Lady Geek kijkt: De robot als mens

Waarom zijn Europeanen en Amerikanen toch zo bang voor robots? Probeer het nou niet te ontkennen: we hebben ontzag voor robots, we vinden ze wel stoer, we kijken graag films waar ze helden of schurken spelen (of juist de grappige sidekick), maar bij elke willekeurige scheet van een robot heb je ons op de kast. Case in point: weldenkende mensen zoals Stephen Hawking en Elon Musk zijn als de dood voor kunstmatige intelligentie.

Waarom toch die AI-fobie?

Het lastige van robotica en kunstmatige intelligentie is dat je de discussie haast niet aan kan gaan zonder het gehele vakgebied erbij te halen. En ik wil hier niet beginnen met een complete scriptie over de definitie van intelligentie, over het verschijnsel dat een taakje niet meer gezien wordt als intelligent zodra we computers zo ver hebben dat ze het kunnen, over robot-ethiek en de wetten van Asimov, over het verschijnsel dat computers zo goed zijn in taken waar mensen slecht in zijn en vice versa – oh, en dan heb ik het nog niet eens over het automatisch koppelen van de termen ‘kunstmatige intelligentie’ en ‘robotica’. (Wie zegt dat die kunstmatige intelligentie die ons naar verluidt gaat uitroeien niet gewoon een uit de hand gelopen internetvirusje zal zijn? De digitale variant van ebola?) Lees verder

Lady Geek kijkt: Interstellar

A ringed spacecraft, revolves around a wormhole, here depicted as a reflective sphere.

Interstellar film poster; licensed under Fair use via Wikipedia.

Als laatste ter wereld ongeveer heb ik gisteren eindelijk Interstellar gezien. Als liefhebber van ruimtevaart en science fiction kon ik ‘m natuurlijk niet missen, maar zoals altijd met blockbusters is het toch een beetje spannend: is hij een beetje belachelijk, of heel belachelijk?

Vooropgesteld: Interstellar is een mooie film. ‘Mooi’ als in ‘mooi om naar te kijken en luisteren’, vooral. En ja, natuurlijk moest ik op een paar punten een traantje wegpinken, want zo ben ik nou eenmaal. Maar op bepaalde punten moest ik hardop lachen van de clichématigheid. Zonder enige spoilers te willen geven: op een gegeven moment wordt er vrij letterlijk gezegd: “we’re gonna save the world with love.”

Lees verder

Waarom Love Actually een vreselijke film is

Zonder een Valentijns-buzzkill te willen zijn: veel manieren waarop liefde wordt neergezet in boeken en films is gewoon niet OK. Love Actually is een goed voorbeeld:

As for the rest of the film—which is to say, the bulk of the film—I think it offers up at least three disturbing lessons about love. First, that love is overwhelmingly a product of physical attraction and requires virtually no verbal communication or intellectual/emotional affinity of any kind. Second, that the principal barrier to consummating a relationship is mustering the nerve to say “I love you”—preferably with some grand gesture—and that once you manage that, you’re basically on the fast track to nuptial bliss. And third, that any actual obstacle to romantic fulfillment, however surmountable, is not worth the effort it would require to overcome.

Lees verder

Bowlen met een astronaut – voor de wetenschap!

Een paar weken geleden ging ik bowlen met astronaut André Kuipers. Gewoon, omdat het kon. Leuk! Zou je denken. Maar het was pijnlijker dan verwacht. Bowlen voor de wetenschap is geen pretje. Woensdagavond komen we op tv, hier zie je alvast de super special secret foto-preview. Lees verder

Lady Geek kijkt: Barbarella (1968)

Ik heb een zwak voor die prachtige 1960’s space age stijl, met veel zilver en felle kleuren en onbeholpen special effects van het niveau van Thunderbirds. En zo komt een mens al snel terecht bij Barbarella, de legendarische cultfilm uit 1968.

Barbarella heeft weinig om het lijf. En dat bedoel ik op meerdere manieren: aan het plot van de film hoef je niet veel woorden vuil te maken, en titelkarakter Barbarella grijpt elke mogelijke reden aan om te wisselen tussen haar futuristische outfits (die er over het algemeen min of meer uitzien als een bikini met laarzen) of gewoon haar kleren uit te trekken.

Lees verder

Alan Turing: tragische held of tragisch neergezet?

Alan Turing plaqueAlan Turing, grondlegger van de moderne informatica, ontwikkelde een machine die de Tweede Wereldoorlog aanzienlijk verkortte door Duitse codes te kunnen breken, en verloor vervolgens nog geen tien jaar na de oorlog het leven, waarschijnlijk door zelfmoord, nadat hij veroordeeld was tot hormoontherapie omdat hij op mannen viel.

Maar eigenlijk hoef ik je dat niet meer te vertellen. Er is immers een flinke kans dat je The Imitation Game al gezien hebt, of een van de vele artikelen en uitzendingen over Turing die rondom de film zijn verschenen. En ja, als je dus een film hebt met Benedict Cumberbatch, Keira Knightley, Tywin Lannister en Downton-ex-chauffeur Tom Branson, dan komen er wel mensen kijken. Lees verder

Ode aan de nerd

Link

Drie uur lang nerd-tv met Ionica Smeets! Nog tot 27 augustus om 23.58 te kijken op VPRO.nl. Met o.a. nerds, grappen, liefde, YouTube-filmpjes en boeken.

Ionica Smeets bij Zomergasten

Het toffe is dat ik me meerdere malen tijdens het kijken realiseerde dat als ik zelf zomergast zou zijn, mijn aflevering er ongeveer hetzelfde uit zou zien. Iets met taalhumor, iets met wetenschap, iets over computers, iets over vrouwen in de wetenschap, iets over de liefde. Met natuurlijk net andere fragmenten: Turing in plaats van Feynman, Stephen Colbert over internetvrijheid in plaats van Penn & Teller over getallen, muziek in plaats van kleinkunst. Maar een ode aan de nerd, ja, dat zou het bij mij ook zijn.

Good Will Hunting: opeens weer heel actueel

Het jaar was 1997. Tienermeisjes werden massaal verliefd op Leonardo DiCaprio in Titanic of op Matt Damon in Good Will Hunting. Ik kan niet ontkennen dat ik Titanic een keer of drie in de bioscoop heb gezien, maar Good Will Hunting was de film die mijn beeld van slimme mensen veranderde en mijn beeld van universiteiten vormde en die opeens op twee manieren relevant is.  Lees verder