding te fabriceren.

Het lijkt mij wel handig. Stel, je hebt morgen een feestje en je was nog op zoek naar het perfecte paarse jurkje. Met een 3D-printer is dat een kwestie van een leuk patroon op internet zoeken, je precieze lichaamsmaten instellen, een paarse cartridge in je 3D-printer zetten en hop, een paar uur later heb je een paars jurkje dat zit als gegoten en perfect past bij de gelegenheid. Ik zie het wel zitten. Jij ook?

Overigens is het 3D-printen van jurken niet nieuw: al in 2011 printte Nederlandse modeontwerper Iris van Herpen haar eerste kledingstukken. Een korte documentaire (13 minuten) over Iris van Herpen en het 3D-printen van kleding: